Κινηματογραφική βδομάδα μικρού μήκους, αφού το 47ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ήδη βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μέχρι και τις 8 Σεπτέμβρη. 211 ταινίες από 39 χώρες, από αυτές 148 μικρού μήκους, διαγωνίζονται στα 7 διαγωνιστικά τμήματα του DISFF, ενώ 63 προβάλλονται στα φετινά αφιερώματα. Το Φεστιβάλ Δράμας θα προβάλει συνολικά 62 ελληνικές ταινίες στα διαγωνιστικά του τμήματα, οι οποίες θα παρουσιαστούν σε εθνική και παγκόσμια πρεμιέρα. Οσοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν το 47ο DISFF οnline, θα πρέπει να μπουν στην πλατφόρμα του φεστιβάλ https://www.dramafilmfestival.gr/online-festival/ (θα οδηγούνται εκεί και μέσω της ιστοσελίδας https://www.dramafilmfestival.gr από τον σύνδεσμο ONLIΝE FESTIVAL). Η είσοδος είναι ΔΩΡΕΑΝ για όλο το online περιεχόμενο του φεστιβάλ που θα περιλαμβάνει τα 7 διαγωνιστικά τμήματα καθώς και το αφιέρωμα στις φοιτητικές ταινίες της Σχολής Κινηματογράφου του ΕΑΠ. Οι ταινίες θα παραμείνουν διαθέσιμες στην πλατφόρμα μέχρι και την ερχόμενη Δευτέρα. Στην Αθήνα, στις 24 - 27 Oκτώβρη, στον κινηματογράφο «ΙΡΙΣ» (Ακαδημίας 56), θα παρουσιαστεί το σύνολο του Εθνικού και του Εθνικού Σπουδαστικού Διαγωνιστικού Προγράμματος του φεστιβάλ. Η στήλη βρίσκεται στη Δράμα και θα επανέλθει με ρεπορτάζ και τις καλύτερες ταινίες του φεστιβάλ. Να σημειώσουμε, όμως, ότι στη χτεσινή τελετή απονομής βραβείων για το διεθνές σπουδαστικό τμήμα του φεστιβάλ, η σκηνοθέτρια Ελένη Πουλοπούλου, κερδίζοντας το ειδικό βραβείο διανομής για την ταινία της «No future kids», κάλεσε στη σκηνή σπουδαστές σκηνοθέτες, οι οποίοι διάβασαν ένα κείμενο ενάντια στη γενοκτονία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού. Μετά το τέλος του κειμένου, οι θεατές φώναξαν επαναλαμβανόμενα το σύνθημα: «Λευτεριά στην Παλαιστίνη!».

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, η Ταινιοθήκη της Θεσσαλονίκης και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τιμούν τον Σταύρο Τσιώλη με ένα αφιέρωμα στις ταινίες του που θα πραγματοποιηθεί από 5 έως 9/9, στην ταράτσα του θερινού κινηματογράφου «Λαΐς» της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Στο αφιέρωμα, με τίτλο «Μία τόσο κοντινή παρουσία», θα παρακολουθήσουμε 8 ταινίες του αξέχαστου δημιουργού που αγαπήθηκαν πολύ: «Μικρός δραπέτης», «Ας περιμένουν οι γυναίκες», «Ερωτας στη χουρμαδιά», «Ακατανίκητοι εραστές», «Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά», «Μια τόσο μακρινή απουσία», «Γυναίκες που περάσατε από 'δω και Φτάσαμεε!»... Αύριο, Παρασκευή 6 Σεπτέμβρη, μετά την προβολή της ταινίας «Ας περιμένουν οι γυναίκες», θα ακολουθήσει συναυλία με τους Γιάννη Ζουγανέλη, Παύλο Κοντογιαννίδη και Κατερίνα Τσιώλη. Το αφιέρωμα θα πλαισιώσουν ομιλητές από το στενό οικογενειακό και επαγγελματικό περιβάλλον του Σταύρου Τσιώλη.

Συνεχίζεται το Δεκαήμερο Βιμ Βέντερς στο Cine «Αστυ» (πλατεία Κοραή 4, Αθήνα). Από σήμερα 5/9 μέχρι και τις 8/9 «Παρίσι - Τέξας» (1984) που τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Καννών, στις 19.00, και «Η Αλίκη στις Πόλεις» (1974), στις 21.30. Από τις 9/9 μέχρι και τις 11/9 «Τα Φτερά του Ερωτα» (1987) στις 19.30, και «Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι» (1972) βραβευμένη με το FIPRESCI Award του Φεστιβάλ Βενετίας, στις 21.40.

Αυτή η βδομάδα έχει υπέροχες επανεκδόσεις.

«Μικρή Ιστορία για Εναν Ερωτα» (A Short Film About Love, 1988) του Κριστόφ Κισλόφσκι και «Cure» (Kyua, 1997) του Κιγιόσι Κουροσάουα, η οποία αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες ταινίες θρίλερ όλων των εποχών, ενώ έχει επηρεάσει πολλούς σημαντικούς σκηνοθέτες με την αισθητική και σεναριακή της προσέγγιση και η οποία ουσιαστικά προβάλλεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Λίγα λόγια για την υπόθεση... Ενα κύμα φρικιαστικών δολοφονιών σαρώνει το Τόκιο. Η μόνη σύνδεση είναι ένα αιματηρό Χ χαραγμένο στον λαιμό καθενός από τα θύματα. Σε κάθε περίπτωση, ο δολοφόνος βρίσκεται κοντά στο θύμα και δεν θυμάται τίποτα από το έγκλημα. Ο ντετέκτιβ Takabe και ο ψυχολόγος Sakuma καλούνται να ανακαλύψουν τη σύνδεση αλλά η έρευνά τους δεν οδηγεί πουθενά...

