1. Σαν παιδάκια, που παίζουν αμέριμνα μονόπολη στο σαλόνι της θείας της γεροντοκόρης συμπεριφέρονται οι κύριοι Σουφλιάς και Αλογοσκούφης. Τόσα χρόνια που έπαιζαν την Αντιπολίτευση στο Κοινοβούλιο, δεν απέκτησαν καμία αίσθηση μέριμνας για τα κοινά. Η επιθυμία τους να πάρουν την εξουσία φανέρωσε πως μόνο την εξουσία ήθελαν, και τα υπόλοιπα μας τα χαρίζουν. Τώρα έκπληκτοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας που το σενάριό της είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Επειτα, μεταξύ αστείου και σοβαρού, αναλύουν, ο καθένας από την πλευρά του υπουργείου που κατέχουν, τις σκηνές της ταινίας, καταλήγοντας σε απίστευτα αποφθέγματα. Ο Σουφλιάς, γνωστός για το ό,τι θυμάται χαίρεται, δήλωσε ευθαρσώς, αφού δεν είχε τίποτα να χάσει, πως ίσως θα ήταν καλύτερα να μην είχαμε αναλάβει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο δε Αλογοσκούφης, σαν γελαστό μέντιουμ, μέσα από το άδειο ταμείο του κράτους, αναφωνεί: «Ακόμα να δούμε καλό από το ολυμπιακό χρήμα!» Το γεγονός πως ο υπουργός Οικονομικών περιμένει το θαύμα από κάπου κι όχι από τον ουρανό δεν τον καθιστά υπεύθυνο. Γιατί το «κάπου» των ολυμπιακών χρημάτων δυστυχώς κατοικεί κάπου στον ουρανό. Η συμβουλή μου για τη Νέα Δημοκρατία είναι απλή: Πρέπει να μετατραπεί από κόμμα σε μοναστήριο, και μάλιστα κοινοβιακού χαρακτήρα, πρώτον για να μάθουν οι υπουργοί πώς λειτουργεί στοιχειωδώς μια οικονομία και δεύτερον, μετά από την αναγκαστική χρόνια σιωπή και άσκηση, οι αδελφοί να συναντηθούν επιτέλους με τη σοβαρότητα, που είναι και το ζητούμενο. Εξαιρείται από το κοινόβιο ο κύριος Εβερτ ως ανεπίδεκτος ...ασκήσεως.

2. Πρέπει κάποιος από τους συμβούλους του Γιωργκάκη (να προτιμηθεί η μητέρα του) να του μιλήσει όσο πιο απλά μπορεί, σαν παραμύθι ή με τον τρόπο των παραβολών, για το βίο του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Δεν είναι εύκολο να μπορείς ν' αντιμετωπίζεις όπως αρμόζει έναν θρύλο. Οι περισσότεροι πολιτικοί πάντα έμπαιναν στον πειρασμό να καρπωθούν προς ίδιον όφελος οτιδήποτε έχει απήχηση στον κόσμο. Ετσι, λοιπόν, παίρνουμε πολύ απλά την εικόνα του Τσε, τη ρίχνουμε ανάμεσα σ' αυτές του Γεωργίου Παπανδρέου και του υιού Ανδρέα και φτιάχνουμε το διαφημιστικό σποτάκι των ευρωεκλογών. Κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ας επανέλθω όμως στους συμβούλους του Γιωργάκη, δηλαδή στη μαμά του. Αφού είναι σε όλους γνωστό, δηλαδή στο Καστρί, πως ο Γιωργάκης δεν είναι μόνο μια χαρούμενη μεγαλοφυία, αλλά έχει και λαμπρές επιδόσεις -ολυμπιακές, θα έλεγα - στο τρέξιμο, απορώ πώς η κυρία Παπανδρέου έχασε μια τέτοια μεγάλη διαφημιστική ευκαιρία για το σποτάκι του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές. Αντί για τον Τσε - τρομάρα τους! - ανάμεσα στον πεθερό και τον πρώην σύζυγο, τον Γιωργάκη έπρεπε να βάλουν να τρέχει, κι ας μη γνωρίζει πού να σταματήσει.

3. Για πρώτη και σίγουρα, για όσο με αφορά, τελευταία φορά, προτείνω λύση στα άλυτα προβλήματα του Συνασπισμού. Οχι για φιλανθρωπικούς λόγους, αλλά, κυρίως, για παιδαγωγικούς. Ετσι είναι. Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώστε. Πρέπει λοιπόν ό,τι έχει απομείνει στο Συνασπισμό, τον «ακέφαλο αλλά όχι και ασώματο» - για να θυμηθούμε και τον Oσβαλντ Σπένγκλερ - ν' αφήσει πίσω του για πάντα τον πολιτικό λόγο. Είναι καιρός να στραφεί προς την ιστορία της παγκόσμιας θρησκείας, για να τραφεί από τους χυμούς της κι έπειτα να τον βοηθήσουμε να διαλέξει ό,τι καλύτερο για την τύχη του. Ας αποφύγει το βουδισμό, διότι στο τέλος περιμένει πάντα η καύση μαζί με όσα επιφέρει: στάχτη, λησμονιά και το κυριότερο, για την ιστορία του Συνασπισμού, κανένα μνημείο. Να προσπεράσει επίσης γρήγορα τη βατικάνεια αντίληψη του καθολικισμού, τους προτεστάντες και τον άγνωστο ωκεανό από τις αιρέσεις που μόνο ταραχή θα προσφέρουν στον ήδη ταραγμένο Κωνσταντόπουλο. Νομίζω πως δίχως να το σκεφτεί ο κύριος Νίκος πρέπει να χτυπήσει την πόρτα της γνωστής μας Ορθοδοξίας. Διότι αυτή γνωρίζει από διάρκεια και μπορεί να προσφέρει με την εμπειρία της μακροζωίας σε κάθε πολιτικό σχήμα. Με μια ειδική μάλιστα λειτουργία - με το προνόμιο των απεριόριστων τελετών - μπορεί ο Συνασπισμός να εξασφαλίσει και μόνιμη δημοσιότητα.