Πορτρέτο πρώτο: Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης. Γνωστός και με τα ψευδώνυμα: Ηρωας Ριανκούρ, Ντετέκτιβ Κλουζό και Πουαρό. Οταν τον βλέπεις, το πρώτο που σου έρχεται είναι να του παραγγείλεις μπριζόλες και μπίρες και, φυσικά, ποτέ μα ποτέ δε θα του ζητήσεις να σου βρει τρομοκράτες, θα πρέπει να τελούσε εν ευθυμία ο τότε πρωθυπουργός που τον διόρισε. Αίσθηση προκάλεσε η δήλωσή του σε εκπομπή στην τηλεόραση, ότι η τρομοκρατία εκπορεύεται από τη μήτρα της Αριστεράς. Ιστορικά έχει δίκιο ο ήρωας Ριανκούρ: οι Γερμανοτσολιάδες, οι Χίτες, τα Τάγματα Ασφαλείας και οι χουντικοί ουδεμία σχέση είχαν με την τρομοκρατία... Το πορτρέτο του Κλουζό δεν πωλείται, δωρίζεται στο Εθνικό Μουσείο Αηδίας.

Πορτρέτο δεύτερο: Βασίλης Αναγνωστόπουλος (λέτε να το 'χει τ' όνομα;) εκ Παρισίων. Σκηνοθέτης; Συγγραφέας; Αγνώστων σίγουρα έργων. Θλιβερός μεσήλικας, βρήκε τρόπο να διαφημίσει εαυτόν. Τύπωσε κι αυτός μια κάρτα, που είναι της μόδας φέτος, όπου γράφει: «Γνώρισα τον Γιωτόπουλο». Αυτός, λοιπόν, ο Αναγνωστόπουλος ήταν στιγμιαίος τροτσκιστής και, μεσούσης της Δικτατορίας, αποφάσισε ότι, αφού κανένας δεν κάνει αντίσταση στην πτωχή Ελλάδα, να έρθει ο ίδιος ως ηγέτης και να μας οργανώσει. Κατά δική του πάντα ομολογία στον κύριο Παπαχελά και στον γνωστό κύριο Μάκη, δε βρήκε κανέναν εδώ. Καλώς. Αποφάσισε μετά να γίνει καλλιτέχνης. Κακώς. Είχε χάσει όμως τη φρεσκάδα του και πολύτιμο χρόνο στον αγώνα του από καφέ σε καφέ, κι έτσι ό,τι δεν κατάφερε ως στιγμιαίος τροτσκιστής το πλήρωσε ως καλλιτέχνης: Παρέμεινε άγνωστος. Ευτυχώς. Ωσπου τον ξέθαψε ένας πράκτορας των Εγγλέζων στο πλαίσιο της γνωστής υπόθεσης της τρομοκρατίας. Δυστυχώς. Πήρε σβάρνα τα κανάλια με την εξής δήλωση: Πότε εγώ, ο συγγραφέας, θα έχω την εμπειρία ξανά να επικοινωνήσω με έναν πράκτορα; Κι αρχίζει να στέλνει ποιήματα στον πράκτορα, ο οποίος από την πλευρά του ν' απαντά κι αυτός με στίχους. Οποία ξεφτίλα όμως! Ο πράκτορας κάποια στιγμή βαρέθηκε. Κακώς. Εμεινε ο καλλιτέχνης να δίνει συνεντεύξεις. Πατρική συμβουλή: Να γυρίσει ο στιγμιαίος τροτσκιστής στο Παρίσι, γιατί οι Ελληνες έχουν χιούμορ, αλλά, όταν το χάνουν, η φάπα πέφτει σύννεφο. Το πορτρέτο του αφιερώνεται σε όσους έκαναν αντίσταση στο Παρίσι. Μπορούν, χάρη σ' αυτό, να καθρεφτίζονται μέσα του.

Πορτρέτο τρίτο: Το μοντέλο μου είναι διανοούμενος, καθηγητής, που θέλει ν' ασχολείται με τα κοινά. Μαζί του θ' ακολουθήσω το διάταγμα της 10ης Ομιχλώδους του έτους Β' της Γαλλικής Επανάστασης που επιβάλλει την προσφώνηση στον ενικό. Είναι αλήθεια ότι σε πλησίασαν τρυφερά Εγγλέζοι πράκτορες στο πλαίσιο της έρευνας για την τρομοκρατία. Μου το είπες με δραματικό τρόπο τη στιγμή που ετοιμαζόμουν να μπω στην αίθουσα για την ομιλία μου πάνω στον Γιάννη Ρίτσο. Νόμιζα πως θα σταματούσες εκεί. Σε είδα όμως και στην εκπομπή «Οι Φάκελοι», όπου, ανάμεσα στα άλλα, είπες ότι σε πλησίασαν οι Εγγλέζοι πράκτορες για την παράνομη οργάνωση στην οποία συμμετείχες στην Επταετία. Αυτό που δε λες όμως είναι πως γνωρίζεις πολύ καλά ότι στα παλιά τους τα παπούτσια των Εγγλέζων η οργάνωσή σου της Επταετίας και στα παλιά τους τα παπούτσια κι εσύ ο ίδιος. Η ανακριτική διείσδυση που επιχειρούν οι μυστικές υπηρεσίες των Εγγλέζων, κύριε καθηγητά, είναι γιατί ηλιθιωδώς πιστεύουν πως θα βάλουν στο χέρι το μαζικό κίνημα. Ηταν απλώς μια ευκαιρία δική σου και της παρέας σου να καλύψετε με αυτό το τρικ τις ενοχές σας, που συμπλέετε με το κατεστημένο. Και να θέλω δεν μπορώ να ξεχάσω. Να σου θυμίσω λοιπόν ότι, όταν ετοιμαζόμουν να μιλήσω στο Βελιγράδι εν μέσω του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, η αγωνία σου ήταν να μην πω τίποτα για τη στάση της κυβέρνησης. Ακόμα κι εκεί, κύριε καθηγητά, φοβόσουν μήπως χάσεις το αξίωμά σου στο πανεπιστήμιο. Το πορτρέτο σου σ' το χαρίζουμε για να βλέπεις πώς ακριβώς είσαι.