1. Πώς να εξηγήσεις σε ανθρώπους που από την κούνια τους παίζουν σε όλα τα ταμπλό, προκειμένου γρήγορα να πλουτίσουν ότι καραβάνια ολόκληρα από τη ράτσα τους χάθηκαν για πάντα εξαιτίας της νόσου. Ακολουθώντας την παράδοση των επιγραμμάτων, στον τάφο τους επάνω γράφω: «Κάθε εμπόδιο για καλό». Για όσους, έστω και ελάχιστους, που τα κατάφεραν τους αφιερώνω: Ας είναι ελαφρύς ο πλουτισμός που τους σκεπάζει.

2. Είναι δύσκολο να τα βάλεις με τη νόσο. Διότι την περιφρουρούν λαμπρές κοσμικές μετριότητες, διαφημιστές της συμφοράς και εθνικόφρονες της καρπαζιάς. Η νόσος του πλουτισμού είναι η μόνη εθνική μας μάστιγα.

3. Ο νεόπλουτος που πιστεύει πως είναι ζωντανός κάνει, όπως λέει ο ποιητής Νίκος Καρούζος, ένα σπαρακτικό λάθος. Αποφεύγοντας όπως ο διάβολος το λιβάνι τα γνωστά ιατρικά κέντρα, όπου με μια απλή εξέταση θα τον έστελναν χωρίς δεύτερη σκέψη στο νεκροταφείο, απολαμβάνει την αίσθηση της αθανασίας. Αποφεύγοντας το φως που θα τον σκόρπιζε σαν χαρτοπόλεμο, γίνεται μόνιμος κάτοικος της νύχτας. Η νόσος ωστόσο, πιο επινοητική και γρήγορη, ενώ τον έχει σκοτώσει, τον «χαίρεται» σαν φάντασμα και τον χρησιμοποιεί ως υπόδειγμα για τους υποψήφιους νεόπλουτους.

4. Ελέω θεού, η νόσος συνεχίζει ακάθεκτη επενδύοντας στην τρέλα των ασθενών της, που με προσβλητικούς τρόπους και ανατριχιαστικές μεθοδολογίες θέλουν μόνο να πλουτίζουν. Ακόμη και ορισμένοι απόβλητοι που κοιμούνται σε χαρτόκουτες βρίζουν και προσεύχονται για έναν και μοναδικό λόγο: τον πλουτισμό. Οταν η νόσος νιώσει πως απειλείται από μια γενικευμένη αδιαφορία, παίρνει το σχήμα της κάλπης. Από κει ξεπηδούν το Πασόκ και η Νέα Δημοκρατία.

5. Οταν οι πόροι μειώνονται, η «ζήτηση» της νόσου αυξάνεται μαθηματικά.

6. Η νόσος θεωρεί ασυγχώρητο παράπτωμα την πίστη σε μια κοινωνία ισότητας.

7. Ηλιθιότης και έλλειψη παιδείας συντελούν στη διάδοσή της. Η διάγνωσή της δεν είναι καθόλου δύσκολη αρκεί να ρίξεις μια ματιά γύρω σου.

8. Χτυπημένος από τη νόσο, ο ετοιμοθάνατος, μέχρι και την τελευταία του στιγμή λειτουργεί την απληστία του. Δυστυχώς αυτή τη φορά δεν μπορεί να ξεγελάσει τον εαυτό του γιατί τρώει χώμα.

9. Υπάρχει αντίδοτο; Εδώ δεν έχουν καμιά απολύτως αξία οι λέξεις «αγάπη» και «συμπόνια». Οποιος αρκείται στα ευγενή αισθήματα για να νικήσει τη νόσο, θα προσθέσει μια ακόμη θλιβερή εμπειρία στη ζωή του. Μόνο η επίθεση λειτουργεί ως ανοσία στην καταστρεπτική μανία του πλουτισμού.

10. Χρειαζόμαστε μια «Ασφαλή Κατεύθυνση» όπως αυτή που περιγράφει ο Τάσος Λειβαδίτης: «Κι επειδή τα οικονομικά μου πήγαιναν όλο και στο χειρότερο, άρχισα να γίνομαι εφευρετικός: κατέβαινα, λόγου χάρη, στο υπόγειο όπου βρισκόταν ένα παλιό χαλασμένο ρολόι, το έβαζα στην πιο κρίσιμη ώρα και περίμενα, κι ας είναι ευλογημένο τ' όνομα του Θεού, ποτέ δεν έπεσα έξω, ύστερα, υπερήφανος, πήγαινα στο οινομαγειρείο, όπου ο ατμός απ' τις κατσαρόλες με γέμιζε θρησκευτικές σκέψεις, συνωστίζονταν ο φτωχόκοσμος, μέθυσοι με ποδοπατημένα καπέλα, λόγια χιλιοειπωμένα σαν τις εποχές, ώσπου, τέλος, πιωμένος, έπαιρνα από πίσω κάποιον απ' τους νεκρούς μου κι έτσι έβρισκα πάντα το σπίτι μου...».