«Στην πρωτεύουσα», συνεχίζει η έρευνα-ρεπορτάζ, «γίνεται μια δολοφονία ή απόπειρα ανθρωποκτονίας κάθε τρεις ημέρες και πραγματοποιούνται 7 ληστείες. Τριάντα οκτώ ιδιοκτήτες ΙΧ χάνουν τα αυτοκίνητά τους και καταγράφονται 124 κλοπές και διαρρήξεις κάθε ημέρα. Στη Θεσσαλονίκη, το 2008 πραγματοποιήθηκαν 441 ληστείες, 12.002 κλοπές και διαρρήξεις, κλάπηκαν 3.180 αυτοκίνητα και δολοφονήθηκαν 17 άνθρωποι».

Τι συμβαίνει, παιδιά; Παραφρονήσαμε σα χώρα; Ξυπνήσαμε ένα πρωί και είπαμε αντί να πάμε στην οικοδομή για το μεροκάματο, δεν τραβάμε μια ληστεία; Αντί να πάμε για εξοντωτική δουλειά με 680 ευρώ το μήνα στο «Τζάμπο Μπεμπέ», που είναι και της ...μόδας, δεν τραβάμε έναν φόνο για ...ψυχαγωγία; Αντί να μαζεύουμε τα σκουπίδια από τους άθλιους δρόμους, με τα λειψά μέτρα ασφαλείας και τα ακόμα πιο άθλια απορριμματοφόρα, δεν αρπάζουμε μια μερσεντές για να τη βγάλουμε στο σφυρί; Αντί να στεκόμαστε στις ουρές του ΟΑΕΔ, δε σπάμε ένα ταμείο;

Αλλά, για να έχουμε μια πιο πλήρη εικόνα της εγκληματικότητας στη χώρα μας, για να μπορέσουμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα, θα πρέπει, το ταχύτερο, τα « στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών» να συμπληρωθούν και με τα πιο σοβαρά εγκλήματα, με τα πιο κερδοφόρα! Μιλάω για τα εγκλήματα που δεν μπαίνουν σε κοινές «λαϊκές» στατιστικές! Μια εξοπλιστική αγορά, για παράδειγμα, είναι, σίγουρα, μια πράξη βαριά εγκληματική, αφού συντίθεται από απάτη, από εξαγορά, εκβιασμούς, απειλές και, χωρίς να μπορώ να το αποδείξω, ακόμα και φόνους (γιατί όχι, είναι τόσα πολλά τα λεφτά)! Για μια απλή πράξη του Βατοπαιδίου, για να σταθούμε μόνον σε ένα γεγονός, μπορεί κανείς να μας απαριθμήσει τις παραβιάσεις; Η πώληση του ΟΤΕ, της «Ολυμπιακής» αύριο, με πόσες εγκληματικές πράξεις χρεώνονται; Τα σάπια καράβια, οι αναθέσεις από το παράθυρο, οι μυστικές προμήθειες κλπ., σε ποιες στατιστικές χωράνε; Η ληστεία στα κάτω Μουδανιά μας μάρανε!

Ενώ, στ' αλήθεια, με την πρώτη ματιά εντυπωσιάστηκα από τα στοιχεία της έρευνας, διαπίστωσα ότι αυτού του είδους οι πληροφορίες, αν δε συνοδεύονται με ...παράπλευρες κοινωνιολογικές και πολιτικές μελέτες, τελικά είναι σχεδόν άσφαιρες! Ο αναγνώστης παγιδεύεται από τα γρανάζια των αριθμών και αποπροσανατολίζεται από τις αιτίες που προκαλούν το έγκλημα! Ποιος οπλίζει τους ληστές για να διαπράξουν τις ληστείες; Ποιος οπλίζει τους δολοφόνους για να διαπράξουν τις δολοφονίες; Ποιος, τι και πώς διαμορφώνεται το κοινωνικό έδαφος για να γεννηθεί και να στοιχειώσει η βία; Ποια είναι η φιλοσοφία και το «πιστεύω» του κοινωνικού συστήματος μέσα στο οποίο επωάζεται και στη συνέχεια γεννιέται το έγκλημα;