2. Είμαι άδειος από κάθε αίσθημα σ' αυτό που αποκαλούν «τραγωδία του "Κολούμπια"». Κι αυτό γιατί ένας θάνατος από τεχνικό λάθος, δηλαδή στατιστικός, επτά αστροναυτών δεν μπορεί να σκεπάσει την παγωνιά των 700.000 παιδιών του Ιράκ που, με το εμπάργκο, δολοφόνησαν εν ψυχρώ οι Αμερικανοί.
3. Το ατύχημα του «Κολούμπια» μόνο με κυνισμό μπορώ να το αντιμετωπίσω. Τα περί επιστημονικής προόδου της ανθρωπότητας και συμβολής του στην ανακάλυψη κόσμων, ακόμα και ζωής, στο διάστημα τα γνωρίζω καλά. Αν υπήρχε ζωή στο διάστημα, θα είχε την τύχη των Ινδιάνων της Αμερικής. Γιατί ο ιμπεριαλισμός είναι παιδί της επανάληψης.
4. Ο χασάπης Σαρόν μίλησε στα εβραϊκά στον πατριώτη του αστροναύτη, που βρισκόταν μέσα στο «Κολούμπια». Το όνειρό του, να ακουστεί η γλώσσα του στο σύμπαν, διαλύθηκε πάνω από ένα κομμάτι αμερικάνικης γης, που ονομάζεται Παλαιστίνη. Αραγε τι να λένε γι' αυτό οι σοφοί που γνωρίζουν τα σημάδια του Ταλμούδ; Τι έχουν να μας πουν οι ραβίνοι που πιστεύουν στις προφητείες;
Το «Κολούμπια», από πλευράς, θεάματος ήταν άτυχο. Το ξεπέρασε σε τηλεθέαση ο επικείμενος πόλεμος του Ιράκ. Για τον πόλεμο αυτόν οι Αμερικανοί εξασφάλισαν από οκτώ Ευρωπαίους ηγέτες το χαρτί που ακριβώς χρειάζονταν για να επιτεθούν: το τρελόχαρτο. Ενοχλούμαι πολύ όταν ακούω από γνωστούς και αγνώστους ότι ο Μπους είναι τρελός, όπως και όλοι οι Αμερικανοί, ικανοί για όλα. Αυτό είναι το καταφύγιο των δειλών, που, μέσα στην κατάσταση της αθωότητας και της οδύνης στην οποία έχουν περιέλθει πολλοί συνάνθρωποί μας, αξίζει μόνο την περιφρόνησή μας. Το τι είναι τρέλα και τρελός μόνο ο Τόμας Μπέρνχαρντ μπόρεσε να το νιώσει, κάνοντας παρέα με τον ανιψιό του στοχαστή Βίτγκενστάιν, Παύλο: «... ο Παύλος πετούσε τον διανοητικό του πλούτο αδιάκοπα από το παράθυρο, όπως τον χρηματικό του πλούτο, αλλά ενώ ο χρηματικός του πλούτος πολύ γρήγορα πετάχτηκε οριστικά και εξαντλήθηκε, ο διανοητικός του πλούτος ήταν πράγματι ανεξάντλητος. Τον πετούσε αδιάκοπα από το παράθυρο και ταυτόχρονα πολλαπλασιαζόταν αδιάκοπα, κι όσο περισσότερο πετούσε τον διανοητικό του πλούτο από το παράθυρο (της κεφαλής του), τόσο αυξανόταν αυτός. Αυτό είναι το γνώρισμα τέτοιων ανθρώπων, που αρχικά είναι τρελοί και στο τέλος τους λένε παράφρονες, ότι πετούν όλο και περισσότερο αδιάκοπα τον πλούτο του μυαλού τους από το παράθυρο (της κεφαλής τους) και ταυτόχρονα πολλαπλασιάζεται στο κεφάλι τους ο πλούτος του μυαλού τους με την ίδια ταχύτητα που τον πετούν από το παράθυρο της κεφαλής τους. Πετούν όλο και περισσότερο τον πλούτο του μυαλού τους από το παράθυρο (της κεφαλής τους) και ταυτόχρονα μέσα στο κεφάλι τους γίνεται όλο και περισσότερος και, όπως είναι φυσικό, όλο και πιο απειλητικός, και τελικά δε βαστούν πια να ρίχνουν έτσι τον πλούτο του μυαλού τους από το παράθυρο (της κεφαλής τους) και το κεφάλι δεν μπορεί να κρατήσει αυτόν τον πλούτο του μυαλού τους, που συνέχεια πολλαπλασιάζεται κι έχει συσσωρευτεί σε τούτο το κεφάλι, και εκρήγνυται».