Σε προηγούμενο δημοσίευμα του «Ρ» (Πέμπτη 4 Σεπτέμβρη 2008) είδαμε σε γενικές γραμμές την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο του χάντμπολ. Η έρευνα που πραγματοποίησε ο «Ρ» και οι συνομιλίες με ανθρώπους του χώρου είναι διαφωτιστικές για την τραγική εικόνα.

Ο Θεμιστοκλής Κοζομπόλης, έφορος του τμήματος χάντμπολ του Πανιωνίου ΓΣ και ταμίας της Ενωσης Σωματείων Χάντμπολ Αττικής (ΕΣΧΑ), μας εξήγησε πώς έχει η κατάσταση σήμερα. Ο ίδιος πέρα από τις ευθύνες που ρίχνει για την πολλές φορές κακή διαχείριση (οικονομική και γενικότερη) από παράγοντες διαφόρων ομάδων, μας αποκαλύπτει και τη γενικότερη εικόνα που επικρατεί.

«Το κύριο ζήτημα, όμως, είναι ότι δεν υπάρχουν παιδιά, αν τώρα σ' αυτό προσθέσουμε και την έλλειψη γηπέδων, καταλαβαίνουμε το τι γίνεται. Στο Δήμο της Αθήνας με 1 1/2 εκατ. κατοίκους και πάνω από 800 χιλ. παιδιά, υπάρχει ένα γυμναστήριο για το χάντμπολ, στου "Μετς". Πώς θα μαζέψουμε τα παιδιά;».

Σύμφωνα με τον παράγοντα του Πανιωνίου, σοβαρές ευθύνες για την κατάσταση υπάρχουν στην Πολιτεία. «Καμιά προσπάθεια. Π.χ. στα κλειστά γυμναστήρια που κάνει ο σχολικός οργανισμός δεν προβλέπεται γήπεδο χάντμπολ. Οταν οι αλάνες έχουν χαθεί ή όπου υπάρχουν, γίνονται ιδιωτικά γυμναστήρια 5Χ5 χωρίς κανένα πρόγραμμα, γιατί έτσι μας αρέσει, δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Πιστεύω δε, ότι σοβαρές ευθύνες έχει κι η Ομοσπονδία, η οποία δεν πιέζει όσο πρέπει την Πολιτεία».

Πέρα όμως από ζητήματα υλικοτεχνικής υποδομής ή προγραμματισμού, σοβαρές είναι σύμφωνα με το συνομιλητή μας και οι ευθύνες της Πολιτείας στον ευαίσθητο τομέα της ιατρικής παρακολούθησης.

«Εδώ αγγίζετε ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Εμείς στον Πανιώνιο για να γράψουμε ένα παιδί, πρέπει να έχει ιατρική βεβαίωση ότι μπορεί να αθλείται. Πέρα απ' αυτό εμείς σα σωματείο δεν έχουμε καμία δυνατότητα για πιο εξειδικευμένη εξέταση, διότι το κόστος είναι τεράστιο. Αυτά χρειάζονται προγραμματισμό που δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει τίποτα».

Το ίδιο τραγική, όπως μας εξηγεί, είναι η κατάσταση και στον οικονομικό τομέα αφού και εδώ όπως γενικότερα στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, η απουσία της Πολιτείας οδηγεί το οικονομικό βάρος να πέφτει είτε σε μερικούς ρομαντικούς παράγοντες είτε στις πλάτες των γονιών από τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το άθλημα.

Σε αντίστοιχες έρευνες σε άλλα αθλήματα (πάλη, πυγμαχία ποδηλασία) που πραγματοποιήσαμε, είδαμε και τα παιχνίδια συμφερόντων που διεξάγονταν πολλές φορές στους κόλπους της ομοσπονδίας με αποτέλεσμα τα πράγματα για το άθλημα να γίνονται ακόμα χειρότερα. Οπως μας εξήγησε ο Θεμιστοκλής Κοζομπόλης αυτό το σκηνικό δε λείπει ούτε από το χάντμπολ με σωματεία ουσιαστικά χωρίς έργο, άλλα με δικαίωμα ψήφου στην ομοσπονδία, να παίζουν τα δικά τους παιχνίδια ή να μετατρέπονται σε μικρομάγαζα.

• Σύμφωνα με τον Θεμιστοκλή Κοζομπόλη, η κατάσταση στο χάντμπολ δε διαφέρει από την υπόλοιπη του ερασιτεχνικού αθλητισμού ο οποίος επειδή δεν πουλάει, αφήνεται στη μοίρα του. Μάλιστα ευθύνες υπάρχουν και στο ίδιο το σύστημα λειτουργίας. Το παράδειγμα, που μας αναφέρει, είναι χαρακτηριστικό.

«Σήμερα υπάρχει τρομερή εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός έχει σβήσει. Η Πολιτεία δεν τον θέλει. Τα σωματεία αναγκάζονται να μετατρέπονται σε μικρομάγαζα μ' όλους τους υπαρκτούς κινδύνους. Ευθύνες υπάρχουν και στο σύστημα λειτουργίας. Για παράδειγμα κάνουν και κακό με τα "μπόνους" που δίνουν στις σχολικές ομάδες, όταν κερδίζουν, με αποτέλεσμα να παίζουν οι μαθητές μπουνιές μεταξύ τους, για τα μόρια που δίνουν τη δυνατότητα για την εισαγωγή σε διάφορες σχολές. Και κανείς βέβαια δεν ενδιαφέρεται να μάθει αν αυτά τα παιδιά συνεχίζουν τον αθλητισμό. Εμείς στον Πανιώνιο τα περισσότερα παιδιά, που έχουμε, είναι μετανάστες. Μας αφήνουν τα παιδιά τους κι αυτοί τρέχουν στο μεροκάματο. Δυστυχώς το δικαίωμα στη μόρφωση, στην άθληση, είναι μόνο στα χαρτιά».