2. Χωρίς βιώματα και δίχως να έχεις τσαλακωθεί, μην περιμένεις συγκομιδή.

3. Μην υποτιμάς κανέναν. Οι πιο σπουδαίες ιστορίες προκύπτουν από ανθρώπους που δεν τους πιάνει το μάτι σου.

4. Μάθε να ξεχωρίζεις τη διαφορά ανάμεσα στο ψέμα και το παραμύθι.

5. Η Εθνική Βιβλιοθήκη να γίνει η βιβλιοθήκη σου.

6. Πάντα να έχεις ένα σημειωματάριο πάνω σου, γιατί οι σκέψεις γεννιούνται δύσκολα, αλλά χάνονται εύκολα.

7. Μην ξεχνάς ούτε στιγμή την κλασική μουσική: Μάλερ, Μπαχ...

8. Να έχεις δίπλα σου ένα σύμβουλο που ουδεμία σχέση έχει με τη λογοτεχνία. Να είναι γέροντας. Διάβαζέ του τις ιστορίες σου κι έπειτα με κλειστά μάτια ακολούθα την κρίση του.

9. Σε ό,τι διαλέγεις καλύτερα να σε έλκει η πηγή του. Για παράδειγμα, αν αγαπάς την εκκλησία, προτίμησε αυτήν που βρίσκεται μέσα σε μοναστήρι. Αν σε ενδιαφέρει ο πλησίον, φρόντισε πρώτα να μάθεις τον εαυτό σου, για να μπορέσεις κάποτε ν' αγαπήσεις τον πλησίον ως εαυτόν.

10. Θαύμαζε όσο μπορείς. Θαύμαζε. Είναι το μόνο φάρμακο απέναντι στην αρρώστια του φθόνου, που τείνει να γίνει επιδημία.

11. Μη γράφεις για πράγματα που αγνοείς, μην προσπαθείς έτσι να εντυπωσιάσεις. Μην υποτιμάς τον περίγυρο σου και τους φίλους σου. Ακόμα κι όταν καταλήξεις πως δεν αξίζουν τίποτα, είναι χρέος σου να υψώσεις έναν πυκνό λόγο και να τους παρασύρεις να συναντηθούν με αυτά που οι πατέρες ονομάζουν «αιώνια και αναπόφευκτα».

12. Είτε το θέλεις είτε όχι, είσαι πολιτικό πρόσωπο. Οσο πιο γρήγορα το καταλάβεις, τόσο η εικόνα του κόσμου θα είναι ολική μέσα από το έργο σου.

13. Χωρίς την παράδοση και τον παραδομένο λόγο, είσαι ένα ακόμη σκοτάδι ανάμεσά μας. Από την αρχαιότητα ίσαμε το δημοτικό τραγούδι μόνο η γλώσσα τα κατάφερε και συνεχίζει. Η γλώσσα σου.

14. Οδηγοί σου ας είναι ο Ομηρος και η Ιλιάδα.

15. Κρατήσου μακριά από τους λογίους και τους λογοτεχνίζοντες δημοσιογράφους. Η φάρα αυτή αποτελείται από ατάλαντους που αρέσκονται σε παιχνίδια εξουσίας μέσα από τις εφημερίδες τους.

16. Εχε στο νου σου το ποίημα «Σταδιοδρομία» του Κώστα Καρυωτάκη: «Τη σάρκα, το αίμα θα βάλω/ σε σχήμα βιβλίου μεγάλο./ "Οι στίχοι παρέχουν ελπίδες"/ θα γράψουν οι εφημερίδες./ "Κλεαρέτη Δίπλα-Μαλάμου" και δίπλα σ' αυτό τ' όνομά μου./ Την ψυχή και το σώμα πάλι/ στη δουλειά θα δίνω, στην πάλη./ Αλλά, με τη δύση του ηλίου,/ θα πηγαίνω στου Βασιλείου. / Εκεί θα βρίσκω όλους τους άλλους/ λογίους και τους διδασκάλους./ Τα λόγια μου θα 'χουν ουσία,/ η σιωπή μου μια σημασία./ Θηρεύοντας πράγματα αιώνια,/ θ' αφήσω να φύγουν τα χρόνια./ Θα φύγουν, και θα 'ναι η καρδιά μου/ σα ρόδο που επάτησα χάμου».