Η εκτόξευση των τροφείων, σε συνδυασμό με τις ελάχιστες θέσεις, οδηγούν τους γονείς, τα νέα ζευγάρια, σε απόγνωση και τους ωθούν στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, που ζητούν μέχρι και 500 ευρώ το μήνα
Την ίδια στιγμή, οι γονείς, τα νέα ζευγάρια, οι μετανάστες, βρίσκονται σε αδιέξοδο, αφού πρέπει κάπου να αφήσουν τα παιδιά τους για να βγουν στο μεροκάματο. Πόσο μάλλον όταν στις «ευπαθείς ομάδες» - όπως τις έχει ορίσει η κυβέρνηση - δε συμπεριλαμβάνονται οι άνεργες μητέρες ή οι μετανάστριες που δεν έχουν υπηκοότητα κράτους - μέλους της ΕΕ! Πολλές οικογένειες, λοιπόν, είναι αναγκασμένες - και σε ορισμένες περιπτώσεις, χωρίς να έχουν καν την οικονομική δυνατότητα - να προσφεύγουν στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, όπου τα τροφεία φτάνουν ακόμη και ...500 ευρώ! Κι αυτό, όταν ο κατώτερος βασικός μισθός σήμερα είναι μόλις 70 ευρώ «καθαρά» (570 «καθαρά» από 1.9.2008) ευρώ, ενώ υπάρχουν οικογένειες που δεν έχουν ούτε 10 μεροκάματα το μήνα.
Η διαχρονική πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ σήμερα και του ΠΑΣΟΚ χτες, λειτουργώντας ενιαία, είχε σαν αποτέλεσμα όχι μόνο την απαξίωση των δημοσίων δομών πρόνοιας συνολικά με αποτέλεσμα σήμερα να μην υπάρχουν δημόσιοι δωρεάν παιδικοί σταθμοί, αλλά και την είσοδο των ιδιωτικών παιδικών σταθμών που κερδοσκοπούν αισχρά σε βάρος των λαϊκών οικογενειών. Την ίδια στιγμή, δηλαδή, που οι κυβερνήσεις έδιναν το τελευταίο χτύπημα στους πρώην κρατικούς και δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, έβαζαν «χοντρά» στο «παιχνίδι» τους ιδιώτες, προσφέροντάς τους, ακόμη και ζεστό χρήμα.
Οταν τον Ιούλη του 2001, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετέφερε τους κρατικούς παιδικούς σταθμούς στους δήμους της χώρας χωρίς τα απαιτούμενα κονδύλια, η πλειοψηφία της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ), που αποτελούνταν από τις παρατάξεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, μόνο που δεν ...πανηγύρισε, στο όνομα της αναβάθμισης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των περισσότερων αρμοδιοτήτων. Σήμερα, εφτά χρόνια μετά, τα δίδακτρα εκτοξεύτηκαν, οι κτιριακές υποδομές δε βελτιώθηκαν και χιλιάδες παιδιά μένουν εκτός παιδικών σταθμών.
Ενδεικτικά, ο «Ρ» συνέλεξε στοιχεία από ορισμένους απ' τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας:
Πώς φτάσαμε, όμως, σε αυτήν την κατάσταση; Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αντί να φτιάξουν νέες δομές και να ενισχύσουν τις υπάρχουσες, αντιθέτως, όπως είδαμε παρέδωσαν, χωρίς τους αντίστοιχους πόρους τους παιδικούς σταθμούς στους δήμους, οι οποίοι, προκειμένου να τους λειτουργήσουν, επέβαλαν τροφεία. Ομως, οι κυβερνητικές παρεμβάσεις εμπορευματοποίησης των παιδικών σταθμών δε σταματούν εδώ.
Με το πρόσχημα της ενίσχυσης των «ευπαθών ομάδων», η κυβέρνηση της ΝΔ, υλοποιεί το πρόγραμμα της ΕΕ «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού 2007-2013». Σύμφωνα με αυτό, κόβονται «κουπόνια» για 16.000 θέσεις σε διάφορες δομές (βρεφικούς σταθμούς, βρεφονηπιακούς σταθμούς, βρεφονηπιακούς σταθμούς ολοκληρωμένης φροντίδας, παιδικούς σταθμούς, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης και Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης με Ειδικές Ανάγκες) που τα παίρνουν οι λεγόμενες «ευπαθείς» ομάδες γονέων. Οι δημοτικοί ή ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί που συμμετέχουν σε αυτό το πρόγραμμα θα εισπράττουν το αντίτιμο των «κουπονιών», ως εξής: Οι ενδιαφερόμενοι σταθμοί (ιδιωτικοί και μη) δηλώνουν τις θέσεις που επιθυμούν να διαθέσουν στο πρόγραμμα και μετά θα εισπράττουν τα αντίστοιχα κονδύλια από τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας. Ωστόσο, ακόμη και αυτό το πρόγραμμα δεν «περπάτησε» στην πράξη, αφού από τις 16.000 θέσεις μόλις οι 6.325 καλύφθηκαν. Για το λόγο αυτό, η κυβέρνηση προκήρυξε εκ νέου το πρόγραμμα.
