Το 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, μετά την ολοκλήρωσή του, έρχεται στην Αθήνα, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Θερινός Κινηματογράφος «Λαΐς»), στις 15 - 18 Σεπτέμβρη. Θα προβληθούν όλες οι ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος που συμμετείχαν στο 45ο DISFF, ενώ το Σάββατο 17/9 θα διεξαχθεί το masterclass - συζήτηση με τον Πάβελ Παβλικόφσκι στο πλαίσιο του cinematherapy. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα θα βρείτε στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ (https://www.dramafilmfestival.gr).

Το φετινό διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ ήταν και πάλι «σφιχτό», αριθμώντας μόνο 30 ταινίες, σε σχέση με τις 285 που υποβλήθηκαν, και δυστυχώς «συναντηθήκαμε» με πολύ λίγες ταινίες κοινωνικού περιεχομένου. Ξεχωρίσαμε τέσσερις και σας προτείνουμε να τις δείτε στην Ταινιοθήκη.

Ο 24χρονος Αρμπι έχει μεγαλώσει στην Αθήνα. Μετά τα γεγονότα της βραδιάς του ποδοσφαιρικού αγώνα Σερβίας-Αλβανίας, ο Αρμπι θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα παρευρεθεί στον γάμο των συγγενών του, αν θα διεκδικήσει το κορίτσι που του αρέσει, εάν είναι Αλβανός ή Ελληνας.

Ο σκηνοθέτης του βραβευμένου ντοκιμαντέρ «Τέταρτος τοίχος» επιστρέφει με μια ταινία μυθοπλασίας για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς που αισθάνονται τον εαυτό τους σαν ένα διαρκές εκκρεμές ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Η μια τους «έδιωξε», η άλλη τους «διώχνει». Ο φακός κοιτάζει ευθύβολα μέσα στις κοινότητες των μεταναστών, «ξύνει» ανοιχτές πληγές και μέσα από τα μάτια ενός νέου που «δεν χωράει πουθενά», δείχνει πως ο απλός κόσμος είναι πάντα το θύμα των εθνικισμών.

Αιχμηρή σκηνοθετική ματιά, εξαιρετική ερμηνευτική προσέγγιση του πρωταγωνιστή και μια ταινία που χτυπάει φλέβα.

Η Αννα συνοδεύεται στο σχολείο από τη μητέρα της, ένα πρωινό, λίγο πριν ξεσπάσει ένας κυκλώνας πάνω από την πόλη. Το κορίτσι το σκάει από το σχολείο και με τη βοήθεια του φίλου της βρίσκονται σ' ένα νοσοκομείο. Εκεί η Αννα θα αντιμετωπίσει το γεγονός που θα τη συνοδεύσει από την εφηβική στην ενήλικη ζωή της.

Μια ταινία όχι τόσο για το χάσμα των γενεών, όσο για την καθημερινότητα που τρέχει και δεν επιτρέπει τη βαθιά επικοινωνία μεταξύ γονιών και παιδιών. Μια ταινία επίκαιρη, για την άμβλωση και τα σημάδια που αφήνει στις έφηβες γυναίκες. Είναι άραγε ένας εφιάλτης που περνά ή πίσω του κρύβει κάτι πιο βαθύ; Η Δάφνη Πηλ που πρωταγωνιστεί είναι λιτή και απλά συγκλονιστική. Μια απλή ιστορία, που σε κάνει κοινωνό της.

H Ολγα, μία οικιακή βοηθός με καταγωγή από την Αλβανία, θα βρεθεί σε ένα από τα σπίτια στα οποία εργάζεται, στη σωστή στιγμή ή μήπως τη λάθος;

Η ταινία του παλιού γνώριμου του φεστιβάλ Δημήτρη Νάκου έχει τη διττή ικανότητα να προβάλλει και ταυτόχρονα να σπάει τα στερεότυπα. Να σου αφήνει μια γεύση μισού και ταυτόχρονα να σε κάνει να χαμογελάς. Να σε προβληματίζει και το κυριότερο να σου δείχνει την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά. Ολα αυτά σε μόλις 14 λεπτά.

Ο Μιχάλης έχει μόλις 24 ώρες για να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του και να ξαναφτιάξει τις σχέσεις του με τους κοντινούς του ανθρώπους. Το ίδιο βράδυ γνωρίζει μια κοπέλα. Το μόνο που εύχεται είναι να μην έρθει ποτέ το επόμενο πρωί.

Το επόμενο πρωί «έρχεται» στην τελευταία σκηνή και σε κάνει να γυρίσεις πίσω στις πρώτες σκηνές και να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου με την ιστορία. Υπέροχο σενάριο, έξοχη σκηνοθετική δουλειά, γυρισμένο στις εργατογειτονιές του Πειραιά. Μια ταινία για τα παιδιά που κουβαλούν στις πλάτες τους όλο το βάρος του κόσμου. Η μουσική επένδυση, δε, αποτελεί μεγάλο ατού.

Η σκηνοθέτης ξανασυστήνεται πιο ώριμη με αμιγώς κοινωνική ματιά και μας εκπλήσσει.