Η υγρασία που εμποτίζει όλο το βιβλίο προέρχεται από έναν άντρα και μια γυναίκα που τη λένε Λορίν. Ο άντρας - σωστά ο σκλάβος μέσα στο δομημένο τίποτα αυτής της κοινωνίας - δεν έχει πρόσωπο και ως εκ τούτου δεν έχει κι όνομα. Το μόνο που κάνει είναι να δίνει το χέρι του στο καθόλου (που είναι όλα και τίποτα μαζί), γι' αυτό και εύκολα αφήνει το στασίδι του στη Λορίν για ν' απολαύσει από κει τη θέα της ζωής της. Η Λορίν λειτουργώντας το θαύμα του έρωτα, το καταγράφει με τη μανία της λεπτομέρειας, στέλνοντας κάθε μέρα από ένα γράμμα στον άντρα: «Εγώ ξέρω πόσο θα τιμωρηθείς γι' αυτό που έκανες. Κι αν, έστω μ' αυτή την εναντίον αγάπη, μ' αγαπάς έστω και λίγο, τότε η τιμωρία σου θα είναι διπλή. Ποτέ δε θα συνέλθεις, επειδή ποτέ δε θα συνέλθω, και υπάρχει ένα ηθικό δίκαιο σ' αυτό τον κόσμο και μπορεί να χωρίζουν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται και το Ζώο εκεί πάνω να μην κάνει τίποτα για να τους ξαναφέρει κοντά. Αλλά, όσο δε συνέρχεται ο ένας, ούτε κι ο άλλος συνέρχεται».

Γεννιέται ο ερωτικός λόγος και όλα πια δεν μπορεί να είναι όπως πριν. Η μεταμόρφωση της Λορίν μπροστά στον άντρα παίρνει το χαρακτήρα ενός μεγάλου εγκωμίου του έρωτα, που η δύναμή του ξεπερνά τα πρόσωπα, συνδέει τη μοίρα τους και τα κατευθύνει όπως εκείνο γνωρίζει. Τα απίστευτα περιστατικά καταστούν τον άντρα μια μαριονέτα μπροστά στο θαύμα της γυναίκας που τα έχει αναλάβει όλα από την αρχή.

Ο χρόνος του έρωτά τους είναι αόριστος. Είναι και οι δυο φυλακισμένοι σε μια κατάσταση που, αν δεν τελειώσει, δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι, να δουν φως. Μέσα σ' έναν κόσμο που καταρρέει, ο απόκοσμος έρωτας παρουσιάζει αυτοσχεδιάζοντας τα χαρακτηριστικά που έχουν τα σύννεφα. Αλλοτε ψηλά, άλλοτε χαμηλά, άλλοτε διαλύονται, για να ξανασυναντηθούν όμως με μεγαλύτερη δύναμη. Η ζήλια, που δεν την κρύβει ούτε στιγμή η Λορίν, το ανοιχτό προς όλους τσαλάκωμά της, το γεγονός ότι δε φοβάται τίποτα και κανέναν - όλα αυτά αφανίζουν τον άντρα και τον πετρώνουν σε κάθε προσπάθεια για κάτι λογικό και σωστό.

Πρόκειται για ένα βιβλίο εγκώμιο γυναικών, που με το τέλος του ανατρέπει τα πάντα και μέσα στον κόσμο αυτό λέει ότι οι γυναίκες πεθαίνουν από έρωτα.