Στο και πέντε! Πιστεύεις πως όλοι έχουμε την ικανότητα της Δαμανάκη, του Σκοτινιώτη, του Κουναλάκη, να υπολογίζουμε τα πράγματα, και μάλιστα με τον υποδεκάμετρο; Να λέμε, αυτό μας συμφέρει, αυτό δε μας συμφέρει και, τελικά, σίγουροι ότι λάβαμε όλα τα απαραίτητα - για το μέλλον μας - μέτρα να αποφασίζουμε: Οχι, κύριε, δεν έχω τέτοια ικανότητα. Δε διαθέτω, ούτε στο ελάχιστο, τη δική τους διορατικότητα. Ψάχνω, ψάχνω, όμως δεν μπορώ να δω πουθενά, ούτε καν χαραμάδα, από τη λαμπρή, δημοκρατική, προοδευτική, συμμετοχική, και όπως αλλιώς τη λένε, προσπάθεια του Παπανδρέου!
Πώς να αποφασίσω; Με τι προσόντα; Θα το σκέφτομαι, λοιπόν, μέχρι και πάνω από την κάλπη. Μακάρι να είχα την πολιτική διαδρομή του Καφετζόπουλου. Μακάρι να γνώριζα βαθιά, όπως και εκείνος, τις επαναστατικές διεργασίες που συντελούνται στις αναποδογυρισμένες ψυχές ακραιφνών τέως μαοϊκών επαναστατών στο αντίκρισμα - και μόνον - αθλούμενων αστών! Δεν έχω ούτε τη δική του εμπειρία και, πολύ περισσότερο, δεν έχω το δικό του θάρρος. Εγώ με τι κότσια να φωνάξω: Γιώργο γκρέμισε αυτό το μαγαζί και χτίσε καινούριο; Τολμάω εγώ να κάνω τέτοια παραίνεση στο παιδί της αλλαγής; Αυτές οι δουλιές θέλουν τον... Γερμανό τους! Για την ακρίβεια, θέλουν και πιο μάγκα από τον... Γερμανό!
Πώς δικά μου, ρε, παιδιά; Εδώ πρόκειται για σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Για σκραπλ χωρίς οδηγίες. Να, λοιπόν, γιατί είμαι αναποφάσιστος! Γιατί και τα δυο προγράμματα μοιάζουν! Τι μοιάζουν, είναι, ακριβώς, τα ίδια και ας φαίνεται ότι διαφέρουν! Φωτοκόπιες είναι! Και πρέπει, εγώ ο δυστυχής, υπεύθυνα και σοβαρά, όπως απαιτεί η σωστή ψήφος, να αποφανθώ ποια από τις δυο φωτοκόπιες είναι η καλύτερη! Ε, λοιπόν, επειδή είμαι σοβαρός άνθρωπος, διστάζω! Το σκέφτομαι, το ξανασκέφτομαι, το μελετώ, το ξαναμελετώ... μέχρι την τελευταία στιγμή.
Ολα αυτά, λοιπόν, με μπερδεύουν! Εκεί που λέω «αφού επέστρεψε ο Κάκαλος θα ψηφίσω Νέα Δημοκρατία», έρχεται εσπευσμένα η γιορταστική είδηση πως επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ ο Δασκαλάκης! Νέα μπερδέματα, νέες σκέψεις.
Στην κάλπη, λοιπόν! Δεν μπορώ έτσι απλά να αποφασίσω. Στην κάλπη! Η ψήφος δεν είναι καραμέλα! Κάθε τέσσερα χρόνια μου δίνεται τέτοια ευκαιρία. Τι ευκαιρία, δικαίωμα! Και εγώ θα σεβαστώ αυτό το δικαίωμα, θα σταθώ πάνω από την κάλπη, θα κοιτάξω μέσα από τη στενόμακρη τρύπα, και εκεί, ελπίζω, να ξεπεταχτεί από μέσα η θεία φώτιση! Η θεία φώτιση, η οποία στο μεσοδιάστημα, από τη μια εκλογή στην άλλη, βρίσκεται, η αφιλότιμη, σε αδράνεια!