1. Διανύοντας κουρασμένος ο πολίτης τις μέρες του δημοσίου βίου, που τείνει διά βίου να γίνει θλιβερός, βλέπει δύο δυνατότητες να ανοίγονται μπροστά του: ή να γίνει απόκοσμος ή να συνδεθεί με τον υπόκοσμο.

2. Μεγάλη η σκέπη και η τσέπη της καταγγελτικής δημοσιογραφίας.

3. Το φιλοθεάμον κοινό δεν είναι άμοιρο της τύχης του. Είναι το κοινό που διασκέδαζε με τα χυδαία ανέκδοτα του μισογύνη, αντισημίτη, αντιδραστικού κυρίου Θέμου.

4. Η «μεταμέλεια» είναι το πιο φτηνό ξενοδοχείο της Αθήνας. Είναι γεμάτο από μετανοούσες Μαγδαληνές, που περιμένουν να περάσει ο απαραίτητος χρόνος που χρειάζεται ο Νεοέλληνας για να ξεχάσει τα πάντα.

5. Η μόνη έκπληξη των ημερών είναι ότι οι δημοσιογράφοι προκαλούν σκάνδαλα «όχι μέσω τρίτων», όπως συνηθίζεται, αλλά οι ίδιοι με τη ζωή τους. Αυτά παθαίνει όποιος πουλάει από κεκτημένη ταχύτητα. Δεν αργεί να έρθει η στιγμή που αναγκάζεται να πουληθεί κι ο ίδιος.

6. Σιγά μην αηδιάσω με δυο γυμνούς που ξεσκίζονται σ' ένα μπαλκόνι! Μπορεί η αηδία να σχηματίζεται μέσα μου σχετικά εύκολα, αλλά είναι επιλεκτική. Αν τη χαρίσω στους εν λόγω, τι θα έχω να δώσω στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο που ταλανίζουν χρόνια τη χώρα, στους διανοούμενους που έχουν ξεπουληθεί και μας χαρίζουν αυτόν το φτηνό πολιτισμό και στα παλικαράκια της Ιεράς Συνόδου που περιμένουν όσο κανείς άλλος το θάνατο για να τον συστήσουν στον Χριστόδουλο;

7. Η επινόηση της διαφθοράς δεν είναι έργο κάποιας ιδιοφυίας που βασανίζεται από την πλήξη της. Δεν έχει να κάνει με νευρόσπαστα της δημοσιογραφικής πιάτσας που γεμίζουν με τις πράξεις τους τις τηλεοπτικές ώρες. Η διαφθορά είναι «εμπόρευμα» με όλα τα χαρακτηριστικά που έχει η πρέζα. Η πείνα και η δίψα για μια καλύτερη ζωή έχει δημιουργήσει μια στρατιά εθισμένων πολιτών, που φαντασιώνονται πως μέσα από τη διαφθορά όχι μόνο θα τη χωθούν παντού, αλλά θα πλησιάσουν και τη μόνη εκδοχή του παραδείσου που γνωρίζουν: αυτήν του πλουτισμού. Ο Ζαχόπουλος δεν είναι τίποτα άλλο από έναν ντίλερ της διαφθοράς αυτού του αντεστραμμένου κόσμου που μας έχει πλακώσει.

8. Σε όσους ενέχονται στο σκάνδαλο, που δεν είναι το πρώτο ούτε το τελευταίο, αφιερώνω την «Αλλη Μπαλάντα» του Φρανσουά Βιγιόν (μετ. Σπύρου Σκιαδαρέση, εκδ. Γαβριηλίδης): «Απατεώνες που μ' απάτες απατάτε / σε κάθε απάτη προσέχετε καλά / μην τυχό νωρίς - νωρίς ταξίδι πάτε / κει που οι πιο παλιοί σας κρέμουνται ψηλά. / Τα ποδάρια σας ας κάνουνε φτερά, / γιατί γρήγορα θα ρέψετε όλοι εκεί, / αν με μπόσικα πορεύεστε μυαλά / σαν σας στείλουνε στου μπόγια το σκοινί. / Φυλαγώστε απ' τα καρτέρια όπου κι αν πάτε. / Σαν αρχίζετε καμιά βρομοδουλειά / κάνετέ την στα κρυφά. Να ξεπλανάτε / τσ' αστυνόμους και τους σμπίρους τους, παιδιά, / του Μπεράρ θολώνετέ του τα νερά. / Αν πιαστείτε στην κλεψιά πάνω σκαστοί / απ' τα πόδια σας τη γης θα χάστε πια / σαν σας στείλουνε στου μπόγια το σκοινί. / Τα κορόιδα όταν με τέχνη ξεγελάτε / φυλαγώστε από καμιά τρικλοποδιά / μη σας κάμουν κρεμαστοί να ιδροκοπάτε / και στον ήλιο σάς ξεράνουν τα κορμιά. / Στρίβετέ το δίχως άργητα καμιά / μη σας σφίξουν τη θηλιά στο πι και φι. / Σ' άλλους τόπους λημεριάστε μακριά / πριν σας στείλουν στου μπόγια το σκοινί. / Τους χαζούς οπού βουτούν οι μπάτσοι κλάφτε, / δυο δυο τους παν δετούς στον παντρευτή. / Τσίλιες γύρω απ' τα λημέρια σας κρατάτε, / μη σας στείλουνε στου μπόγια το σκοινί».