ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008
Σελ. /24

Ξεφτιλισμός της χώρας;;;

***

Γιατί η χώρα (ολόκληρη) έδινε, ή έπαιρνε τα αναβολικά;;;

***

Εδινε, ή έπαιρνε κανένα αναβολικό ο τηλέπαθος;;;

***

Τα δίνουν απ' ευθείας, ή προτρέπουν έμμεσα τη χορήγησή τους με την πολιτική τους αυτοί που έκαναν τον αθλητισμό εμπόριο...

***

Οι κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), οι διοικητικοί παράγοντες του αθλητισμού, οι εταιρείες και οι άλλοι του σιναφιού...

***

Αυτοί είναι που ξεφτιλίζονται αλλά παριστάνουν τους αθώους και τους αξιοπρεπείς...

***

Στην Ιταλία καλοκαιριάτικα πέφτει πρόστιμο για: τάισμα περιστεριών, κάστρα στην άμμο, ξάπλα κάτω από τα δέντρα, πόδια πάνω σε παγκάκι και άλλα...επικίνδυνα για την ασφάλεια...

***

Δημοκρατικά πράγματα όχι αστεία... Και πολιτισμένα... Με τον στρατό στους δρόμους...

***

Κοντολίζα: Η Μόσχα επιδιώκει να ανατρέψει τα σχέδια του ΝΑΤΟ για επέκταση της συμμαχίας στη ΝΑ Ευρώπη...

***

Πώς το κατάλαβες βρε Κοντολίζα...Πολύ μυαλό!!!

***

Ο ιμπεριαλιστής καταλαβαίνει τον ιμπεριαλιστή...

***

ΠΑΣΟΚ: Εσύ ξέρεις τίποτα για σχέσεις με τους εφοπλιστές;;;

***

Τα εκατομμύρια των επιδοτήσεων που τσέπωσαν και επί των ημερών σου μπορεί και να έφευγαν μόνα τους από τα συρτάρια... Ποιος ξέρει;;;

***

Κούβα: Ο κυκλώνας Φέι (κοίτα όνομα!!!) σάρωσε τη χώρα αλλά ούτε γρατσουνιά δεν έπαθε κανένας Κουβανός...

***

Να τα βλέπει ο τηλέπαθος και να κάνει συγκρίσεις...

***

Λόγοι ασφαλείας...



Associated Press

ΒΟΛΙΒΙΑ
Επαγρύπνηση...

Σε επαγρύπνηση και επιφυλακή βρίσκεται ο λαός της Βολιβίας ενάντια στις προσπάθειες της ολιγαρχίας να ανατρέψει την κυβέρνηση Μοράλες. Δέκα μέρες μετά το δημοψήφισμα και πάλι επιχειρούν να μετατρέψουν σε πεδίο μάχης τη Σάντα Κρους, με επικεφαλής τη Νεολαία της Σάντα Κρους (UJC), που δε διστάζει να εξοπλίσει με ξύλα και καδρόνια ακόμη και μικρά παιδιά για την «προστασία της απεργίας ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση»...


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Οι διαπιστώσεις και οι αυταπάτες

Με όποιον κι αν συζήτησα στη διάρκεια των διακοπών μου για την οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, στο ίδιο συμπέρασμα καταλήξαμε: Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Κοινή είναι η διαπίστωση ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού αντιμετωπίζει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα κι αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις καθημερινές ανάγκες. Τα έσοδα της εργατικής οικογένειας είναι λίγα, καθώς το μεροκάματο και ο μισθός - όταν είναι εξασφαλισμένα, γιατί υπάρχει και η ανεργία - είναι πολύ χαμηλά, ενώ τα έξοδα είναι πολλά και συνεχώς αυξάνονται, αφού οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται και η ακρίβεια καλπάζει. Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζει και η μικρομεσαία αγροτική οικογένεια, που πουλάει τη σοδειά φτηνά και πληρώνει ό,τι αγοράζει ακριβά, όπως και η οικογένεια του επαγγελματία, του βιοτέχνη και του μικρεμπόρου, που βλέπουν τις δουλειές να μειώνονται και τις υποχρεώσεις τους να μεγαλώνουν. Ακόμα χειρότερη κατάσταση βιώνουν οι χαμηλοσυνταξιούχοι που βρίσκονται μπροστά στο φάσμα της πείνας.

Στο ερώτημα «ποιος φταίει», η απάντηση είναι κοινή: Αυτοί που μας κυβερνούν. Ο κόσμος έχει πειστεί ότι «η πηγή του κακού» και «η αιτία των δεινών» βρίσκονται στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Είναι δύσκολο, σήμερα, να βρεις κάποιον που να μην πιστεύει, ή, εν πάση περιπτώσει, να μην παραδέχεται εν τέλει, ότι η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού ευθύνεται για τη δημιουργία και την ένταση των λαϊκών προβλημάτων. Και, βεβαίως, αυτή η διαμόρφωση της «κοινής γνώμης» έχει τη σημασία της, καθώς μπορεί να αποτελέσει τη βάση πολιτικών προβληματισμών που μπορούν να οδηγήσουν σε ορθά πολιτικά συμπεράσματα και την αφετηρία κοινωνικών δράσεων που μπορούν να συμβάλουν σε πολιτικές εξελίξεις προς την κατεύθυνση της απεμπλοκής των λαϊκών μαζών από τα «δόκανα» του δικομματισμού.

Ομως, ας μην έχουμε αυταπάτες. Η πολιτική ηγεσία της άρχουσας τάξης εξακολουθεί να ελέγχει την κατάσταση, να διατηρεί τον «πρώτο ρόλο» και να έχει τον «πρώτο λόγο» στη διαμόρφωση των πολιτικοκοινωνικών εξελίξεων στη χώρα μας. Ο δικομματισμός δεν «έφαγε τα ψωμιά του», ούτε «πνέει τα λοίσθια», όπως, αφελώς, αν όχι και υπόπτως, ισχυρίζονται οι προπέτες του εγχώριου οπορτουνισμού, και, βεβαίως, το αστικό πολιτικό σύστημα διαθέτει πολλές και διάφορες «εναλλακτικές μορφές διακυβέρνησης», στο πλαίσιο, πάντα, διατήρησης και εμβάθυνσης της ταξικής, εκμεταλλευτικής καπιταλιστικής εξουσίας.

Επομένως, αυτό που χρειάζεται είναι να γίνει καθαρό στη συνείδηση των λαϊκών μαζών ότι καμιά σημαντική αλλαγή προς όφελός τους δεν μπορεί να υπάρξει όσο θα υφίσταται η πολιτική εξουσία της άρχουσας τάξης. Οπερ σημαίνει ότι ο λαός μας πρέπει να «τελειώνει» με το δικομματισμό, εμποδίζοντας και τη «μετάλλαξή» του με τη βοήθεια των «παραφυάδων» του και, ταυτόχρονα, να δημιουργήσει, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, εκείνες τις συνθήκες που θα προωθούν τη δρομολόγηση ριζοσπαστικών αλλαγών. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, παρά μόνο με την ανασυγκρότηση, την ανασύνταξη και τη μαζική και δυναμική ανάπτυξη του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος και, φυσικά, με την ενίσχυση του ΚΚΕ.


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