«Είναι φίλος μου παλιός, μου ζήτησε να πάω μαζί του, και να 'μαι. Τάσσομαι στο πλευρό του. Ετοιμος (η) να υπηρετήσω το όραμά του που είναι και δικό μου όραμα»!

Τα άτομα που δηλώνουν, έτσι απλά - χωρίς ντροπή θα 'λεγα - πως άλλαξαν στρατόπεδο σε μια νύχτα, πως άλλαξαν πολιτικούς σχηματισμούς στο δευτερόλεπτο, υπακούοντας τάχα σε ένα φιλικό κάλεσμα, δεν είναι άτομα επιπόλαια και τυχαία για να τα συγχωρήσεις. Θεωρούνται άτομα σοβαρά. Ατομα καθ' όλα αξιοσέβαστα. Πετυχημένα στη δουλιά τους. Κύριοι και κυρίες! Κύριοι και κυρίες που θα ζητήσουν την ψήφο μας.

Τα άτομα αυτά, απ' όπου και να κοιτάξεις, διέπραξαν προδοσία. Χωρίς ικανή δικαιολογία αφήνουν το χώρο που μέχρι εχτές έλεγαν ότι τους κάλυπτε ιδεολογικά και ρίχνονται στην αγκαλιά του νέου υποψήφιου δημάρχου. Του «φίλου» τους. Λες και η πολιτική είναι φιλική υπόθεση. Συμπαθώ το Χρήστο, ας πούμε, ή την Ντόρα, γιατί παίζαμε μαζί στο νηπιαγωγείο, και πάω μαζί τους, αφήνοντας τους συναγωνιστές μου που μέχρι εχτές ακόμα πάλευα στο πλευρό τους το κόμμα του Χρήστου ή της Ντόρας και την πολιτική του. Πάω μαζί τους αφήνοντας πίσω μου τον ίδιο μου τον εαυτό, που άλλο ήταν ή άλλο παρίστανε ότι ήταν...

Κάθε φορά που έχουμε εκλογές - βουλευτικές ή δημοτικές - γινόμαστε μάρτυρες παρόμοιων περιστατικών. Ανθρωποι κοινωνικά και επαγγελματικά καταξιωμένοι, που θα έπρεπε να είναι παραδείγματα συνέπειας και ήθους, συμπεριφέρονται σαν φτερά στον άνεμο. Με χυδαία ευκολία, χωρίς να λαβαίνουν υπόψη τους ούτε καν τα προσχήματα, περνάνε «απέναντι». Γελοιοποιούν και γελοιοποιούνται.

Και ύστερα όλοι αυτοί μαζί, όλος αυτός ο «καλός κόσμος», ο «φίλος Χρήστος», η «φίλη Ντόρα», που προσκαλούν, ο γνωστός ηθοποιός, ο καλός καθηγητής, ο έμπειρος δικηγόρος, που αυτομολούν, απορούν - τάχα - με τον κόσμο που σιχαίνεται και την πολιτική και τους πολιτικούς! Τη συναλλαγή που διέπραξαν δεν τη συζητούν. Ποτέ τέτοια πρόσωπα δεν κοιτάζονται στον καθρέφτη. Γιατί ξέρουν ότι αυτό το τέρας που θα δουν εκεί μέσα είναι ο εαυτός τους και οι πράξεις τους.

«Εσύ, εκεί; Γιατί»;

«Γιατί είμαι κρυφομπαγάσας (α) και με ανάγκασαν να βγάλω τη μάσκα και να γίνω φανερομπαγάσας (α). Εξετέθην πριν ακόμα εκτεθώ»!