1. Περπάτησα στο φτωχό Ισλάμ και το είδα να πεθαίνει μέσα στη λάσπη και στην πείνα. Δεν είδα κανέναν δίπλα στη φτώχεια τους. Γι' αυτό η σωματοποίηση του Κορανίου συντελείται με φυσικό τρόπο όπως η αναπνοή, βοηθούμενη από τον ιδιαίτερο ρυθμό του κειμένου. Αυτή είναι και η μόνη παρηγοριά των μουσουλμάνων. Το φτωχό Ισλάμ εξοντώνουν αφού πρώτα το ταπεινώσουν οι Αμερικάνοι. Τους εργαζόμενους από τις λαϊκές συνοικίες της Μαδρίτης εξόντωσαν οι φανατικοί προσποιούμενοι πως δε γνώριζαν ότι ο ισπανικός λαός ήταν εναντίον της απόφασης του λακέ των Αμερικανών Αθνάρ να στείλει στρατό στο Ιράκ.

2. Μετά το χτύπημα στη Μαδρίτη και πριν καλά καλά ξεμουδιάσουμε, άρχισαν τα παπαγαλάκια της αμερικανικής πρεσβείας να καλούν το ΝΑΤΟ. Είναι το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσαμε τώρα να κάνουμε. Είναι γνωστές οι σχέσεις μας με τους Αραβες. Γιατί να προκαλέσουμε, γιατί να δώσουμε λαβή στους φανατικούς;

3. Ποιοι προκαλούν το θάνατο; Ο Μπους για να εκλεγεί ξανά; Το Γκουαντανάμο, που είναι ένα διαρκές σύμβολο εξευτελισμού του αραβικού κόσμου; Η λατρεία του θανάτου, που διαπερνά απ' άκρη σ' άκρη χριστιανούς και μουσουλμάνους φανατικούς;

4. Τους φίλους μου ποιητές του αραβικού κόσμου Ιμπραχήμ Αμπουσένα και Ριφάτ Σαλαάμ θυμάμαι από ένα συμπόσιο ποίησης στο Κάιρο πριν από χρόνια. Θυμάμαι ότι είχαν προβλέψει το ξέσπασμα του αραβικού έθνους εξαιτίας της απληστίας των Αμερικανών. Ποιος όμως άκουσε ποτέ τα λόγια των ποιητών;

5. Ποτέ άλλοτε ο προφήτης του Ισλάμ και ο Ιησούς δε βρέθηκαν ενωμένοι σ' ένα αδιαίρετο πάσχον σώμα. Κι αυτό παρά τη θέληση των δυτικών περί διαιρέσεως της οδύνης. Μετά τη διαίρεση του κόσμου, έρχεται και η διαίρεση του πόνου. Κι ανατρέχουμε στον Επιτάφιο του Περικλή - την εποχή που τιμούσαν ακόμα και τον εχθρό και υπήρχε για όλους ένας παρηγορητικός λόγος - που μας θυμίζει ότι, κατά τη διάρκεια της τελετής για την ταφή των νεκρών μαχητών, ένα άδειο φέρετρο μεταφερόταν, κι αυτό, στα χέρια προς τιμήν των αφανών που δε βρέθηκαν στο πεδίο της μάχης.

6. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζεις πολλά για να καταλάβεις πως το μόνο που έχουμε ανάγκη είναι η διαύγεια. Η διαύγεια είναι πιο δυνατή από κάθε πληροφορία που διαλέγουν να μας διοχετεύσουν σήμερα καθώς και από εκείνες που μετά από χρόνια απλόχερα μας μοιράζουν οι περίφημες μυστικές υπηρεσίες τους. Ιδίως αυτές οι δεύτερες πληροφορίες, όταν φτάνουν σ' εμάς με την κουρασμένη πια αλήθεια τους από το χρόνο, αν και μας αφορούν μοιάζουν σαν αστείο των τεχνικών της εξουσίας, αστείο που βασίζεται στον εξευτελισμό μας. Είναι σαν να μας λένε: «Κοιτάξτε τα όλα, όσο θέλετε, τα χρόνια σας που χάθηκαν, τις κρυφές φωτογραφίες με τους απαραίτητους νεκρούς που πάνω τους χτίσαμε τη δική μας ιστορία. Κοιτάξτε εδώ φωτογραφίες από το Βιετνάμ, τις σφαγές, τις εκατόμβες. Κοιτάξτε τον Πρόεδρό μας όταν αποφασίζει να ρίξει την ατομική βόμβα. Κοιτάξτε τα όλα και κάντε κι ένα δικό σας αρχείο». Αντίθετα, η διαύγεια λειτουργεί στο απόλυτο παρόν. Δεν παρασύρεται από συναισθήματα, δε γνωρίζει αρχή, μέση και τέλος. Η διαύγεια είναι η μαμή της σκέψης στα εύκολα και στα δύσκολα. Είναι το πρώτο και τελευταίο μας όπλο ενάντια στο θέαμα και στους καραγκιόζηδες που το συντηρούν.