Πάντως, αξίζει να σημειωθεί πως σε αυτές τις «ευπαθείς ομάδες» δεν εντάσσονται οι άνεργες γυναίκες, οι μετανάστριες που δεν έχουν υπηκοότητα κράτους - μέλους της ΕΕ, οι γυναίκες με σταθερή δουλειά (υπάλληλοι δημοσίου, ΝΠΔΔ και ΟΤΑ), άνδρες που έχουν επιμέλεια παιδιών ή είναι χήροι.
Τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, πάντως, ήδη αρχίζουν να φαίνονται. Στους παιδικούς σταθμούς του δήμου Λευκάδας, οι θέσεις μειώθηκαν από 170 σε...32! Τα χρήματα επιδότησης για το δήμο από τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας είναι μόλις 100.000 ευρώ κι έτσι η δημοτική αρχή (ΝΔ) ζητά να υπολειτουργήσει μόνο το πρόγραμμα του βρεφονηπιακού σταθμού, ενώ αφήνει κλειστό το ΚΔΑΠ-ΜΕΑ (με 22 παιδιά), τον παιδικό και το βρεφικό σταθμό.
Να, λοιπόν, πώς ασκείται η «κοινωνική πολιτική» από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ: Αφού φτιάξουν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις - και ωθούν τους εργαζομένους στην εργασιακή ανασφάλεια και την οικονομική καχεξία - στη συνέχεια τους ...βοηθούν με κουπόνια τα οποία θα εισπράξουν οι ιδιώτες! Το πρόγραμμα αυτό - για την ιστορία - έχει την ονομασία «Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής». Και πράγματι, αφού έχει γίνει λάστιχο η δεύτερη για τους εργαζόμενους τώρα, έρχονται προγράμματα σαν κι αυτό, που μετατρέπουν σε λάστιχο και την πρώτη...
Ετσι, την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, οι ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί έχουν εκτοξεύσει τα τροφεία τους στα ύψη. Ενδεικτικό είναι ότι:
Και για να έχει μια πλήρη εικόνα ο αναγνώστης το πώς έντεχνα σπρώχνουν τους γονείς και τα νέα ζευγάρια στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς αξίζει να αναφερθούν ορισμένα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η «Δημοτική Αγωνιστική Συσπείρωση» (ΔΑΣ) ΟΤΑ και αφορούν στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς:
Μπροστά σε όλη αυτήν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, το ΚΚΕ προχωρά σε μια σειρά από δραστηριότητες. Ηδη, έχουν πραγματοποιηθεί πολλές περιοδείες σε παιδικούς σταθμούς, ενώ προχτές, η Κομματική Οργάνωση Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ, πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το δημαρχείο της Αθήνας, διατρανώνοντας την ανάγκη για κρατικούς, δωρεάν σύγχρονους παιδικούς σταθμούς, για όλα τα παιδιά. Παράλληλα, με ανακοίνωσή της, σημείωνε την ανάγκη «η λαϊκή οικογένεια να αντιδράσει. Να γυρίσει την πλάτη στην κυβέρνηση και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που την κοροϊδεύουν και σ' αυτόν τον ευαίσθητο τομέα. Η αγωγή και η προστασία του παιδιού είναι δικαίωμα για όλους. Να το προασπίσουμε».
Κομμάτι - κομμάτι συμπληρώνεται το παζλ μιας πολιτικής για μια Παιδεία που με κάθε τρόπο θα υπηρετεί το κέρδος. Τρανταχτό παράδειγμα, η πολιτική της κυβέρνησης για την Προσχολική Αγωγή που οδηγείται στην εμπορευματοποίηση, ενώ παράλληλα ο ίδιος ο ρόλος της εντάσσεται στη στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου για την Παιδεία.
