Τα «φαινόμενα» όταν κρίνονται στην επιφάνεια οδηγούν σε λαθεμένα συμπεράσματα. Η άποψη «όλα τέλειωσαν, τα κεφάλια μέσα», δεν είναι σωστή άποψη. Ο Οχτώβρης δεν ήταν μια, ακόμα, σελίδα στην πορεία της ανθρωπότητας για να περάσει στα ψιλά της ιστορίας και να ξεχαστεί. Ηταν μια βαθιά τομή που άλλαξε την πορεία του κόσμου. Σήμερα, πια, κανένας δε μιλάει με τη γλώσσα του Σεπτέμβρη του '17. Το διάγγελμα «Προς τους πολίτες της Ρωσίας», προς τους πολίτες του κόσμου, δεν ήταν απλώς μια αναγγελία για να την πάρει ο αέρας. Ηταν η επιβεβαίωση, η απόδειξη ότι ο λαός μπορεί.

Αυτός ο άλλος άνθρωπος έχει πια δοκιμάσει. Δεν είναι ο πολιτικά αναλφάβητος. Η εύκολη λεία. Τώρα, πια, ξέρει πως η γη μπορεί να περάσει στα χέρια των αγροτών, τα εργοστάσια στα χέρια των εργατών. Ξέρει πως μπορεί να κάνει δικό του στρατό, δικά του σχολεία. Ξέρει πως μπορεί να καταργήσει τον πόλεμο. Ξέρει πως μπορεί να ζήσει - πιο ευτυχισμένα - χωρίς την αρρώστια της ιδιοκτησίας. Στη Ρωσία του '17 ο κόσμος γύρισε ανάποδα, ήρθε δηλαδή στη θέση του. Ο άνθρωπος απόχτησε αξιοπρέπεια.

Πρέπει να μελετήσουμε και να μάθουμε από τα λάθη της πρώτης απόπειρας. Εμείς δεν πρέπει να επιτρέψουμε άλλες ανατροπές, άλλες καθυστερήσεις. Το δύσκολο, λοιπόν, δεν είναι η επανάσταση. Τα προβλήματα συσσωρεύονται. Η οργή μεγαλώνει. Και η γνώση μεγαλώνει. Και η θέληση, επίσης. Ο 21ος αιώνας - κάθε αιώνας έχεις τις δικές του υποχρεώσεις - θα φτιάξει, οπωσδήποτε, τη δική του Πετρούπολη. Το δύσκολο, και η υποχρέωση για εμάς, για τους αξιοπρεπείς - και γνώστες - ανθρώπους του 21ου αιώνα, είναι να κρατήσουμε για πάντα την επανάσταση. Να την κρατήσουμε ζωντανή και όμορφη.