1. Μιλώ για το πάθος με την αρχαία ελληνική έννοια, που ουδεμία σχέση έχει με το πάθος του χριστιανισμού.

2. Το κόμμα μας είναι κόμμα δωρικού ρυθμού.

3. Ανάμεσα στο κέντρο του πάθους μας και στην πραγματικότητα, αυτή η συγκέντρωση θα μας υπενθυμίσει σε ποιο σημείο βρίσκεται η κοινωνική πτώση μας και θα μας ζητήσει να κάνουμε ακόμα μια προσπάθεια για την υπέρβαση.

4. Στο ερώτημα γιατί αυτή η συγκέντρωση, η απάντηση είναι μία και μπρεχτική: Γιατί πρέπει!

5. Στο στάδιο θα αποδείξουμε ότι είμαστε στο κέντρο ενός παρανοϊκού τριγώνου που προσπαθεί να καθορίσει τη μοίρα μας. Η μια πλευρά αφορά έναν πωλητή πολιτικό της Νέας Δημοκρατίας που επιμένει να πουλάει χωρίς να έχει τίποτα να πουλήσει. Η άλλη πλευρά ανήκει στον αφηρημένο πελάτη από το ΠΑΣΟΚ που θέλει να αγοράσει, και τελικά αγοράζει κάτι που δεν υπάρχει. Οσον αφορά την τρίτη πλευρά, αυτή ακουμπά στη θεία πρόνοια, με την οποία ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος βαυκαλίζεται ότι μπορεί να χειριστεί την υπομονή του κόσμου. Το παρανοϊκό τρίγωνο αγνοεί ότι έχει και εσωτερικό χώρο, που βρίσκεται σε κατάσταση μόνιμης κινητικότητας. Αυτή την κινητικότητα ονομάζω «κέντρο του πάθους μας», που επιμένει να αρνείται αυτή τη γεωμετρία που επιβάλλει το παραπάνω τρίγωνο.

6. Οι παλιοί αγωνιστές, μαζί με ορισμένους νέους, σίγουρα θα μετράνε απουσίες στην κερκίδα, θα ανταλλάσσουν ονόματα και θα λυπούνται γι' αυτούς που λείπουν. Οχι πως τους ξέχασαν στην καθημερινότητα. Αντιθέτως. Αλλά είναι άλλη η όραση αυτής της στιγμής. Για κάθε αγωνιστή που λείπει έγραψε ο Γκαίτε τους υπέροχους στίχους του: «Μια λαχτάρα ακατανόητα γλυκιά μ' έσπρωχνε εκεί που ένιωθα να γεννιέται ένας κόσμος για μένα». Εν κατακλείδι, είτε το θέλουμε είτε όχι, γι' αυτούς που λείπουν γίνονται οι συγκεντρώσεις μας, κι ας μην το ομολογούμε ποτέ...

7. Ας αναλογιστούμε σε αυτή τη συνάντηση ότι τα ασήμαντα πρόσωπα που μας καταδυναστεύουν δεν πάσχουν από ατελείς θεωρίες, αλλά από έλλειψη βάρους.

8. Στο στάδιο το τραγούδι μας καταργεί το ρέκβιεμ.

9. Ακόμη μια συνάντηση. Κι όμως, πώς γίνεται κάθε φορά να αισθάνεσαι πως τίποτα δεν ξεπέφτει στη συνήθεια, ότι καμία επανάληψη δε μας καθηλώνει. Πιστεύω ότι ο ίδιος ο χώρος αντιλαμβάνεται ότι εδώ δεν έχει να κάνει με τσαρλατάνους της πολιτικής ή με το γνωστό φιλοχρήματο τσίρκο των καθωσπρέπει καλλιτεχνών. Είναι η χημεία των παρευρισκομένων μάλλον που κάνει τη διαφορά.

10. Θα είμαστε στο στάδιο όπως ακριβώς πρέπει: ο ένας πλάι στον άλλον, μακριά από τη φιλόδοξη συνήθεια των αυτόκλητων διανοουμένων να γοητεύουμε κυρίως τους εαυτούς μας, ούτε να δεχόμαστε πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.

11. Δεν πρόκειται για διδασκαλία, ούτε για κήρυγμα με παραβολές, αλλά για ένα λόγο μέσα στο στάδιο που παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά ενός ποταμού λίγο πριν εισβάλει στη θάλασσα του κόσμου.