Φαντάζεστε τι πληκτική ιστορία θα παρακολουθούσαμε στα ωριαία και πλέον δελτία ειδήσεων αν αντί του Τσιτουρίδη, βγάζαμε στο παράθυρο τον Βαρδινογιάννη, τον Λάτση, τον Κόκκαλη, τον Αγγελόπουλο;.. Δε μιλάω, βέβαια, για τις πολυεθνικές, τα τραστ και τους ομίλους. Στέκομαι μόνον σε μερικούς επιφανείς. Αυτούς που ανέφερα. Αν ερευνούσαμε τις δικές τους παρωνυχίδες; Παρωνυχίδες, είπα; Εξογκώματα, ήθελα να πω. Μεγάλα, τεράστια, μελανά, κατάμαυρα εξογκώματα! Που μέσα τους κρύβουν χαριστικές συμβάσεις, αναθέσεις χωρίς διαγωνισμούς, τεράστιες οφειλές στο δημόσιο, καταπατήσεις νόμων, παραβιάσεις του Συντάγματος και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας!

Σιωπή, λοιπόν! Μια σιωπή που ξεκινάει από την κορυφή του παγόβουνου και φτάνει μέχρι τους πρόποδες. Τον Τσιτουρίδη και τον Βούγια. Στη διαδρομή αυτής της σιωπής, που αποπροσανατολίζει, μπλέκονται τα ΜΜΕ, οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί. Ολος ο μηχανισμός της συσκότισης! Ατέλειωτες ώρες για το παιδί του υπουργού και τη μετεγγραφή! Πρώτο θέμα, το θέμα της «αυτοκάθαρσης» του συστήματος. Το οποίο, σύστημα, γεννάει μεν απατεώνες, αλλά γεννάει και τους «άφθαρτους», που αποκαθιστούν την τάξη! Γεννάει τον επίορκο βουλευτή Τσιτουρίδη, που με άνομο τρόπο μετεγγράφει το παιδί του, αλλά γεννάει και την τίμια βουλευτίνα Ράπτη, που άγρυπνος θεματοφύλακας του συστήματος, με πόνο ψυχής, φέρνει το θέμα στην επιφάνεια. Και γεννάει, κυρίως αυτόν, τον πρωθυπουργό. Αυτόν τον άμεμπτο και γενναίο άντρα που σχίζει τη γάτα! Που δεν καταλαβαίνει από φιλίες και συμβιβασμούς. Που είναι καλύτερος από τον καλύτερο Ζορό!

Τι έγινε, λοιπόν, την περασμένη βδομάδα; Τίποτα; Μια πορδή στον αέρα. Φύσηξε λιγάκι βοριάς και χάθηκε η βρώμα. Ποιος να ασχοληθεί με τον θετικό ήρωα. Το γιο του Αντώνη, που σκάβει και οργώνει; Το ενδιαφέρον βρίσκεται στον κομπιναδόρο, στον γλείφτη, στο ομοίωμα του πατέρα του. Στο γιο του Τσιτουρίδη και την κόρη του Βούγια. Στις παρωνυχίδες του μέλλοντος!