Ο διατροφικός εφιάλτης των Ευρωπαίων συνεχίζεται και προσλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Μετά τις «τρελές αγελάδες», τα διοξινούχα κοτόπουλα και τα μολυσμένα ψάρια, ήρθε και ο αφθώδης πυρετός που χτυπάει τους χοίρους, τα βοοειδή και τα αιγοπρόβατα. Τα ερωτήματα των ανθρώπων για το τι πρέπει να τρώνε και τι πρέπει να αποφεύγουν πολλαπλασιάζονται και αποκτούν δραματικό χαρακτήρα, αφού πολλά βασικά είδη διατροφής είτε απαγορεύονται, είτε θεωρούνται ύποπτα.

Από την άλλη, οι αρμόδιοι, οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ενωση απαντούν με μισόλογα και με ημίμετρα, τα οποία στη συνέχεια αποδεικνύονται εντελώς ανεπαρκή. Βεβαίως, αυτό που επείγει σήμερα είναι να βρεθούν τρόποι για την αποτελεσματική και με όποιο κόστος αντιμετώπιση της κατάστασης. Ομως, εξίσου μεγάλης σημασίας είναι να αναζητηθούν και να βρεθούν οι πραγματικές αιτίες για την κατάσταση αυτή.

Μια από τις αιτίες είναι σίγουρα η ίδια η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η πλήρης και χωρίς όρους απελευθέρωση των αγορών, η κατάργηση των μηχανισμών ελέγχων στα διακινούμενα προϊόντα, η ανάπτυξη του ανταγωνισμού προκάλεσαν πολλά από τα φαινόμενα που ζούμε σήμερα. Η συνεχής πίεση για τη μείωση του κόστους παραγωγής έχει οδηγήσει μικρούς και μεγάλους παραγωγούς σε χρήση ακατάλληλων τροφών και μεθόδων στην κτηνοτροφία για γρηγορότερη αύξηση του βάρους των ζώων. Σ' αυτή την «κούρσα» κερδίζουν φυσικά οι μεγάλες επιχειρήσεις, αφού αυτές έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόζουν αυτές τις μεθόδους σε μαζική κλίμακα και να αξιοποιούν καλύτερα την τεχνολογία.

Οπως σημειώνεται σε προχτεσινό άρθρο της βρετανικής εφημερίδας «Γκάρντιαν», ένας από τους βασικούς ενόχους είναι οι μεγάλες αλυσίδες παρασκευής και εμπορίας τροφίμων. Ανάμεσα στα άλλα αναφέρεται ότι «τα μεγάλα πολυκαταστήματα τροφίμων προσπάθησαν να κατακτήσουν τη διανομή των τροφίμων και, φυσικά, όπως και κάθε άλλη φορά, η κυβέρνηση προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει. Τα μικρά σφαγεία έκλεισαν σχεδόν στο σύνολό τους επειδή το υπουργείο Γεωργίας έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του να τα σβήσει από το χάρτη». Και το άρθρο καταλήγει: «Τα χιλιάδες ζώα που εστάλησαν χτες στην πυρά, θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους των πολυκαταστημάτων». Θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε ότι στον ίδιο βωμό, οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ενωση δε διστάζουν να θυσιάσουν την υγεία και τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.