... Και αποτελείς - και εσύ - μέρος αυτού του «μεγάλου στρατού», που εργάζεται στο χώρο της τέχνης! Που έχει αναλάβει να αναπτύξει «το ισχυρόν μέσον γνώσης» - που είναι η τέχνη - και να το παραδώσει στην κοινωνία, για να το «χρησιμοποιήσει όπως αυτή κρίνει καλύτερα».

Τώρα, μέσα στους βομβαρδισμούς και στη σκόνη, ποιος θα ρωτήσει αν τούτα τα «πράγματα», που παράγεις - στο όνομα της τέχνης - και μπαίνουν στα σούπερ μάρκετ, «για μαζική κατανάλωση», είναι τέχνη; Εσύ, πάντως, ανήκεις στον «καλλιτεχνικό χώρο»! Το γράφει, άλλωστε, και η ταυτότητά σου! Το λέει και η πενιχρή σύνταξη που θα πάρεις!

Χωρίς τη δική σου συνδρομή, θέλω να είσαι βέβαιος γι' αυτό (δεν μπορώ να σε αφήσω να κοιμάσαι ήσυχος) οι λαοί θα έδειχναν μεγαλύτερη αντίσταση. Εσύ, συνειδητά ή ασυνείδητα, είσαι ο Δούρειος Ιππος. Εσύ χρυσώνεις την καραμέλα. Εσύ βάζεις το κερασάκι στην τούρτα. Εσύ, τελικά, οδηγείς τα παιδιά σου σαν την Ιφιγένεια στη σφαγή.

Ολος αυτός ο οχετός, όλη αυτή η ιλουστρασιόν «καλλιτεχνική» παραγωγή, (τρίτη - τέταρτη βιομηχανία στον κόσμο είναι η βιομηχανία της «τέχνης») δε γίνεται μόνο για το χρήμα. Σε μια ταξική κοινωνία «η τέχνη εκφράζει τα ενδιαφέροντα των διαφόρων τάξεων» και αποτελεί «ένα ιδεολογικό όπλο πάλης για τις αντιμαχόμενες ταξικές ιδεολογίες». Σε αυτό το «ταξικό εργοστάσιο» δουλεύεις φίλε μου. Παράγεις ιδεολογικά όπλα.

Ο ισχυρισμός σου ότι είναι δυσδιάκριτα τάχα τα όρια του «καλού και του κακού» στην τέχνη και επομένως - θέλεις να πεις - δεν ξέρεις ποιο είναι το «σωστό και το λάθος», είναι ισχυρισμός ψεύτικος. Γιατί η τέχνη έχει ορισμούς όπως και ο καλλιτέχνης επίσης.

Στάσου, λοιπόν, προσοχή - και με προσοχή - στον καθρέφτη και απολογήσου στον εαυτό σου. Αυτές οι «καλλιτεχνικές εικόνες» που παράγεις, «αντανακλούν την πραγματικότητα»; Η απάντηση θα είναι το διαβατήριο για το πάνθεον των εργατών της τέχνης. Τα άλλα είναι «μελό» δικαιολογίες. Το «ψωμί των παιδιών σου» και η κρυφή σου - και σεβαστή - επιθυμία να «εμφανίζεσαι», δε δικαιολογεί τη στράτευσή σου στο στρατό που μάχεται τα συμφέροντα της τάξης σου.

Η τέχνη είναι ένα «χαρούμενο παιχνίδι γνώσης», γεμάτο, όμως, υποχρεώσεις!