Τόσο κλάμα, σίγουρα, δε θα πάει χαμένο. Ολο αυτό το δράμα που παίχτηκε - και παίζεται - μπροστά στους φακούς, σίγουρα θα αμειφθεί. Ολες ετούτες οι δραματικές φιγούρες, να είστε βέβαιοι, θα απασχολήσουν, σοβαρά, τον «μεγάλο αδελφό». Καμία μοιρολογήτρα δε θα πάει χαμένη. Το δάκρυ τους θα πιάσει τόπο...
Και οι υπογραφές τους επίσης! Κανένας δεν ξεχνάει αυτούς που μας συμπαραστέκονται στον πόνο μας. Με το κλάμα τους, όλα αυτά τα ράκη, έβαλαν υποθήκη για το μέλλον τους. Από δω και στο εξής ανοιχτά θα τραβήξουν το δρόμο της οριστικής - και φανερής - ενσωμάτωσης! Η περίπτωση προσφέρεται για άλλοθι. Τα θύματα ήταν πολλά...
Το έργο, όμως, που παίζεται, και στο οποίο ετούτες οι ξεκουρδισμένες χορδές διεκδικούν σοβαρό, για το μέλλον τους, ρόλο, δεν είναι απ' αυτά που λέμε «κλασικά έργα». Είναι έργο ευκολοδιάβαστο, επικαιρικό. Η πλοκή του αποκαλύφθηκε ήδη πριν ακόμα ολοκληρωθεί η πρώτη πράξη. Ολοι και όλα είναι σχηματικά. Αναγνωρίσιμα.
Η αποκάλυψη έγινε πριν ακόμα ανοίξει η αυλαία. «Θα δράσουμε όπως στην Αγρια Δύση», διέταξε το αφεντικό. Ο νόμος του ισχυρού θα επιβληθεί. Σφάχτε τα κοπάδια, κάψτε τα σπαρτά, βιάστε τις γυναίκες, να μη μείνει Ινδιάνος για Ινδιάνος. Οι άποικοι πρέπει να νικήσουν... Με πρόσχημα, λοιπόν, την αναζήτηση - και την έκδοση - του «μεγάλου αρχηγού» να ξεκληριστούνε οι Ιθαγενείς. Να σφαχτούνε τα παιδιά. Να γκρεμιστούν τα νοσοκομεία και τα σχολεία, τα εργοστάσια και τα μηχανουργεία. Να δηλητηριαστούν τα ποτάμια και ο αέρας. Να γκρεμιστούν οι γέφυρες. Να τσακιστεί κάθε εστία αντίστασης.
Κουβέντα για την ανεργία, τη φτώχεια, την πείνα. Τα δυόμισι εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν καθημερινά πριν ακόμα ανοίξουν τα μάτια τους, δεν είναι μέρος της τρομοκρατίας. Το ανεβοκατέβασμα των τιμών δεν είναι έργο των τρομοκρατών. Οι 8 πλουσιότερες και οι 108 φτωχότερες χώρες του κόσμου δεν είναι τρομοκρατική πράξη. Τα πετρέλαια και η κλοπή του εθνικού πλούτου από τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό δεν είναι τρομοκρατία...
... Εμείς, πάντως, δεν είμαστε και ποτέ θα γίνουμε Αμερικάνοι! Πλαντάξτε όσο θέλετε στο κλάμα!