Τα ερωτήματα αυτά μην τα θεωρείτε ασήμαντα. Είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την προκοπή του τόπου. Γιατί άλλο χτύπημα θα δώσει ο Σημίτης και άλλο ο Παπανδρέου. Οι δυο άντρες έχουν διαφορετικό ντιρέκτ, διαφορετικό δεξιό και διαφορετικό αριστερό κροσέ. Και εμένα με ενδιαφέρει το «νοκ άουτ». Δε θέλω μώλωπες, σπάσιμο μύτης, ακόμα και τσάκισμα μέσης. Αυτά είναι πταίσματα. Εγώ θέλω μπουνιά στο κούτελο της δεξιάς και οριστικό πέρασμα της καταραμένης στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Δεν επιθυμώ να παρεμβαίνω στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ, δεν επιδιώκω να επηρεάσω τις εξελίξεις, όμως, δε σας κρύβω, ότι εγώ προτιμώ τον Παπανδρέου, θέλω αυτόν πάνω στο ρινγκ. Γιατί έχει άλλη χάρη, άλλη σημειολογική σημασία ένα ματς ανάμεσα σε Καραμανλή και σε Παπανδρέου. Σκεφτείτε τι μνήμες θα ανασυρθούν! Σκεφτείτε τι φανατισμός! Θα το ευχαριστηθεί η ψυχή μας. Θα διασκεδάσουμε αφάνταστα. Επιστροφή στα παλιά, βουτιά βαθιά στις ακλόνητες παραδόσεις, στον απόλυτο αποπροσανατολισμό. Τι θέαμα!

Μαύρες γιορτές, λοιπόν, πέρασα. Οι άνθρωποι είναι σαδιστές. Με άφησαν με ψιλοθεάματα, με τσουρούτικα βεγγαλικά στην Ακρόπολη και βρεγμένη Πρωτοψάλτη στο Σύνταγμα. Ενώ εγώ δίψαγα για το μεγάλο θέαμα. Για τα Φολί Μπερζέρ της πολιτικής. Για την είδηση που θα έδινε νόημα στη ζωή μου. Παπανδρέου! Ο νέος γέρος της Δημοκρατίας. Ο νέος Αϊ-Γιώργης, που με το κοντάρι του θα καρφώσει οριστικά τη δεξιά στο στήθος, θα νικήσει τη συντήρηση και τον αναχρονισμό, θα φέρει στον τόπο μας τη λαοκρατία που δεν κατάφερε να φέρει ο παππούς του!

Παπανδρέου. Σοσιαλιστής και απόγονος σοσιαλιστών! Νέος και ωραίος, φέρελπις εραστής, για να πάει τον τόπο - κι αυτός - μια βόλτα στο χτες! Εκεί όπου θα συναντήσει όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος. Τον απόγονο του Καραμανλή με τις ιδέες του παππού του. Και θα μοιάζουν όλα χαρούμενα και ειρηνικά για τη χώρα μας. Σα να μην πέρασαν τα χρόνια. Σα να έχει βαλσαμωθεί η ζωή και τα πράγματα να έχουν μείνει ακίνητα! Παπανδρέου -Καραμανλής. Δυο ονόματα με διαχρονική αξία. Δυο κακά αντίγραφα κακών προγόνων. Δυο βαθιές πληγές που επαναλαμβάνονται.

Πάλι από την αρχή, λοιπόν! Σαν τιμωρία. Καραμανλής - Παπανδρέου! Το δίδυμο των επιτυχιών! Η φρικτή επανάληψη! Η πλήξη! Οι μονότονες, εκνευριστικές σταγόνες βροχής, που χρόνια τώρα πέφτουν πάνω στο τζάμι της ζωής μας και θολώνουν την όραση του νου μας. Τι φρικτό περιβάλλον για το νέο χρόνο, για το νέο αιώνα, για ελπίδες, για προσδοκίες, για ευχές για άλλη ζωή! Τι κούραση «θεέ» μου! Και εσύ, «θεατή», που στηρίζεις συνειδητά ή ασυνείδητα τις εναλλαγές εναλλασσόμενων πανομοιότυπων φρουρών, μην κρύβεσαι πίσω από το δάκτυλό σου. Είσαι συνυπεύθυνος για το κακό θέαμα που ζούμε. Για να μην πω πως είσαι ο κυρίως υπεύθυνος!