Πρέπει, λοιπόν, να μπει μια τάξη σε αυτό το ζήτημα. Από τα μπορντέλα της φαίνεται ο πολιτισμός μιας χώρας. Γιατί τα μπορντέλα είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού! Τα βαφτίσια των διδύμων του κ. Πάγκαλου, παρότι συγκέντρωσαν - και ένωσαν - το μεγάλο κεφάλαιο, δεν αποδεικνύουν τίποτα. Ηταν, βέβαια, ένα γεγονός μεγάλης εθνικής σημασίας, αλλά, τελικά, δε φτάνουν αυτά - από μόνα τους - να αντιστρέψουν την κακή εικόνα που έχει ο κόσμος, δυτικός και ανατολικός, για τον τόπο μας. Ακόμα και η προσπάθεια του κ. Σηφουνάκη στα δικά του βαφτίσια, με την υψηλή παρουσία του πατριάρχη και τη συνεπικουρία του ψάλτη υπουργού Εσωτερικών και την από στήθους απαγγελία του «Πιστεύω» από τον κ. Πρωτόπαππα, πάλι δεν αλλάζει την εικόνα της χώρας μας, σαν χώρας τριτοκοσμικής! Να μην πω ότι την ενισχύει κιόλας!

Πού πάμε, κύριοι, με σιτεμένες εισαγόμενες να επιβληθούμε στην ελεύθερη αγορά; Θα αποτύχουμε, όπως θα αποτύχει και ο κ. Κουλούρης. Οι ντομάτες και τα αγγούρια, έχουν, προ πολλού, σηκώσει κεφάλι. Εχουν επιβάλει τη δική τους τιμολογιακή πολιτική. Το κράτος, κράτος συντηρητικό και θρησκόληπτο, κράτος υποκριτών και κομπιναδόρων, είναι ανίκανο να βάλει τάξη στα πράγματα. Είναι ανίκανο να καθορίσει τον αριθμό των μπορντέλων. Είναι ανίκανο να καταλήξει στον αριθμό των γυναικών που θα προσφέρονται επ' αμοιβή. Οι εκκλήσεις για εθελοντισμό και στο χώρο της πορνείας, φυσικά, και πέφτουν στο κενό. Οι πουτάνες ξέρουν, καλύτερα από τον καθένα, τι σημαίνει εκμετάλλευση και δεν τσιμπάνε!

Στα μπορντέλα, ακόμα και στις ελεύθερες πιάτσες, στη Μαυρομιάλη, στη Σόλωνος, στο Μεταξουργείο, στο Κολωνάκι, οι τιμές δείχνουν άλλο ήθος και άλλη σταθερότητα. Και είναι και διαπραγματεύσιμες! Πήγαινε να διαπραγματευτείς το φως, το νερό, το τηλέφωνο, τα σέλινα και τα μπρόκολα! Καμία τύχη. Καμία λύπηση.