Για τους λάτρεις των φοβερών και τρομερών Monty Python, έρχεται «Το Αδελφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης» (Monty Python's and the Holy Grail, 1975). Ο βασιλιάς Αρθούρος, με τον πιστό υπηρέτη του Πέρσιβαλ, ξεκινά ένα μαραθώνιο ταξίδι μέσα στο βασίλειό του, αναζητώντας το Αγιο Δισκοπότηρο...

Για το τέλος αφήσαμε την ταινία «Μαγική Πόλις», του Νίκου Κούνδουρου (1954). Ο Νίκος Κούνδουρος μόλις έχει γυρίσει από την εξορία στη Μακρόνησο. Η «Μαγική Πόλις» είναι η πρώτη του ταινία η οποία γυρίζεται στο Δουργούτι και την Καισαριανή, στα προσφυγικά προπύργια της Αθήνας, τόπους φτώχειας και αγώνων. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Μάνος Κατράκης, Μίμης Φωτόπουλος και Θανάσης Βέγγος. Είναι μια από τις πρώτες ταινίες του νεορεαλισμού στην Ελλάδα, η οποία ταξίδεψε στο Φεστιβάλ Βενετίας. Ο Μάνος Χατζιδάκις γράφει τη μουσική και η Μαργαρίτα Λυμπεράκη το σενάριο. Η «Μαγική Πόλις» δεν χωράει σε λίγες λέξεις, είναι ένας τόμος ιστορίας κάθε πλάνο της. Για την ιστορία που περιγράφει, για την ιστορία που κουβαλάει, για τον ίδιο τον σκηνοθέτη της. Αφήνουμε δυο λόγια για την υπόθεση. Στο Δουργούτι, μια λαϊκή συνοικία της Αθήνας, ο Κοσμάς είναι ένας σκληρά εργαζόμενος νεαρός οδηγός φορτηγού, που θέλει να ξεφύγει από τη συνοικία και ν' αλλάξει τη ζωή του. Μία ομάδα του υποκόσμου τού προσφέρει την ευκαιρία, όμως βρίσκεται μπλεγμένος σε μια παράνομη δοσοληψία μ' έναν απατεώνα. Με τη βοήθεια των γειτόνων του παλεύει να βγει αλώβητος απ' αυτήν την περιπέτεια και να κερδίσει την καρδιά της αγαπημένης του.

Αυτήν τη βδομάδα ξεχωρίσαμε την ταινία «Υπόθεση Γκολντμάν» και επιφυλασσόμαστε για τα μπλοκμπάστερ αφού βρισκόμαστε στη Δράμα.

Τον Απρίλη του 1976 ξεκινάει η δεύτερη δίκη του Πιερ Γκολντμάν, ακροαριστερού ακτιβιστή που είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για τέσσερις ένοπλες ληστείες, μία από τις οποίες είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο δύο φαρμακοποιών. Στην τελευταία δίκη υποστηρίζει την αθωότητά του, ενώ η σχέση του με τον νεαρό δικηγόρο που τον υπερασπίζεται γίνεται τεταμένη...

Αφορμή για την ταινία στάθηκε το βιβλίο του Γκολντμάν «Σκοτεινές αναμνήσεις ενός Πολωνοεβραίου γεννημένου στη Γαλλία». Ο Καν επέλεξε να μη χρησιμοποιήσει ούτε φλας μπακ ούτε μουσική. «Δεν ήθελα να κατευθύνω τον θεατή. Ηθελα να τον βάλω στη θέση του ενόρκου. Το θέμα υπαγόρευε τη φόρμα της ταινίας», λέει. Και πραγματικά ο θεατής βρίσκεται σε θέση ενόρκου αλλά όχι δικαστή, προσπαθώντας να συνθέσει την άποψή του μέσα από αντικρουόμενες μαρτυρίες και ιστορίες αλλά κυριότερα μέσα από την ίδια τη σύγχυση του κατηγορούμενου. Ο Γκολντμάν μάς παρουσιάζεται σαν ένας «επαναστάτης» ατομικός τρομοκράτης, απόγονος μιας γενιάς αντιστασιακών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που ψάχνει να «κάνει την επανάστασή» του και την «υπέρβαση» με κάθε τρόπο. Ο Γκολντμάν είναι γέννημα της εποχής του που πέφτει θύμα των ίδιων των αντιφάσεών του. Ιδεολογικά, προσωπικά και συλλογικά. Γιος Πολωνών Εβραίων, αντάρτης στη Λατινική Αμερική, ενάντια στην Ανοιξη της Πράγας, ιδεολογικός πολέμιος του Μάη του '68 και ταυτόχρονα αναρχικός, σιωνιστής, πότης, κλέφτης και μποέμ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι η αστική Δικαιοσύνη τον δικάζει και για την ιδεολογία του αλλά και τα ποινικά αδικήματα που έχει διαπράξει, κι εκείνος από τη μια επιδιώκει μια πολιτική δίκη αλλά ταυτόχρονα διαμαρτύρεται εντόνως για την πολιτικοποίησή της. Πρόκειται σίγουρα για την πιο ιδιαίτερη ταινία της βδομάδας. Το ερώτημα εάν υπονομεύει την προσωπικότητα του Γκολντμάν, ο σκηνοθέτης με την αφήγησή του ή εάν την υπονόμευσε ο ίδιος ο Γκολντμάν με τη στάση του παραμένει ρητορικό.