RIZOSPASTIS

Ολα αυτά είναι σημάδια που δείχνουν ότι αν και βρισκόμαστε «σε συνθήκες μεγάλης υποχώρησης του διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος», όπως αναφέρεται στην εισαγωγή του κειμένου των Θέσεων του ΚΣ, υπάρχουν σοβαρές, υπόγειες διεργασίες. Είναι αυτές που επίσης εκφράστηκαν στα μεγάλα απεργιακά συλλαλητήρια στις 9 Νοέμβρη, στα φοιτητικά μπλοκ των πιο μαζικών διαδηλώσεων για το Πολυτεχνείο των τελευταίων ετών, αλλά και αλλού με κάθε αφορμή, όπως στη λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στις εξώσεις στου Ζωγράφου.

Είναι όμως και όλα αυτά που μπορεί να συμβαίνουν, αλλά σε αυτήν τη φάση δεν εκφράζονται ακόμα, δεν βγαίνουν στην επιφάνεια. Είναι όσα εμείς οι κομμουνιστές πρέπει να καταγράφουμε, να εκτιμάμε σωστά και παράλληλα να αποκτάμε δεσμούς κι επαφή ευρύτερα με κόσμο, που θα βοηθούν, ώστε οι προβληματισμοί του να ωριμάζουν και να μετατρέπονται σε δράση. Γιατί μεγαλώνει το «μουρμουρητό» σε πολλούς νέους σε όλη τη χώρα που μετρούν μέχρι το τελευταίο ευρώ του μηνιάτικου και πάλι μπαίνουν μέσα, που νιώθουν εγκλωβισμένοι, γιατί δεν μπορούν να κάνουν το επόμενο βήμα στη ζωή τους. Σε όλους αυτούς που χρειάζεται να δουλεύουν μαζί με τις σπουδές, που οδηγούνται σ' ένα αλλεπάλληλο κυνήγι δεξιοτήτων, σεμιναρίων και μεταπτυχιακών και παρ΄ όλα αυτά συνεχίζει να είναι δυσεύρετη η δουλειά στο αντικείμενό τους, σε μαθητές που ασφυκτιούν μέσα στη σχολική πραγματικότητα που τους έχουν διαμορφώσει. Αλλά είναι και ακόμη περισσότεροι αυτοί που αγανακτούν με τα φρικιαστικά περιστατικά σήψης και δυσωδίας που βλέπουν να παρελαύνουν στις τηλεοράσεις, αυτοί που ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή με δημιουργική διέξοδο και πρόσβαση στον Αθλητισμό, στον Πολιτισμό, σε ελεύθερους χώρους με αντίστοιχο ελεύθερο χρόνο, αυτοί που δεν βολεύονται με τον λιγότερο ουρανό που προσφέρει αυτό το σύστημα.

Μέσα σε αυτές τις διεργασίες, βρίσκονται νέες δυνάμεις που η δική τους ορμητική είσοδος στο κίνημα μπορεί να βελτιώσει και να αλλάξει τον συσχετισμό, να οδηγήσει στην ανάπτυξη μεγάλων αγώνων με τη συμμετοχή νεολαίας το επόμενο διάστημα. Ανάμεσα σε αυτούς υπάρχει ο σημαντικός σπόρος της αμφισβήτησης και η παρέμβαση της ΚΝΕ μπορεί να είναι καθοριστική, για να αναπτυχθεί και να μετατραπεί σε σύγκρουση με την καρδιά της πολιτικής που τσακίζει τις ζωές και το μέλλον μας, αλλά και στην απαραίτητη οργάνωση που είναι αναγκαία προϋπόθεση γι' αυτό.

Αυτό το γνωρίζει και το ίδιο το σύστημα, γι' αυτό και οι καλοπληρωμένοι δημοσιολόγοι του με όλους τους τρόπους, ειδικά το τελευταίο δίχρονο εκφράζουν την ανησυχία τους. Γι' αυτό, αν είναι κάτι που συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα, είναι ότι χρειάζεται συναίνεση, υπομονή από τον λαό και κινούνται ανάμεσα στο «θα λογαριαστούμε μετά» και την «ειρηνική επανάσταση μέσω των εκλογών», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό, επίσης, και έχουν δυναμώσει τις αντιΚΚΕ και αντιΚΝΕ επιθέσεις, είτε με χυδαίο τρόπο, είτε με την αξιοποίηση διαφόρων ομάδων, είτε με τα γνωστά παραμύθια της Χαλιμάς που πρόσφατα ανέσυραν με το φ.8 της «Πανσπουδαστικής», αξιοποιώντας από διάφορα ταξικά ναυάγια μέχρι τρολ του διαδικτύου που πρόσκεινται στη ΝΔ και στην ΟΝΝΕΔ.