Πέρσι, η κυβέρνηση προχώρησε στην καθιέρωση υποχρεωτικής μονοετούς φοίτησης στα νηπιαγωγεία και στο πλαίσιο αυτό ψήφισε και εφάρμοσε «μεταβατική» ρύθμιση, με την οποία δινόταν για ένα χρόνο στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς η δυνατότητα να λειτουργούν τμήματα νηπιαγωγείων. Ενα νέο σχολικό έτος ξεκινά και στο διάστημα που μεσολάβησε καμία ενέργεια δεν έγινε, προκειμένου να δημιουργηθούν οι ανάλογες υποδομές και να προσληφθεί το απαραίτητο προσωπικό, ώστε να καλυφθούν από τα δημόσια νηπιαγωγεία οι ανάγκες που προέκυψαν από την υποχρεωτικότητα.
Ετσι, παραμονές της έναρξης της σχολικής χρονιάς, οι γονείς των νηπίων ήρθαν αντιμέτωποι με τις ελλείψεις και τη χαώδη - κατά κοινή ομολογία - κατάσταση στα δημόσια νηπιαγωγεία, τα οποία δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες. Χιλιάδες παιδιά μένουν εκτός δημόσιου νηπιαγωγείου, οδηγώντας τους γονείς στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και στους παιδικούς σταθμούς των Δήμων, πληρώνοντας δίδακτρα για τη φοίτησή τους. Οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών νηπιαγωγείων και παιδικών σταθμών έχουν, πάντως, κάθε λόγο για να τρίβουν τα χέρια τους για το νέο πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας που άνοιξε η πολιτική της κυβέρνησης και ήδη είχε αποτέλεσμα πέρσι τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία να αυξηθούν κατά 20.3% και τουλάχιστον 20.9% τα νήπια που εγγράφηκαν σε αυτά, σύμφωνα με τα στοιχεία έναρξης του περσινού σχολικού έτους που έδωσε στη δημοσιότητα η Στατιστική Υπηρεσία. Η Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών έκανε λόγο για 193 νέες άδειες που δόθηκαν για ίδρυση νηπιαγωγείων σε όλη τη χώρα.
Η εμπορευματοποίηση του νηπιαγωγείου είναι όμως η μία πλευρά μιας πολιτικής που εκπορεύεται από την ΕΕ και αντιμετωπίζει την εκπαίδευση σαν εμπόρευμα, αλλά και σαν μέσο αναπαραγωγής της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Το τελευταίο διάστημα, η Προσχολική Αγωγή μπήκε στο στόχαστρο, καθώς κρίθηκε ότι είναι φτηνότερη και αποδοτικότερη η καλλιέργεια δεξιοτήτων από μικρή ηλικία από ό,τι μετά την υποχρεωτική εκπαίδευση. Ετσι, προωθείται η σχολειοποίηση της Προσχολικής Αγωγής, η λειτουργία της, δηλαδή, με όρους ανάλογους με αυτούς του δημοτικού, σε βάρος των ιδιαίτερων αναγκών της νηπιακής ηλικίας και της ψυχονοητικής ανάπτυξης του παιδιού. Χαρακτηριστικό τού πού προτίθενται να φτάσουν, είναι το ότι ήδη στις ΗΠΑ συζητείται η εισαγωγή των Μαθηματικών στην Προσχολική Αγωγή και μάλιστα με τα νήπια να αναγκάζονται να περάσουν και από τη δοκιμασία εξετάσεων.
Η περίπτωση των νηπιαγωγείων είναι ενδεικτική μιας πολιτικής που βάζει στην άκρη τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, με τους εργαζόμενους να βρίσκονται αντιμέτωποι με περισσότερη ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Μιας πολιτικής, που, όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του λαού και των παιδιών, αλλά και τις βάζει στο στόχαστρο, προκειμένου να εξυπηρετηθούν η «ανταγωνιστικότητα» και το περισσότερο κέρδος.
Η εμπειρία από το παράδειγμα της Προσχολικής Αγωγής δείχνει πως η πραγματική διέξοδος δε βρίσκεται στη διαχείριση της συνύπαρξης των ιδιωτικών επιχειρήσεων εκπαίδευσης με το δημόσιο σχολείο. Απαιτείται: Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και της παραπαιδείας. Γενναία αύξηση των κρατικών δαπανών. Θέσπιση δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής μέσα από κρατικό δίκτυο παιδικών κέντρων.
Περιοδείες σε παιδικούς σταθμούς προγραμματίζει η ΚΟΑ του ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, για αύριο, Δευτέρα 8/9:
Την Τρίτη: