Στις 25 του Μάη στη Θεσσαλονίκη αποφασίζεται, στην ουσία οριστικοποιείται, η Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Ταυτότητα. Ονομα, πατρώνυμο, δακτυλικά αποτυπώματα. Ολα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για να μας συλλαμβάνει η αστυνομία. Ολα τα στοιχεία που είναι αναγκαία για να χωρέσει το έργο μας στην Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Agora (Agora, με Λατινικά παρακαλώ -και με τη διευκρίνιση του Ελληνα υπουργού Πολιτισμού ότι η λέξη χρησιμοποιείται με τη διπλή έννοιά της = τόπος συνάντησης ιδεών και ρευμάτων, και τόπος εμπορίου).

Μετά τον «ευρύ» αυτό διάλογο με τον εαυτό του, ευρύ και με τις δυο έννοιες η λέξη παρακαλώ, ο υπουργός αποφάσισε πως τελικά μόνος του - για να μη μας κουράζει - και θα θεσμοθετήσει.Μόνος του αυτός, μαζί βέβαιαμε τους άλλους είκοσι τέσσερις, πάνσοφοι όλοι τους και παντογνώστες, θα θεσμοθετήσουν για το παρόν και το μέλλον της ηπείρου. Οι άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Ο κ.Βενιζέλος φροντίζει πριν από εμάς για εμάς. Τέτοιος οδοστρωτήρας!

Κι ωστόσο, τα ερωτήματα παραμένουν. Εδωσαν οι ίδιοι άδεια στον υπουργό να χειριστεί «εν λευκώ» τα πνευματικά τους δικαιώματα; Εδωσαν άδεια στον υπουργό να αποφασίσει σε ποιο super market της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα καταλήξουν τα έργα τους; Συμφώνησαν αυτοί να στρογγυλέψουν οι γωνίες της τέχνης τους για να γίνει αποδεκτό το «προϊόν» από τους εμπόρους; Συναινούν στο να γίνουν αυτοί οι Δούρειοι Ιπποι στην αλλοτρίωση των συνειδήσεων που επιχειρείται; Λένε «ναι» στη δρομολογημένη -και μέσα από την τέχνη- κλωνοποίηση των κοινωνιών και των ανθρώπων; Δεν τρομοκρατούνται από τη θεσμοποίηση της πολτοποίησης και της ρευστοποίησης» -και με τις δυο έννοιες οι λέξεις παρακαλώ- των καλλιτεχνικών ιδεών για να αλείφεται η συμβιβασμένη τέχνη ευκολότερα στο καθημερινό ψωμί των εργαζομένων;