1. Αν θα θυμόμαστε για κάτι τον Καραμανλή, είναι για τη μεταμόρφωση που πέτυχε: να κάνει τον μισθωτό επαίτη.

2. Μόνο το αθάνατο αφεντικό, τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι, ξεδιπλώνει το ταμπεραμέντο του, εκβιάζοντας και αφανίζοντας ό,τι του αντιστέκεται.

3. Σ' αυτούς τους ελεεινούς καιρούς πρέπει να απομονώσουμε όσα καθάρματα κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μιλάνε για «μοίρα» ή πεπρωμένο.

4. Η μόνη φράση που τιμώ: Οποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας.

5. Ενώ οι ραδιουργίες δίνουν και παίρνουν στο κατάστημα της Ρηγίλλης, ο πρωθυπουργός διάλεξε την πιο αθώα υπεκφυγή για να την «κάνει»: δήλωσε κουρασμένος!

6. Είναι καιρός να γίνουμε νεκροθάφτες του περιττού λόγου, με τον τρόπο που το έθεσε ο Βολταίρος: «Το επίθετο είναι εχθρός του ουσιαστικού. Το μυστικό για να γίνει κανείς βαρετός είναι να τα λέει όλα. Είναι πάντα καλύτερα να παραλείπεις κάτι καλό από το να προσθέτεις μια ανοησία. Καθετί περιττό λειτουργεί ως μειονέκτημα».

7. Δεν θ' αργήσουν οι κυβερνήσεις της Δύσης να επαναφέρουν ως νόμο χρήσιμο και αναγκαίο, όπως έγραψε ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά», τον αφανισμό όχι των παιδιών με φυσικά ελαττώματα, αλλά αυτή τη φορά των υποψήφιων ανέργων.

8. Η καινούργια αμφιβολία που σκεπάζει τα πάντα, καλλιεργήθηκε με επιμέλεια από τους τεχνικούς της εξουσίας. Πώς να απαντήσεις σ' αυτή την πανουργία; Ακόμα και αν γίνει περίγελος ένας πρωθυπουργός, δεν αρκεί το γέλιο για να τον ρίξει. Πρέπει να φωτίσουμε στη σκηνή όσους μας διασύρουν, κυρίως αυτούς που μας θεωρούν αδύναμους.

9. Μοιράζοντας αυταπάτες, οι υπουργοί προσδοκούν μια κατανόηση άνευ όρων από την πλευρά μας. Φιλισταίοι, που ποντάρουν στην απελπισία ως μέσο χειραγώγησης, αρκεί να μας κρατάνε απασχολημένους, όπως κάνουμε με τα κατοικίδια ζώα. Είμαστε αυτό που είχε περιγράψει αναλυτικά ο Τζάκομο Λεοπάρντι: «μια ατέλεια στο ζωικό βασίλειο».

10. Οποιος επιθυμεί διακαώς να λάβει μια εικόνα του πολιτισμού μας, απλά ας μεταβεί στους πέριξ της Ομόνοιας δρόμους. Ας μην απογοητευτεί, ας μη χάσει την ελπίδα του, γιατί σαν πολίτης είναι συνεργός στο θέαμα που μπροστά του συντελείται. Κυρίως, ας μη βουλιάξει στις ενοχές του και βολευτεί.

11. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί μέσα σ' αυτόν τον ορυμαγδό πως είναι καλά; Ο λόγος στον Μπάιρον: «Μόνο αυτοί νιώθουν, αλήθεια, την ελευθερία, που είχαν καιρό αλυσίδες - οι υγιείς δεν νιώθουν την υγεία σ' όλη τη λαμπρότητα και τη δόξα της με γεμάτες φλέβες, ρόδινα μάγουλα και παλμό που σφύζει, μέχρι να γνωρίσουν τη μεσοβασιλεία μιας αρρώστιας που τους δένει στο κρεβάτι σ' ένα αχανές - κοινό - πυρετικό νοσοκομείο όπου νοσηλεύονται όλοι και για κανέναν δεν νοιάζονται, στα χέρια δημόσιων νοσοκόμων, επ' αμοιβή, σπλαχνικών, μέχρι που πεθαίνουν - ή φεύγουν γιατρεμένοι, αλλά χωρίς καλοσύνη».