1. Κάθε Αφγανός δέχεται ταυτόχρονα τροφή και θάνατο από τον ουρανό. Ακόμα και αυτό μέσα στη χαμέρπεια των κατευθυνόμενων ειδήσεων ονομάζεται ανθρωπιστική βοήθεια.

2. Μόνο το δέος απέναντι στο πάθος του άλλου και του άλλου απέναντι στο δικό σου πάθος μπορεί, αναγνωρίζοντας τη ζωώδη φύση του ανθρώπου, να την κινητοποιήσει και να τη μεταστοιχειώσει σε φλόγα ζωής.

3. Αυτό που γίνεται στο Αφγανιστάν δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κοινότοπη επανάληψη του εκδικητικού Γιαχβέ της Βίβλου, που είναι καταδικασμένος στην αιώνια συμπαντική μοναξιά του. Ο Μπους είναι μια καρικατούρα του Γιαχβέ.

4. Από το 600 π.Χ. συνεχίζει να μιλάει ο Λάο Τσε: «Για να κυβερνάς ένα κράτος χρειάζεσαι δικαιοσύνη. Για να κάνεις πόλεμο, εξυπνάδα. Για να επιβληθείς μέσα στην Οικουμένη, πρέπει να μην εμποδίζεις ό,τι γίνεται γύρω σου, παρεμβαίνοντας με τον ορθολογισμό σου. - Και πώς το ξέρεις αυτό;- Να! Βλέπω ότι: Οσο περισσότερες απαγορεύσεις υπάρχουν στην Οικουμένη, τόσο εκφυλίζεται ο λαός. Οσο περισσότερη βία ασκείται πάνω του, τόσο αναταράζεται η χώρα. Οσο περισσότεροι ειδικοί στα οικονομικά υπάρχουν, τόσο πιο παράξενα πράγματα συμβαίνουν. Οσο περισσότεροι νόμοι και διατάξεις εξαγγέλλονται, τόσους περισσότερους παράνομους βρίσκει κανείς».

5. Ο φόβος των Αμερικανών είναι ψεύτικος. Κατά βάθος δε φοβούνται τίποτα. Είναι υστερικές οι αντιδράσεις τους. Αν φοβόντουσαν, θα έπρατταν αλλιώς.

6. Κάθε σύγκρουση είναι αναπόφευκτη όταν δε βλέπουμε τον άλλον, ενώ ο άλλος μας βλέπει. Ο Δυτικός θεωρεί ότι όλα έξω από αυτόν είναι φενάκη και αντικατοπτρισμός.

7. Ολες οι παραβολές του Ιησού εξαφανίζονται ως διά μαγείας ή από τον τσαρλατανισμό της εξουσίας, που ρίχνει πάνω της σταυρούς ή ό,τι άλλο ιερό βρει, για να κρύψει τη γύμνια της.

8. Λεπτομέρεια: Στις δύο κοιλάδες στα σύνορα Αφγανιστάν, Πακιστάν και Ινδίας ζουν η φυλή των Καλάς και οι Ζωροάστρες του Ρατζαστάν. Είναι το τελευταίο ζωντανό κομμάτι του κόσμου που κρατάει σαν παραμύθι. Είναι τυχαίο ότι οι Δυτικοί τα τελευταία χρόνια βομβαρδίζουν το παραμύθι της Ανατολής όπου το βρουν, γιατί μισούν την προφορική παράδοση όσο κανείς άλλος;

9. Η Δαμανάκη υπέρ των βομβαρδισμών στο Αφγανιστάν. Δεν έχω τίποτα να πω για την εν λόγω θλιβερή σκιά άξια για κοσμικές συναντήσεις. Με την Αριστερά θυμώνω όταν χάνει το ένστικτό της και αφήνει έστω και για λίγο να την κατοικούν θλιβερές σκιές.

10. Αφού ζητήσουμε συγγνώμη από τους Παλαιστίνιους και όλους τους Αραβες, που δοκιμάζονται, γιατί ο υπουργός Πολιτισμού δε γνωρίζει από τρόπους, θα κάνουμε άλλη μια προσπάθεια για να πλησιάσουμε τους Αραβες ποιητές: τον Σάγιεμπ στο Ιράκ, τον Αδωνι (Αλί Αχμέντ Σαϊντ) στη Συρία, τον Μοχάμετ Αφίφι Μάταρ, τον Μοχάμετ Ιμπραχίμ Αμπουσίνα, τον Αχμετ Μοάτι Χεγκάζι και τον Φαρούκ Σούσα στην Αίγυπτο. Και ας επιστρέψουμε εκεί όπου χωρίσαμε την τελευταία φορά, στη θάλασσα του Αμπουκίρ. Εκεί όπου ο ποιητής Ιμπραχίμ Αμπουσίνα διάβαζε: «Ενάντια σε/ αυτούς που λατρεύουν τη σκιά τους/ και νομίζουν/ πως είναι οι πυρσοί της Οικουμένης./ Ενάντια σε / αυτούς που λησμόνησαν/ τη γη τους- πατρίδα μου, τι να πεις;/ Η ζωή σου είναι η πραγματική/ ζωή μας.../ Ενάντια σε αυτούς/ που με βολεμένο βλέμμα/ κελαηδούν υμνολογώντας/ έρωτες και ανοιξιάτικα λιβάδια./ Ενάντια σε αυτούς/ που κλέβουν / το χρώμα της πορφυρής Ανατολής [...»]

11. Ελλείψει δικαστικών μέτρων, γέμισε η ζωή μας σοφιστές, Διονυσιόδωρους, που «πιστεύουνε, Σωκράτη, πως είναι ικανοί καλύτερα και ταχύτερα από τον κάθε άλλον να μεταδώσουν την αρετή». Ας τους καταστρέψουμε, μαζί με την επικαιρότητα που γεννά τον εξυπνακίστικο λόγο - παιδί της εμπορευματικής κοινωνίας.