«Ενημέρωσαν τον πρωθυπουργό καθυστερημένα! Τι λες, κύριε! Εμένα δε με ενημέρωσαν καθόλου. Μια βδομάδα πέρασε και με έχουνε στο σκοτάδι. Για δε μου πέφτει λόγος εμένα γιατί έπεσε το "Σινούκ", γιατί ταξίδεψε ο πατριάρχης και η ακολουθία του με το "Σινούκ", και πολύ περισσότερο, βέβαια, γιατί αγοράστηκε το "Σινούκ"; Ποιος ελέγχει την εναέρια κυκλοφορία, γιατί την ελέγχει αυτός και όχι ο άλλος, γιατί σκοτώθηκαν σε παρόμοια "περιστατικά" πάνω από 180 άτομα τα τελευταία δέκα, μόλις, χρόνια;

Αλλά, μήπως, με ενημέρωσαν για την Ολυμπιάδα; Μου είπανε ποτέ πόσα άτομα σκοτώθηκαν στα έργα; Γιατί σκοτώθηκαν; Ποιος έφταιγε; Εάν πιάστηκαν και, πολύ περισσότερο, αν τιμωρήθηκαν οι υπεύθυνοι; Εδώ δε μου είπανε πόσο κόστισε! Γιατί κόστισε τόσο; Ούτε γιατί πήραν την Ολυμπιάδα χωρίς να με ρωτήσουν! Για δε μου πέφτει λόγος εμένα; Και ποιος θα πληρώσει τον Καλατράβα; Τις δεξιώσεις της Γιάννας; Τα κρουαζιερόπλοια που πληρώσαμε και βαράγανε μύγες, αφού δεν έφεραν μαζί τους ακριβούς τουρίστες, όπως ήλπιζαν και όπως διέδιδαν.

«Κύριε, τα ρέστα σας», φωνάζει ο υπάλληλος. Εκείνος δεν ακούει. «Γιατί δε μου εξηγούνε;», του λέει χωρίς να τον βλέπει. «Εγώ χώνω το χέρι στην τσέπη μου, εγώ τους τα χώνω! Εγώ πληρώνω για το "Σινούκ", για το ταξίδι του πατριάρχη, για το ατύχημα, για τις έρευνες, για την άτρακτο που βυθίστηκε, για τις γέφυρες, για τους δρόμους, για την Εγνατία, για τους δασκάλους που δεν έχουμε, για τους Ολυμπιακούς...».

«Κύριε, τα ρέστα σας, επιτέλους!», φωνάζει δυνατά ο Ταμίας. Εκεί συνέρχεται ο φίλος μου. «Τα ρέστα σας», μαλακώνει ο ταμίας. Απλώνει ο δικός μου το χέρι του, τραβάει τέσσερα ευρώ και εξήντα λεπτά! «Αυτά είναι, μόνο;», ρωτάει. «Αυτά!», λέει εκείνος. «Δικά σας», του λέει. Σπρώχνει τα χρήματα μαλακά προς τον ταμία και βγαίνει...