Φοβούνται επίσης ότι υπάρχει ο κίνδυνος (γι' αυτούς) η νέα γενιά να καταφέρει να απεγκλωβιστεί σχετικά πιο μαζικά από το «μαντρί» των αστικών κομμάτων. Καταγράφουν κι αυτοί περισσότερα ερωτηματικά και αμφιβολίες. Και η αλήθεια είναι ότι σήμερα είναι πιο πρόσφορο το έδαφος να εξαχθεί πλούτος συμπερασμάτων από την τελευταία δεκαετία που έχει συμπυκνώσει εξελίξεις, που άλλες γενιές στο πρόσφατο παρελθόν δεν είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν. Τώρα δηλαδή μπορούν να βγουν πιο διευρυμένα συμπεράσματα για ορισμένα σημαντικά ζητήματα, όπως ότι:

• δεν μπορεί να δώσει κάποια κυβέρνηση απάντηση στα μεγάλα προβλήματα του σημερινού συστήματος. Μόνο χειρότερες θα είναι οι επόμενες κυβερνήσεις όποιο χρώμα κι αν έχουν, όπως απέδειξε και η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η στάση του ως αντιπολίτευση, όσο κι αν ποντάρουν για να ξεπλυθούν, στο ότι πολλοί νέοι τότε ίσως ήταν πολύ μικροί για να θυμούνται.
• η ανάπτυξη που για μια δεκαετία προπαγάνδιζαν στη νεολαία ως τη Γη της Επαγγελίας, είναι βασισμένη σε μεγάλες θυσίες δικαιωμάτων, ειδικά της νέας γενιάς. Σίγουρα δεν μπορεί να εξασφαλίσει την κάλυψη των μεγάλων αναγκών της, ίσα ίσα που μεγαλώνει την απόσταση ανάμεσα στις δυνατότητες που υπάρχουν και στην προοπτική αυτές να ικανοποιηθούν.
• «κινήματα» με θολά αιτήματα και στόχους πάλης, που δεν λένε καθαρά ποιος φταίει, που δεν θέτουν στην ημερήσια διάταξη επιθετικές διεκδικήσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, είναι ακίνδυνα για το σύστημα και οδηγούν σε αδιέξοδα. Η πείρα των πρόσφατων μεγάλων εργατικών αγώνων και κατακτήσεων δείχνει μέσα από ποιον αγώνα υπάρχει πραγματική προοπτική.
• το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα, οι πολιτικές όλων των κυβερνήσεων, οι ενώσεις των αφεντικών όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οδηγούν σε καταστάσεις που είναι κίνδυνος - θάνατος για τον λαό και τη νεολαία. Από τις εκατόμβες νεκρών της πανδημίας και των διαλυμένων συστημάτων Υγείας, στις εκατόμβες νεκρών των σφαγείων των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Γι' αυτό χρειάζεται ολομέτωπη αντιπαράθεση, αγώνας που θα αναδεικνύει τον πραγματικό ένοχο και θα στοχεύει σε αυτόν, θα δημιουργεί νέα ρήγματα.

Τώρα πάνω σε αυτό το έδαφος, η δική μας παρέμβαση πρέπει να γίνει πιο αποφασιστική, παράλληλα με την πλούσια συζήτηση που διεξάγεται στην προσυνεδριακή διαδικασία, ώστε να πρωταγωνιστήσουμε στην οργάνωση νέων εστιών αγώνα, να δυναμώσουν θετικά βήματα που ήδη γίνονται, να δημιουργήσουμε χώρους, ώστε να εκφραστούν νέα πιο προβληματισμένα και ριζοσπαστικοποιημένα κομμάτια νεολαίας.

Για να γίνει αυτό όμως, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις που πρέπει να φροντίσουμε για την ύπαρξή τους. Τέτοιες είναι:

-- η επεξεργασία πιο συγκεκριμένων αιτημάτων και διεκδικητικών πλαισίων πάλης, πέρα από τα γενικά σωστά αιτήματα. Γιατί σε κάθε χώρο υπάρχει συγκεκριμένη αντανάκλαση των συνεπειών της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά και γιατί πέρα από τη γενική συμφωνία για αγώνα πρέπει να διαμορφώνονται και συγκεκριμένα «κίνητρα» για τη συμμετοχή σε αυτόν. Οι φοιτητικές οργανώσεις έχουν συγκεκριμένη πρόκληση μπροστά τους, ώστε να μελετήσουν πώς εκφράζονται οι συνέπειες του συνόλου των αντιεκπαιδευτικών νόμων των τελευταίων χρόνων στις σχολές τους και να διαμορφώσουν συγκεκριμένες διεκδικήσεις. Ετσι ανεβαίνει και η διαπάλη, η αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και με άλλες δυνάμεις που δρουν στο κίνημα, για να βγαίνουν και τα απαραίτητα συμπεράσματα.

