«Επίδομα θέρμανσης», ε, θεομπαίχτες; Δωράκια και μπιχλιμπίδια συμπόνιας, γι' αυτούς που παράγουν όλα τα υλικά και πνευματικά αγαθά. Γι' αυτούς που ταΐζουν τις μηχανές. Γι' αυτούς που γεμίζουν τις αποθήκες και τα super market με τα προϊόντα της αφθονίας. «Επίδομα θέρμανσης», για την κινητήρια δύναμη! Για τους εργάτες και για τους συνταξιούχους. Για την αφρόκρεμα της παραγωγής και της ζωής. Για τους ανθρώπους, που τους πρέπει η ζεστασιά, γιατί είναι αυτοί που παράγουν τη ζεστασιά. Την κάθε λογής ζεστασιά!

Και σας περισσεύει το θράσος, άχρηστοι! Κουβεντιάζετε, αν πρέπει ή δεν πρέπει να δώσετε το «επίδομα». Αν έχετε ή δεν έχετε χρήματα, σφετεριστές του ανθρώπινου ιδρώτα! Αν πρέπει να δώσετε σε όλους ή στους μισούς. Μια κουβέντα, που γίνεται, για να αποπροσανατολίσει. Για να μεταφέρει το ζήτημα σε άλλο τερέν! Αντί, δηλαδή, να κουβεντιάζουμε, πώς και ποιος έφερε τόσες χιλιάδες ανθρώπους στο κατώτερο όριο της φτώχειας, στο όριο να τυλίγονται οι γέροντες με κουβέρτες και τα παιδιά με εφημερίδες, για να βγει ο χειμώνας, κουβεντιάζουμε για τον εάν πρέπει ή δεν πρέπει να δοθεί το «επίδομα»!

Το «πρόβλημα», όμως, δε λύνεται με αυτόν τον τρόπο και, κυρίως, από εσάς! Γιατί μπορεί, κουτσά στραβά, να βγάλουμε το φετινό χειμώνα. Του χρόνου, όμως, πάλι κρύο προβλέπει η μετεωρολογική υπηρεσία. Ολοι οι χειμώνες φέρνουνε κρύο. Κρύο που δεν αντιμετωπίζεται από κλέφτες και απατεώνες. Από φοροεισπράκτορες και ληστές. Από δράκουλες, που πίνουν ιδρώτα και αίμα. Από δημιουργούς και διαχειριστές άδικων κοινωνικών συστημάτων.

Φτώχυνε η χώρα, κύριοι; Εχουμε «έκτακτο δελτίο θυέλλης»; Ελάτε, λοιπόν, όλοι μαζί να αντιμετωπίσουμε την καταιγίδα! Ελάτε να μοιραστούμε το πετρέλαιο και τα αιρκοντίσιον. Το γκάζι και τα άλλα σώματα θέρμανσης. Πώς; Τι λέτε; «Δε γίνονται αυτά»! Φυσικά και δε γίνονται, με το καλό! Κανένας από εσάς, και από αυτούς που υπηρετείτε, δεν είναι διατεθειμένος να μοιραστεί ούτε τη μύξα του! Φαταούληδες είστε και λαίμαργοι. Μινώταυροι, που χορταίνετε τρώγοντας σάρκες. (Μη θεωρήσετε τα λόγια μου υπερβολή! Σάρκες τρώτε, ωμές μάλιστα, όταν αφήνετε τους γέροντες και τα παιδιά να κρυώνουν. Οταν γεμίζουν τα νοσοκομεία και χάνονται ζωές).

Τα «επιδόματα», τα κάθε λογής «επιδόματα», οι κάθε λογής «καλοσύνες», όλες οι «ενάρετες» και «φιλεύσπλαχνες» πράξεις της κυβέρνησης, των άλλων κυβερνητικών και παρακυβερνητικών ιδρυμάτων», αλλά και μεμονωμένων ατόμων, πρέπει να βγουν από το λεξιλόγιο των εργαζομένων. Η ζεστασιά, και η ζωή, δε χαρίζεται, κερδίζεται!