Εμένα δε με νοιάζει το εθνικό συμφέρον, όπως νοιάζει τον Κούγια, την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση, που ήταν κυβέρνηση, τους ιεράρχες... Οπως έχουν τα πράγματα σήμερα, άντε να βρεις ποιο είναι το εθνικό και ποιο το συμφέρον! Εγώ να γελάσω θέλω, αγόρι μου! Θέλω να δω όλο αυτό το «εθνικό οικοδόμημα» να παθαίνει ρωγμές. Να αλληλοδακτυλοκαταδείχνεται, να μουντζώνει ο ένας τον άλλον, να κρύβεται ο ένας από τον άλλον, να φτύνει ο ένας τον άλλον.

Ρε, Βαβύλη, σε καλώ να γίνεις Σιν Κόνερι, δεν το καταλαβαίνεις; Να μείνεις στην ιστορία. Αλλιώς θα σβήσεις και εσύ όπως ο Ντάνος! Θα σε βγάλουν αναξιόπιστο, θα σε χρεώσουν στους ποινικούς, θα φας κάποια χρονάκια φυλακή, και ύστερα δε θα αγοράζει τα απομνημονεύματά σου ούτε ο Λιβάνης! Πες τα, τώρα, αγόρι μου. Τώρα που βράζει το σίδερο! Πες τα τώρα, πριν σου φυτέψουν καμιά σφαίρα, πριν σε πετάξουν από το παράθυρο. Αφού ξέρεις τις συμπεριφορές τους, δεν αντιλαμβάνεσαι το τέλος σου;

Κύριε Βαβύλη μου, να σου μιλήσω διαφορετικά, μήπως και καταλάβεις, όλος ο κόσμος το ξέρει πως είσαι το κλειδί! Βάλτο, αγόρι μου, στην πόρτα και άνοιξέ την! Ανοιξέ τη να χυθούνε έξω όλα τα αποβράσματα! Ανοιξέ τη να δούμε τα πρόσωπά τους. Να δούμε όλες αυτές τις «διασυνδέσεις». Να δούμε όλους αυτούς που άνοιγαν τα σύνορα στους πάσης φύσης πράκτορες στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Να δούμε όλους αυτούς, που υπέγραφαν τις συμφωνίες συνεργασίας. Ολους αυτούς τους φουσκωτούς και ξεφούσκωτους, που «φρόντιζαν» την «εθνική» και παγκόσμια ασφάλεια. Αυτοί, Βαβύλη μου, κύριε Βαβύλη μου, τέλος πάντων, εξακολουθούν να είναι ευυπόληπτοι, ενώ εσύ...

Τώρα όλα γίνονται πίσω από το «παραβάν». Τράβα παιδί μου την κουρτίνα, για να δούμε τι στα αλήθεια κάνουνε μέσα στην τουαλέτα! Αν απλώς κάνουν έρωτα, αστους να βγάζουν τα μάτια τους! Αν, όμως, μας πουλάν και μας αγοράζουν, τότε αλλάζουν τα πράγματα, κατάλαβες, κύριε Βαβύλη μου; Κανένας δε νοιάζεται για το «κορμί». Ολους το «πνεύμα» μας ενδιαφέρει!