1. Βλέπει τους ναυτεργάτες στη θάλασσα, που αυτές τις μέρες έχει το μπλε του Βελάσκεθ, αλλά και καθημερινά μέσα στα σπίτια μας, να διδάσκουν αξιοπρέπεια.

2. Βλέπει τον Κεφαλογιάννη να κρύβεται πίσω από δημοσιογράφους που στηρίζουν την αγία οικογένεια των εφοπλιστών. Βλέπει όμως και στους ναυτεργάτες τους προάγγελους του ...τρομερού, που όπου να 'ναι θα σαρώσει τούτη την έρημη χώρα.

3. Βλέπει όλους αυτούς τους νταήδες, τους τσάμπα μάγκες, να πετάνε πέτρες, ντομάτες, να καίνε λάστιχα κατά των απεργών. Απρόσωπα ανθρωπάκια κατάλληλα μόνο για βρώμικες δουλιές.

4. Βλέπει πως το θέαμα, αφού συστηματικά λέρωσε κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας με το κέρδος, τώρα μένει ακίνητο, ευνουχισμένο. Οσοι νόμιζαν πως αυτή είναι η αρχή της αιωνιότητας και εξύμνησαν και στήριξαν την υπόθεσή τους στην κοινωνία του θεάματος, τώρα κι αυτοί στέκουν ακίνητοι και ευνουχισμένοι. Σε αυτούς τους γελοίους αυτόχειρες, να ευχηθώ: Ας είναι ελαφρύ το θέαμα που τους σκεπάζει.

5. Βλέπει να εξετάζονται πάλι τα ερωτήματα και όχι οι απαντήσεις. Τους πιστούς να σβήνουν κουρασμένοι κάτω από το βάρος μιας κοσμικής γιορτής με επίκεντρο τον θεάνθρωπο, τους καλλιτέχνες να κοστολογούν την ελευθερία τους.

6. Βλέπει ωστόσο κάτι να κινείται μέσα σ' αυτό το νεκροταφείο. Υπό το φως της τηλεόρασης (το μόνιμο πια φως της αττικής γης) κάτι κινείται.

7. Βλέπει το διασυρμό των φτωχοδιάβολων, των «παραστρατημένων» αυτής της κοινωνίας, που καταφέρνουν να χαρίσουν έναν ακόμη βαθμό σ' έναν αξιωματούχο της Ασφάλειας και να κλείσουν κάποια τρύπα αμηχανίας στα δελτία ειδήσεων. Ηδη, από το I860, ο Μαρξ έχει φωτογραφίσει αυτή την κατάσταση (στο Περί παραγωγικής εργασίας): «Ο φιλόσοφος παράγει ιδέες, ο ποιητής ποιήματα, ο πάστορας κηρύγματα και ούτω καθεξής. Ο εγκληματίας δεν παράγει μόνο εγκλήματα αλλά και το ποινικό δίκαιο και τον καθηγητή που διδάσκει ποινικό δίκαιο. Ετσι πολλαπλασιάζεται ο εθνικός πλούτος. Ο εγκληματίας παράγει μια εντύπωση εν μέρει ηθική, εν μέρει τραγική, αναλόγως, κι έτσι προσφέρει μια υπηρεσία στη διακίνηση των ηθικών και αισθητικών συγκινήσεων του κοινού. Δεν παράγει μόνο συγγράμματα ποινικού δικαίου, ούτε απλώς τους ποινικούς κώδικες και τους νομοθέτες, παράγει και τέχνη, ωραία λογοτεχνία, μυθιστορήματα, ακόμη και τραγωδίες, όπως αποδεικνύουν όχι μόνο η Ενοχή του Μύλλνερ και οι Ληστές του Σίλλερ, αλλά και αυτός ο Οιδίπους και ο Ριχάρδος ο Τρίτος. Ο εγκληματίας σπάζει τη μονοτονία και την καθημερινή ασφάλεια της αστικής ζωής. Ετσι την προστατεύει από την τελμάτωση και προκαλεί την ανήσυχη ένταση και την κινητικότητα, χωρίς τις οποίες θα αμβλυνόταν ακόμη και η ορμή του ανταγωνισμού. Δίνει λοιπόν ένα κίνητρο στις παραγωγικές δυνάμεις. Το έγκλημα αποσύρει από την αγορά εργασίας ένα τμήμα του περιττού πληθυσμού, οπότε μειώνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργατών, εμποδίζοντας ως ένα βαθμό την πτώση του μισθού κάτω από το ελάχιστο όριο, ενώ παράλληλα ο αγώνας εναντίον του εγκλήματος απορροφά ένα άλλο τμήμα του ίδιου πληθυσμού. Αρα ο εγκληματίας αναδεικνύεται σε μιαν από εκείνες τις φυσικές "εξισορροπήσεις" που αποκαθιστούν το σωστό επίπεδο και ανοίγουν μια ολόκληρη προοπτική "ωφέλιμων κλάδων απασχόλησης"».

8. Βλέπει, τέλος, τη σπίθα που θ' ανάψει τη φωτιά μας να συνεχίζει να μεταδίδεται από τα μάτια του ενός στα μάτια του άλλου.