Ομως η ΓΕΣΑΣΕ και η ΣΥΔΑΣΕ δυστυχώς δεν έχουν σχέση με το αγροτικό κίνημα. Δεν έχουν σχέση με τον αγώνα, τα προβλήματα και τα αιτήματα της αγροτιάς. Εχουν καταντήσει κρατικοδίαιτες οργανώσεις - σφραγίδες, που στην ουσία εξυπηρετούν την αντιαγροτική πολιτική των εκάστοτε κυβερνώντων και της ΕΕ. Και τώρα προφανώς δεν τους χρειάζονται ούτε οι κυβερνώντες και τους κόβουν μέρος της επιχορήγησης. Είναι φανερό ότι δεν τους χρειάζονται ούτε και οι αγρότες. Και γιατί να τους πληρώνουν άλλωστε, με χρήματα που παρακρατούνται από αυτούς, τι τους έχουν προσφέρει;.. Ο ΣΥΝ, βέβαια, δείχνει να κόπτεται για την ύπαρξη και τη χρηματοδότηση τέτοιων αγροτικών οργανώσεων, κρατικοδίαιτων και υποτελών στις αντιαγροτικές εντολές της ΕΕ και των εκάστοτε κυβερνώντων. Τέτοιο αγροτοσυνδικαλισμό θέλουν εκεί στο ΣΥΝ;..
Κομμουνιστές δεν είναι. Αλλά κάποιοι που συστήνονται για «αριστεροί» δεν μπορούν να κρατήσουν ούτε κάποια προσχήματα. Οχι την περίοδο της αντεπανάστασης αλλά τώρα. Χρόνια μετά, που οι λαοί βιώνουν την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα λόγω έλλειψης του αντίπαλου δέους. Η ΑΚΟΑ, λοιπόν, αποφάσισε να μας αποκαλύψει τον πραγματικό της εαυτό και το κατάφερε σε μια ανακοίνωση μερικών εκατοντάδων λέξεων με αφορμή τα 40 χρόνια από την «Ανοιξη της Πράγας». Χαιρετίζει περίπου σαν ιστορικό γεγονός αυτή την καραμπινάτη αντεπαναστατική ενέργεια την οποία αποδεδειγμένα καθοδήγησαν οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές. Κακοποιεί την έννοια του σοσιαλισμού. Ξερνάει χολή εναντίον των πρώην σοσιαλιστικών χωρών. Αναπαράγει αυτούσια την προπαγάνδα των πιο μαύρων κι αντιδραστικών κύκλων γύρω από τα γεγονότα του '68 και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες.
Τι για ανελεύθερα καθεστώτα μιλάει, τι για επιβολή σοσιαλισμού απ' τον σοβιετικό στρατό, τι για κυβερνήσεις ερήμην και ενάντια στη θέληση της πλειοψηφίας των λαών που δυσφήμιζαν τη μνήμη της Οκτωβριανής Επανάστασης, πράγμα που κατά τη γνώμη της κάνουν και όσα κόμματα σήμερα υπερασπίζονται το σοσιαλισμό... Φτάνει μέχρι να ισχυριστεί πως: «Η "Ανοιξη της Πράγας" ήταν η τελευταία προσπάθεια να διασωθεί μέσα από την ανανέωση ο ιστορικός κομμουνισμός και ο λεγόμενος "υπαρκτός σοσιαλισμός"». Οταν είναι γνωστό πού οδήγησε η «ανανέωσή» τους ιστορικά Κομμουνιστικά Κόμματα και κινήματα. Οχι στη διάσωση, αλλά σε ναυάγιο.
Διαπιστευτήρια καταθέτει; 'Η απλά πράττει όπως επιτάσσει η οπορτουνιστική της φύση; Σε κάθε περίπτωση, αναμενόμενο το «Φθινόπωρο του οπορτουνισμού» να χαιρετίζει το «χειμώνα του καπιταλισμού» που θέλησε να επιβάλλει η κατ' όνομα «Ανοιξη της Πράγας».
Πρόκειται για την ίδια ιστορία που επαναλαμβάνεται σταθερά εδώ και πολλά χρόνια. Μόνιμα οι συλλογικές συμβάσεις των ασφαλιστικών ταμείων με τους φαρμακοποιούς παραβιάζονται και μόνιμα υπάρχουν καθυστερήσεις στις πληρωμές. Κατά καιρούς, οι φαρμακοποιοί απειλούν με διακοπή της επί πιστώσει χορήγησης φαρμάκων, δίνονται κάποια χρήματα απ' τα ασφαλιστικά ταμεία και η κατάσταση ανακυκλώνεται, σαν αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθούν στον τομέα της ασφάλισης και του φαρμάκου οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις, αλλά και της αδιέξοδης στάσης των ηγεσιών των φαρμακευτικών συλλόγων.
Για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, χρειάζεται όλοι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να βάλουν στην πρώτη γραμμή της πάλης τους τη διεκδίκηση για Υγεία και φάρμακο, που θα αντιμετωπίζονται ως κοινωνικά αγαθά και όχι σαν εμπόρευμα, και θα παρέχονται δωρεάν από το κράτος. Αλλά και το αίτημα που προβάλλει η Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Φαρμακοποιών να υπάρξει κονδύλι από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα χρήματα του οποίου θα καλύπτουν αμέσως την όποια καθυστέρηση στην πληρωμή απ' τα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να μην ταλαιπωρούνται οι ασφαλισμένοι και φαρμακοποιοί.
Δεν είναι ο όρος από μόνος του, αλλά οι έννοιες με τις οποίες τον «ντύνεις». Αν βγει ο εκάστοτε υποψήφιος - εκλεκτός των μονοπωλίων και αναζητήσει τρόπους να υφαρπάξει την ψήφο των εργατών για να διαιωνιστεί η εξουσία του κεφαλαίου, το τελευταίο κανένα πρόβλημα δεν έχει να του διαθέσει τα μέσα του, να ονοματίσουν το στόχο (το «target group»), να το κανακέψουν, να το κοροϊδέψουν. Αν βγουν οι κομμουνιστές και μιλήσουν ανοιχτά στους εργάτες για τη δύναμη που έχουν, αλλά και για την υποχρέωσή τους να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν... ε, τότε οι κρουνοί της «ενημέρωσης» κλείνουν και όποια τέτοια αναφορά στην εργατική τάξη «θάβεται» ως «παλιομοδίτικη» και «απολιθωμένη».