1. Αυτόν τον αιώνα που δίκαια αποκάλεσαν δημοσιογραφικό ο Μίκης τον διέσχισε σαν ένα καθαρόαιμο άλογο που δεν καταδέχτηκε αναβάτη.

2. Μόνιμος συνομιλητής του ο Μάλερ.

3. Ποτέ άλλοτε τόσες μετριότητες δεν κύκλωσαν έναν καλλιτέχνη.

4. Νύχτα γυρνούσα στην πλατεία Κλαυθμώνος και χάζευα τις βιτρίνες με τις ηλεκτρονικές συσκευές. Κι εκεί, στη Μέκκα της τρέλας, έκανε την εμφάνισή του το θαύμα. Σε μία από τις δύο οθόνες τηλεόρασης που βρίσκονταν δίπλα δίπλα εμφανίστηκε ο Μίκης, ντυμένος όπως πάντα στα μαύρα, να διευθύνει το «Αξιον εστί» στο Ηρώδειο. Στην άλλη οθόνη ο βασιλιάς Ελβις, μέσα σ' ένα λευκό παραφορτωμένο με ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί κοστούμι, τραγουδάει θυμωμένος στην τελευταία συναυλία της ζωής του. Πρέπει να ήταν στο Μέμφις. Αυτή τη φορά δε χόρευε, αντιθέτως έδινε χτυπήματα καράτε σε εαυτούς και αλλήλους, αόρατους εχθρούς. Την ίδια στιγμή ο Μίκης έχει ανοίξει τα χέρια του με τον τρόπο του πουλιού που ετοιμάζεται να πετάξει. Οι δύο εικόνες γίνονται μία. Ο βασιλιάς καταρρέει σ' ένα τρομώδες παραλήρημα ψάχνοντας να βρει τα λόγια του χτυπώντας τον αέρα δεξιά κι αριστερά, ενώ ο Μίκης αρχίζει τις γενναίες πτήσεις. Αυτή η εικόνα, που τυχαία έπεσα πάνω της, μου πρόσφερε τόσα όσα πενήντα βιβλία δε θα μπορούσαν να μου εξηγήσουν για την καθ' ημάς Ανατολή: πώς λειτουργεί αληθινά όταν δίνει το χέρι της στη Δύση, για να μην την αφήσει να πεθάνει στη μοναξιά της.

5. Στις συναυλίες του χαιρόμαστε. Δεν υπάρχει ίχνος αγωνίας ή λύπης γιατί, πριν εμφανιστεί, ο Μίκης έχει λειτουργήσει μόνος του την ακολουθία των ωρών και έχει καταφέρει «την μετάστασιν από των λυπηροτέρων επί τα χρηστότερα και θυμηδέστερα και ανάπαυσιν και χαρά».

6. Νοσταλγία. Αυτή η επικατάρατη νόσος που χτυπάει κυρίως τους Ελληνες πλησιάζει και το έργο του Μίκη. Προσπαθεί να του αφαιρέσει το παρόν, να πάψει να είναι βαθιά σύγχρονο, να πέσει στα όρια της Ιστορίας. Ανθρωποι που αποθεώνουν την ντουλάπα της Ιστορίας συρταροποιώντας το καθετί προσπαθούν, μέσα στην πληκτική δημοκρατία μας, να αποδείξουν πως είμαστε ιστορικά καταδικασμένοι.

7. Η σιωπή είναι η πατρίδα του Μίκη. Οποτε ταξιδεύει έξω από αυτήν το κάνει για παιδαγωγικούς λόγους. Οσοι τον πλησιάζουν ρωτάνε πράγματα που αφορούν κυρίως τη δική τους ζωή. Οσο κι αν ακούγεται παράξενο, είναι από τους πιο σιωπηλούς που βρίσκονται ανάμεσά μας.

8. Μαύρη αλήθεια. Ο Γιώργος Σεφέρης δε συγχώρεσε στον Μίκη ότι τον έβγαλε από τη μισανθρωπία του. Δεν του συγχώρεσε ότι έδεσε τη μοίρα του με τον κόσμο, γιατί καλή η αλληλογραφία με τον Ελιοτ, αλλά τα τραγούδια του Μίκη τού έδωσαν σχήμα. Η δόση πραγματικότητας που δέχθηκε ο ποιητής, αντί να του ανοίξει το δρόμο για τον παράδεισο, δυστυχώς τον τελειοποίησε ως Αγγλοσάξονα.

9. Ο Μίκης είναι εδώ. Επικίνδυνος, αμετανόητος αμνός. Και, όπως σωστά λέει ο Βασίλειος της Ιβήρων, «απλωμένος σε όλα τα σπλάχνα, των νέων, των ωρίμων και των γέρων».