Οχι, βέβαια! Το Αλβανάκι έχει εξασφαλισμένο καλύτερο μέλλον. Μπορεί, μαθητής ακόμα - αλλά και πιο μικρό, νήπιο - να αναζητήσει καριέρα στα πορνάδικα. Στα χοιροτροφεία. Τι είναι το Αλβανάκι, άνθρωπος; Οχι, βέβαια! Ενα κινούμενο αντικείμενο είναι. Αντικείμενο που πάνω του μπορούμε να μαθαίνουμε από παιδεραστία μέχρι σκοποβολή.
Ακου σημαιοφόρος! Γιατί αγόρι μου, δε σου φτάνουν τα υπόγεια, τα μπουντρούμια, τα λιοστάσια που ζεις και εργάζεσαι; Θέλεις να μάθεις γράμματα; Να μπεις στην πρώτη γραμμή! Αρουραίος είσαι, δεν το νιώθεις; Κατσαρίδα για την ακρίβεια! Και πώς θα διακρίνεται, ρε, το δικό μας παιδί; Το Βασιλόπουλο. Που γεμάτο περηφάνια για το παρελθόν και, κυρίως, για το παρόν του τόπου μας γεμίζει ευτυχισμένο τις στοές της ανεργίας; Εκλιπαρεί, χωρίς μεγάλες ελπίδες, μια θέση στο μισθοφορικό στρατό! Που κάνει το πτυχίο του προσάναμμα! Που δαγκώνει τη γλώσσα του για να μην ουρλιάξει!
Το παραξεφτιλίσαμε νομίζω, με τη δημοκρατία. Εσύ σκαντζόχοιρε δεν είσαι ούτε καν προλετάριος. Είσαι υπο-προλετάριος! Δεν έγινες ακόμα άνθρωπος. Είσαι πράγμα. Ενα πράγμα που το κάνουμε ό,τι θέλουμε. Από σκεύος ηδονής μέχρι σφουγγαρόπανο! Καλοσύνη μας που δε σε ξεκοιλιάζουμε. Καλοσύνη μας που σε αφήνουμε να κυκλοφορείς στους δρόμους. Υπάρχουν άλλες φυλές, πιο Αριες από τη δική μας, που δε θέλουν ούτε καν να σε βλέπουν. Και άλλες που σε πνίγουν στη θάλασσα για να μη μολύνεις τη στεριά τους!
Είδες κανένα δικό μας παιδί γυμνό στο Ιντερνετ σε ανήθικες στάσεις; Καμιά δική μας κοπέλα στα επίσημα και ανεπίσημα μπορντέλα; Κανένα δικό μας παιδί να τρυπάει από απελπισία και από φόβο τα χέρια του; Είδες κανένα δικό μας παιδί άνεργο; Κανένα δικό μας παιδί νηστικό; Ολα κολυμπάνε μέσα στην ευτυχία. Γεμάτα υγεία και σιγουριά. Γεμάτα ελπίδες για το μέλλον τους. Τα δικά μας παιδιά σνομπάρουν τα εργοστάσια. Δε γουστάρουν τα γραφεία. Δε νοιάζομαι για τις επιστήμες, την τέχνη, την έρευνα. Με ιδιωτικά τζετ και ελικόπτερα βρίσκομαι ανάμεσα Σαντορίνη και Μύκονο. Ανάμεσα Μόντε Κάρλο και Ιμπιζα!
Και δε θέλω ειρωνείες. Μην κουνάς με νόημα το κεφάλι. Ξέρουν αυτοί που φωνάζουν, αλλά, προπαντός, εκείνοι που τους βάζουν να φωνάζουν, τι θέλουν να κρύψουν με τις φωνές τους. Εσύ, αγόρι μου, πρέπει να σκεπάσεις τα αυθαίρετα. Τις κομπίνες, τις μίζες, την Ολυμπιάδα! Σκιάχτρο είσαι, αγόρι μου, για να φύγουν μακριά τα σοβαρά -και πραγματικά- προβλήματα. Η ακρίβεια, η ανεργία, τα ράντζα στα νοσοκομεία, οι ανύπαρκτες συντάξεις, η απελπισία. Σκιάχτρο για να κρυφτεί το μέχρι σκασμού φαγοπότι τους!