Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια σε στρατόπεδα της ΕΛΔΥΚ ακούγονται εθνικιστικά, στην ουσία τους φασιστικά συνθήματα χρυσαυγίτικης κοπής, που φτάνουν στο σημείο να μιλούν για κεφάλια που πρέπει οι Ελληνες φαντάροι να πάρουν, για χωριά που πρέπει να κάψουν, για ορφανά και χήρες της Τουρκίας που θα κλαίνε όταν μπει ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία. Οι έντονες αντιδράσεις και αρνήσεις πολλών φαντάρων να τα φωνάξουν, σε συνδυασμό με την ανάδειξη του θέματος από δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη» και με Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή, έχουν ως αποτέλεσμα αυτά τα εμετικά συνθήματα να έχουν μειωθεί αποφασιστικά, να ακούγονται ελάχιστες φορές σε σχέση με παλιότερα, που ακούγονταν κάθε μέρα. Χρειάζεται να σημειωθεί ότι έτσι και αλλιώς τα φασιστικά συνθήματα τα φώναζαν μια χούφτα στρατιώτες σε κάθε στρατόπεδο, προκαλώντας την αγανάκτηση της πλειοψηφίας των φαντάρων, συνήθως τη νύχτα που σχεδόν όλα τα στελέχη απουσιάζουν, ενώ υπάρχουν και κάποια λίγα στελέχη που τους ενθαρρύνουν. Και φυσικά, είναι καθαρό ότι δεν αναφερόμαστε σε συνθήματα γενικά που ακούγονται σε στρατόπεδα, αλλά σε αυτά που ανήκουν σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, στη Χρυσή Αυγή και γενικότερα στο φασιστικό ρεύμα, σαν κι αυτά που αναφέρονται παρακάτω.

Ακολούθησε η διαταγή της διοίκησης της ΕΛΔΥΚ, με την οποία απαγορεύονται τα ρατσιστικά καθώς και αυτά που στρέφονται ενάντια σε άλλους λαούς συνθήματα, ωστόσο, όπως φάνηκε και από την απάντηση του ΥΠΕΘΑ Π. Καμμένου στην Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ, ουσιαστικά ο υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ καλύπτει όσους παροτρύνουν τους φαντάρους να τα φωνάζουν. Ως πρόσχημα προβάλλει την αναγκαιότητα για την καλλιέργεια του ηθικού και του φρονήματος. Βέβαια, το τι ηθικό φτιάχνεται με συνθήματα που καλούν σε διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και που απεχθάνεται η πλειοψηφία των Ελλήνων φαντάρων, μπορούν να το ξέρουν οι ναζί της Χρυσής Αυγής με τους οποίους χαριεντιζόταν η κυβέρνηση στο Καστελόριζο, σε ασκήσεις και σε άλλες εκδηλώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων.

Πώς όμως μια απαράδεκτη κατάσταση που είχε παγιωθεί για χρόνια αντιστράφηκε;

Επαιξαν και παίζουν σημαντικό ρόλο η σθεναρή στάση, η άρνηση να φωνάξουν και η ανοιχτή καταγγελία των φασιστικών συνθημάτων από πρωτοπόρους φαντάρους. Η αντιπαράθεση με όσους παροτρύνουν τους φαντάρους, και μάλιστα πολλές φορές απαιτούν από αυτούς να τα φωνάζουν γιατί αλλιώς θα τους βγάλουν αναφερόμενους, πρέπει να γίνεται σταθερά και μάλιστα τη στιγμή που επιχειρείται να φωναχτεί το σύνθημα. Είναι χαρακτηριστικό (και δεν είναι το μοναδικό) το παράδειγμα από το 1ο Τάγμα στον Αγιο Ιωάννη κοντά στη Λευκωσία, όταν φαντάρος παρά τις απειλές ενός φασίστα, που εκείνες τις μέρες εκτελούσε υπηρεσία ως Λοχίας Υπηρεσίας, αρνήθηκε ρητά να φωνάξει το σύνθημα που μιλούσε για σφαγές στις οποίες πρέπει να προβεί ο ελληνικός στρατός ενάντια σε Τούρκους πολίτες. Ακολούθησε ο εξής διάλογος: -- Δεν φωνάζω φασιστικό, εγκληματικό σύνθημα. Δεν έχεις δικαίωμα να ζητάς από κανέναν φαντάρο να το κάνει. -- Ναι, αλλά η τουρκική σημαία που είναι καρφωμένη εκεί στο βουνό (εννοεί τη σημαία του ψευδοκράτους στο όρος Πενταδάκτυλο) μας δείχνει ότι είναι σκυλιά, ότι πρέπει να τους μισούμε και για αυτό λέμε συνθήματα εναντίον τους. -- Δεν μπορούμε να λέμε συνθήματα και μάλιστα τέτοια, φασιστικά, ενάντια σε έναν ολόκληρο λαό. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να πούμε σύνθημα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και την επιθετικότητα της σημερινής τουρκικής κυβέρνησης, ενάντια στην τότε κυβέρνηση της Τουρκίας, για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου από το 1974. Επίσης, αφού συγκινείσαι τόσο για την κατοχή της Κύπρου θα πρέπει να πούμε συνθήματα και ενάντια στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, ενάντια στην ελληνική χούντα που με τη στάση της και το πραξικόπημα που επιχείρησε στην Κύπρο εκείνες τις μέρες, βοήθησε την τουρκική εισβολή. Ενάντια στους σύγχρονους υμνητές της χούντας, δηλαδή τη φασιστική Χρυσή Αυγή, ενάντια σε όλες τις κυβερνήσεις - και την ελληνική - που στηρίζουν σήμερα σχέδια «λύσης» του Κυπριακού διχοτομικά, που διαιωνίζουν τις συνέπειες της εισβολής και της κατοχής, που μπλέκουν το λαό μας σε επικίνδυνα σχέδια. Οπως είναι λογικό, ο φασίστας λούφαξε μετά από αυτόν το διάλογο, μαζεύτηκε αμέσως.

* Λόγω χώρου θα δημοσιευτεί σε δύο συνέχειες. Η συνέχεια στο επόμενο δισέλιδο 3-4 Μάρτη.