-- η φροντίδα για τη δημιουργία δομών οργάνωσης και η διατήρηση του «ζεστού» κλίματος και σε πιο «ήρεμες» περιόδους. Για παράδειγμα, υπήρξε μεγάλη ανάπτυξη τοπικών συντονιστικών επιτροπών μαθητών τα προηγούμενα χρόνια σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, μέσα σε μεγάλες κινητοποιήσεις. Είναι κρίσιμο τώρα, αυτές να συνεχίσουν και να προσαρμόσουν τη δράση τους, να πρωτοστατούν και να προετοιμάζουν νέους αγώνες, αλλά και να οργανώνουν δράση για το σύνολο της ζωής των μαθητών. Η θετική πείρα από τα school art, τις μαθητικές συναυλίες και άλλες μορφές συλλογικής διεκδίκησης και δράσης, δίνει διέξοδο σε πολλούς αγωνιστές μαθητές.

-- η συνένωση των προσπαθειών σε πανελλαδικό επίπεδο, ώστε να αποκτούν και πιο ενιαία χαρακτηριστικά και να διεξάγεται πιο αποτελεσματικά ο αγώνας, βάζοντας στο στόχαστρο τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, της κυβέρνησης. Το ΜΑΣ και η Πανελλαδική του Συνάντηση στις 3 Δεκέμβρη είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, υπάρχουν προϋποθέσεις ο βελτιωμένος συσχετισμός να δώσει ώθηση, ώστε ένα σταθερά σημαντικό κομμάτι φοιτητικών συλλόγων σε όλη την Ελλάδα να δρα σε κοινή κατεύθυνση, ενάντια στις στρατηγικές επιλογές αυτού του συστήματος στα πανεπιστήμια.

-- η πρωτοπόρα δράση περισσότερων με τους κομμουνιστές μπροστά σε όλους τους χώρους που ζει, μορφώνεται και δουλεύει η νεολαία. Μόνο έτσι μπορούν να διαμορφωθούν περισσότερες εστίες αγώνα, μόνο από τέτοια δράση κατοχυρώνονται οι κομμουνιστές ως «λαϊκοί ηγέτες». Μόνο με εμπιστοσύνη στον κόσμο που δρα στο πλάι μας μπορεί αυτή η δράση να αποκτήσει μεγαλύτερη εμβέλεια. Τέτοια σημαντική δράση για παράδειγμα αναπτύσσουν τα μέλη της ΚΝΕ μαζί με εκατοντάδες στο πλάι τους αυτές τις μέρες στα μεγάλα ΙΕΚ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, μπροστά στη διεξαγωγή των εκλογών των σπουδαστών.

Παραμένει ωστόσο η πιο βασική προϋπόθεση να είναι να γίνουμε πιο ικανοί να φωτίζουμε πιο τολμηρά και πλατιά τη διέξοδο από τα σημερινά προβλήματα, δεμένη με τις καθημερινές εξελίξεις. Την ανάγκη ανατροπής αυτού του συστήματος, την ανάγκη της πάλης για την κοινωνική αλλαγή, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Η ανατρεπτική πρόταση του ΚΚΕ είναι αυτή που μας ανοίγει νέους δρόμους σε νεολαία, είναι αυτή παράλληλα που μπορεί να δώσει προοπτική, διάρκεια και σταθερότητα σε όσους δοκιμάζουν για πρώτη φορά τις δυνάμεις τους στην ταξική πάλη. Η πρότασή μας για την κοινωνία στην οποία κουμάντο θα κάνει ο λαός, η συζήτηση για τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες γι' αυτό, η εξήγηση της αναγκαιότητας δράσης σε μη επαναστατικές συνθήκες, είναι που μπορούν να ξεπεράσουν την απογοήτευση ή τη ματαιότητα που νιώθουν πολλές φορές νέοι που μπαίνουν με ενθουσιασμό στον αγώνα, όταν δεν υπάρχουν άμεσα αποτελέσματα. Αλλά και η πλατιά συζήτηση μέσα στο κίνημα με τον «Οδηγητή» και το Καταστατικό, είναι αυτή που διαμορφώνει το κατάλληλο έδαφος υποδοχής των πιο πρωτοπόρων στοιχείων εκεί όπου ανήκουν, στις γραμμές της Κομμουνιστικής Νεολαίας.

Τέτοιες μέρες 100 χρόνια πριν ιδρύθηκε η ηρωική ΟΚΝΕ. Η πρωτοπόρα δράση της μέσα στο κίνημα, διεισδυτικά πλατιά μέσα στη νεολαία, σε δύσκολες, μη επαναστατικές συνθήκες, ήταν καθοριστική για να γραφτούν χρυσές σελίδες στη δεκαετία του '40. Εξόπλισε και διαπαιδαγώγησε μια «φουρνιά» κομμουνιστών που πρωταγωνίστησε τα επόμενα χρόνια. Τα μέλη της ΚΝΕ σήμερα μπορούμε να έχουμε τη δική μας κρίσιμη συμβολή, για τις νέες εποποιίες που θα γράψει ο λαός μας, για να ηγηθεί το Κόμμα μας της εργατικής - λαϊκής πάλης για τον σοσιαλισμό.