«Ντρέπεσαι για το αριστερό παρελθόν σου», ρωτάει χαριτωμένα και δήθεν αθώα, ο καθηγητής - παρουσιαστής.

«Οχι, καθόλου! Η Αριστερά πρέπει να ντρέπεται», απαντάει κάνοντας πνεύμα ο καλεσμένος σκηνοθέτης (εννοώντας, φυσικά, ότι η Αριστερά πρέπει να ντρέπεται για την «κατάντια» της, σύμφωνα με την εκτίμησή του - και όχι, βέβαια, γιατί τον είχε στους κόλπους της)!

«Εγώ ντρέπομαι για την Αριστερά, παρότι δεν υπήρξα ποτέ αριστερός», δήλωσε περισπούδαστα η μικρή «πορδή»!

Ούτε ο καθηγητής, ούτε, δυστυχώς και ο σκηνοθέτης, νιώσανε, έστω και μετά τη χυδαία παρέμβαση του νεαρού, κάποια ενοχή για τη συμπεριφορά τους. Να πούνε, «ως εδώ, κοίτα που οδηγήσαμε το παιδί». Αντίθετα, κάνανε πως δεν κατάλαβαν ότι ο νεαρός μίλησε με το στόμα τους. Ενήργησε με την άδειά τους. Αποθρασύνθηκε με το δικό τους «χαβαλέ» και μέσα στον ενθουσιασμό του, όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, πέρασε το επιτρεπτό - για νέο άνθρωπο - όριο.

Κακά παραδείγματα οι μεγάλοι. Κάκιστη μίμηση ο μικρός. Προσπάθησαν και οι τρεις τους και από κοντά και μια νεαρή, το τέταρτο πρόσωπο της υπόθεσης, συνεργάτης και αυτή του καθηγητή, να κάνουν πλάκα με πράγματα, που δε βγάζουν γέλιο. Σαν τις σουπιές, και οι τέσσερις, άφησαν συνειδητά ή ασυνείδητα το σκούρο μελάνι τους...

... Και πάλι θα έδειχνα μεγαλοκαρδία! (Ελάττωμα και αυτό των αριστερών). Θα έλεγα νύχτα είναι και θα περάσει. (Εχω και προσωπική γνωριμία με τον Κούνδουρο). Ομως, τους καταγγέλλω, γιατί δεν ήταν η πρώτη φορά που η εκπομπή έκανε φάλτσα! Σχεδόν κάθε φορά που βγαίνει στον αέρα, νιώθει την ανάγκη να μολύνει την ατμόσφαιρα με τον απροκάλυπτο και χυδαίο αντικομμουνισμό της. Ο καθηγητής - παρουσιαστής, θέλοντας, προφανώς, να κρύψει τις ενοχές του (ή λέτε να έχει πάρει τέτοιες εντολές;), σηκώνει τα αεροπλάνα και πετάει τις μολυσμένες βόμβες του. Και από κοντά του τρέχουν - για συμπαράσταση - και τα ευζωνάκια του.

Να πούμε, παριστάνοντας τους βλάκες, ότι όλα ετούτα είναι αθώα. Οτι ο καθηγητής δεν ξοφλάει κανένα γραμμάτιο σε κανέναν. Ομως, για να πειστούμε, πρέπει να κάνει «πλάκα» και με τους άλλους. Να καλέσει τον Βαρδινογιάννη, για παράδειγμα, και να «αστειευτεί» μαζί του, όπως αστειεύτηκε με τον Κούνδουρο. Να φωνάξει τον Λάτση και να τον ρωτήσει αν ντρέπεται για το δεξιό παρελθόν του. (Είμαι περίεργος να ακούσω τι θα πει, τότε, ο πιτσιρικάς. Τι τον έχει δασκαλέψει ο καθηγητής να πει)!

Τώρα, εγώ, τι να σας συστήσω; Να λάβετε σοβαρά υπόψη την αποστολή σας, όπως λέμε; Μα πρέπει, πρώτα, να καταλήξουμε ποια είναι αποστολή σας. Και να εννοούμε, βέβαια, και οι δυο το ίδιο. Γιατί διαφορετικά μπορεί εσείς να έχετε πάρει - και να εκτελείτε - ήδη σοβαρά την αποστολή σας. Οπως εσείς, φυσικά, την εννοείτε!

Και τότε εγώ, απλώς φωνάζω: Extra, prima, good, κύριε καθηγητά! Συνεχίστε!