Σε σένα μιλάω, αμφιταλαντευόμενε! Η μέγκενη σφίγγει γύρω από το λαιμό σου. Σε έχουν ήδη στήσει στον τοίχο και εσύ υπακούς στις ανόητες προτροπές τού κάθε κερατά, του κάθε λωποδύτη! Δεν αντιλαμβάνεσαι πως δυνητικά είσαι το επόμενο θύμα; Δε βλέπεις στο κούτελό σου τη σφραγίδα, το σημάδι που, πάνω του, θα πυροβολήσουν; Από τις αρχές του 2000 μέχρι σήμερα 896 εργάτες, 896 αδέρφια σου, εκτελέστηκαν! Δεν ήταν ατυχήματα, δυστυχήματα ή όπως αλλιώς τα λένε. Για εκτελέσεις πρόκειται!

Μόνο τον περασμένο χρόνο 111 όμορφοι και δυνατοί εργάτες πλακώθηκαν στις οικοδομές, διαμελίστηκαν στα εργοστάσια, κάηκαν στα αχόρταγα καμίνια τους. Φέτος, και πριν ακόμα κλείσουμε τους πέντε μήνες, τα θύματα πλησίασαν τους πενήντα! Μιλάμε για πραγματικό σφαγείο. Για πόλεμο! Για ανθρωποθυσία! Για γενοκτονία! Και αυτά μόνο στη χώρα μας. Για πρόσθεσε και τον υπόλοιπο κόσμο! Και μιλάμε μόνο για τους νεκρούς. Δεν αναφερόμαστε στους σακατεμένους. Ούτε στις χήρες και τα ορφανά. Στις αγαπημένες και τους αγαπημένους!

Δε μετράς τους νεκρούς, παρότι ξέρεις πρόσθεση, και αυτό δε θα σου το συγχωρήσει η Ιστορία, γιατί είναι ασέβεια! Αποφεύγεις συνειδητά την αριθμητική, γιατί σε υποχρεώνει να πάρεις θέση. Και εσύ θέλεις να το αποφύγεις αυτό. Για να βουλώνεις τα αυτιά σου στα κλάματα και τις κατάρες των συγγενών των δολοφονημένων, ήσυχος και αθώος. Αλήθεια, πόσο ψηλά περιμένεις να φτάσει ο ματωμένος τοίχος των θυμάτων, για να θυμώσεις; Δεν αντιλαμβάνεσαι, πως με τη στάση σου μπήγεις τα καρφιά στα κορμιά των συναδέλφων σου;

Στο Θριάσιο πέρυσι όλο το χρόνο είχαμε 5 νεκρούς. Στους πέντε πρώτους μήνες του 2006 οι νεκροί έφτασαν τους 3 και μας μένουν, δυστυχώς, επτά ολόκληροι μήνες ακόμα! Πόσους νεκρούς θα μετρήσουμε στο τέλους του χρόνου; Πόσοι από αυτούς θα είχαν γλιτώσει αν εσύ έβγαζες τα παραμορφωτικά γυαλιά και έβλεπες τον κόσμο, όπως είναι και όχι όπως σου τον περιγράφουνε οι καπάτσοι;

Εγώ, όμως, δε ζω με αυταπάτες! Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα ενεργείς, πρέπει να σε καταγγείλω! Είτε θέλεις να το δεχτείς είτε όχι, εσύ γεμίζεις το όπλο με το οποίο σκοτώνουν τον αδερφό σου! Τα εργατικά ατυχήματα δεν είναι μοιραία. Εσύ τα κάνεις μοιραία, γιατί δεν εμποδίζεις τους δολοφόνους! Γιατί δε στήνεσαι μπροστά από το χαλασμένο μηχάνημα. Γιατί δεν απαιτείς να ληφθούν μέτρα. Και το κυριότερο, γιατί δεν αλλάζεις τις εργασιακές σχέσεις. Γιατί επιτρέπεις ο ιδρώτας σου να μετατρέπεται σε κέρδος και υπερκέρδος για τους απατεώνες!

Σε ρωτάω, για να τελειώνουμε. Ποιος κερατάς από αυτούς που σε βάζουν να δουλεύεις κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα έβαζε τον εαυτό του ή έναν άνθρωπο από την οικογένειά του να δουλέψει; Κανένας! Θήραμα είσαι, δεν το καταλαβαίνεις; Σκοποβολή κάνουν επάνω σου, δεν το νιώθεις;