«Εν μέρει για να εξακριβώσω μια εποχή, /εν μέρει και την ώρα να περάσω, /τη νύχτα χθες πήρα μια συλλογή/ επιγραφών των Πτολεμαίων να διαβάσω. /Οι άφθονοι έπαινοι κ' οι κολακείες/ εις όλους μοιάζουν. Ολοι είναι λαμπροί, /ένδοξοι, κραταιοί, αγαθοεργοί, /κάθ' επιχείρησίς των σοφοτάτη./ Αν πεις για τες γυναίκες της γενιάς, κι αυτές, /όλες Βερονίκες κι οι Κλεοπάτρες θαυμαστές»!
Εκθαμβος θα διαβάζει ο αναγνώστης του μέλλοντος την ομιλία (και τις κολακείες) του πρωθυπουργού, στην εκδήλωση της πολιτείας «Ελληνες Εθνικοί Ευεργέτες - μνήμη και τιμή»: «Οταν θέλουν οι Ελληνες να καυχηθούν, γράφει ο Καβάφης, είπε ο πρωθυπουργός, "τέτοιους βγάζει το Εθνος μας, θα λένε". Και είναι, πράγματι, άξιος ο έπαινος αυτός για ανθρώπους που δίδαξαν με το δικό τους τρόπο την προσφορά στην πατρίδα, τον άνθρωπο, τον πολιτισμό. Ανθρώπους με υψηλό αίσθημα φιλοπατρίας, φιλανθρωπίας, κοινωνικής αλληλεγγύης. Τιμούμε σήμερα εκείνους που ενίσχυσαν (και μάλιστα σε δύσκολους καιρούς) την πατρίδα μας με τις δωρεές και τα κληροδοτήματά τους. Είναι, μάλιστα, ο χώρος αυτός (το Ζάππειο Μέγαρο) ένας από τους πλέον κατάλληλους για μια τέτοια εκδήλωση, αφού κι αυτός αποτελεί προϊόν του εθνικού ευεργετισμού. Προσθέτω ότι είναι το πρώτο κτίριο, σ' ολόκληρο τον κόσμο, που ανεγέρθηκε για την εξυπηρέτηση Ολυμπιακών Αναγκών. Κι αυτό δείχνει ότι ένας από τους βασικούς προσανατολισμούς των εθνικών ευεργετών ήταν ο πολιτισμός».
Η ίδια τακτική ίσχυσε και κατά τη διάρκεια της εθνεγερσίας του '21 και στην εδραίωση του ελληνικού κράτους. Εδώ τα πράγματα έγιναν πιο καθαρά. Μια καινούρια αγορά άνοιγε. Οποιος πρώτος πατούσε πόδι, θα τύχαινε των αναμενόμενων προνομίων. Ανάμεσα στους ευεργέτες, άκουσον άκουσον, η Εκκλησία, που βαρυνόταν με τόσες «συνδιαλλαγές», πλούσιοι Ελληνες της διασποράς, που είδαν καινούρια κέρδη και έτρεξαν να πατήσουν πόδι στο νέο κράτος, νεο-επιχειρηματίες, που ήθελαν σπουδασμένους υπαλλήλους και έφτιαξαν (τα) σχετικά σχολεία!..
Δεν είναι τυχαίο ότι τη διοργάνωση της γιορτής για τους ευεργέτες, η οποία, σύμφωνα με την εξαγγελία, θα γίνεται κάθε χρόνο (8 Σεπτέμβρη -σαν τιμωρία), την είχε το υπουργείο Οικονομικών. Οικονομικό είναι το θέμα! «Η πολιτεία», τους είπε, «θα σας διευκολύνει να πλουτίζετε, και εσείς, για τα μάτια του κόσμου, θα χτίζετε και από ένα στραβό αγκωνάρι. Ενα σχολείο χωρίς δασκάλους, ένα νοσοκομείο χωρίς γιατρούς»!
Αλλά, κύριε Καραμανλή, δεν παραποιήσατε μόνον την αλήθεια και την ιστορία, δε μας είπατε μόνον ψέματα για τους ευεργέτες, παραποιήσατε και τον ποιητή. Το ποίημα, που επικαλεστήκατε, μιλάει για (τους), «αντρείοι σεις που πολεμήσατε και πέσατ' ευκλεώς,/ τους πανταχού νικήσαντας μη φοβηθέντες». Μιλάει για τον Μακρυγιάννη και όχι για τον Λάτση και τον Βαρδινογιάννη!