Αλλά η έκπληξη δεν έχει να κάνει μόνον με τις κοινότοπες θεοσοφίες του αρχιεπισκόπου. Με τη μαλακή εκφορά των λέξεων, με τη στάση του, με τα «καρτερικά» χαμόγελα και με τις «πονεμένες» ανάσες του. Εχει να κάνει, δυστυχώς, και με τη συμπεριφορά του δημοσιογράφου! Που κάθεται - και αυτός - στην άκρη της καρέκλας, ντύνεται - και αυτός - με το καλύτερο χαμόγελό του και βοηθάει με τις ερωτήσεις του και την ανοχή του να επιστρέψουμε ολοταχώς προς τα πίσω.

Και κουβεντιάζουνε, σε ψιλοβυζαντινό περιβάλλον, δυο σοβαροί υποτίθεται άνθρωποι, ο αρχιεπίσκοπος και ο δημοσιογράφος, αν επιτρέπονται, ας πούμε, οι προγαμιαίες σχέσεις. Ζητήματα, δηλαδή, που τα έχουνε λύσει ακόμα και οι κότες. Και κοιτάζει ο ένας τον άλλον χωρίς να βάζουν και οι δυο τα γέλια με το γελοίο της ερώτησης! (Μπορεί, ίσως, να τα βάζουν όταν σβήνουν οι κάμερες).

Λοιπόν, είναι, για το κανάλι, για τα «κανάλια», γενικά, αμαρτία οι προγαμιαίες σχέσεις; (Αφήστε τον αρχιεπίσκοπο, αυτός δηλώνει παρθένος)! Είναι για το κανάλι, για τα «κανάλια» γενικά, φυσικό, για έναν φυσιολογικό άνθρωπο, η ερωτική στέρηση, η άρνηση της απόλαυσης της ερωτικής ηδονής, η αναπαραγωγή του ανθρώπου χωρίς γάμο; (Και μετά τον άνθρωπο, λέτε να έχουν σειρά οι σκύλοι, οι αλεπούδες και οι λύκοι;). Και όλες αυτές οι ανακαλύψεις της επιστήμης, στη φυσική, στην ιατρική, τα DNΑ, οι μεταλλάξεις... όλα αυτά πάνε περίπατο, όταν δε δίνει συνέντευξη ο αρχιεπίσκοπος; Τα χώνουμε όλα ετούτα κάτω από το ράσο και τα κατουράμε;

Δεν είναι σεβασμός προς την εκκλησία, κύριοι δημοσιογράφοι, όταν την αφήνουμε ασχολίαστη. Είναι συνενοχή στις ιδιοτροπίες της, στην αρρωστημένη σκέψη της, είναι βοήθεια σε αναχρονιστικές αντιλήψεις. Είναι, τέλος, επίθεση ενάντια στον άνθρωπο. Και ιδιαίτερα στο νέο άνθρωπο. Που τον τραβάτε, με τη συμπεριφορά σας και την υποκρισία σας, μακριά από την αλήθεια. Τον αποσπάτε από την επιστημονική απάντηση στα ερωτήματα που του γεννιούνται και τον χώνετε, μαζί με τους αρχιεπίσκοπους και τους φαρισαίους, στους αδιέξοδους σκοτεινούς διαδρόμους ξεπερασμένων φιλοσοφιών. Εκεί που επικρατεί η άγνοια και η υποταγή!

Αλλά ζώντας μαζί τους αρνούμαστε τη φύση. Αρνούμαστε την έρευνα. Αρνούμαστε τη χαρά. Αρνούμαστε την αλήθεια. Πράγματα, δηλαδή, που πρώτοι και καλύτεροι τα απολαμβάνουν όλοι αυτοί που - δημόσια - τα αρνούνται! Γιατί όλοι ετούτοι που θρησκοκουβεντιάζουν με «κατάνυξη» και «σεμνότητα», πρώτοι αυτοί απολαμβάνουν όλες τις προσφορές της επιστήμης, της Τεχνολογίας, των γεύσεων, της ηδονής!

Και ακριβώς εκεί είναι το ζήτημα. Οσοι λιγότεροι ξέρουν την αλήθεια, τόσο το καλύτερο γι' αυτούς! Σε αυτούς ανήκει η βασιλεία της Γης, με όλες τις χαρές και με όλες τις ηδονές! Σε εμάς, στην πλέμπα, ανήκει η άλλη ζωή! Ο επουράνιος παράδεισος. Εκεί που θα τρέχουν τα γάλατα και τα μέλια. Εκεί που οι ψυχές μας θα πετάνε σαν πεταλουδίτσες, αφού, ως γνωστόν, εκεί δε θα υπάρχει ο νόμος της βαρύτητας που υπάρχει στη Γη!