ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πασχίζουν αντιδραστικά

Καθόλου παράξενο και τυχαίο είναι ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και άλλοι μηχανισμοί, που ανήκουν στο μεγάλο κεφάλαιο, επιχειρούν τον τελευταίο καιρό να διαμορφώσουν ένα σκηνικό ενίσχυσης της δικομματικής εναλλαγής. Δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να παίζουν το ρόλο τους ως στυλοβάτες του πολιτικού συστήματος. Εξάλλου, τα στελέχη τους είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τα επιτελεία και τους μηχανισμούς της εξουσίας των μονοπωλίων. Επιβεβαιώνονται έτσι ως εκφραστές των μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων, που λυμαίνονται τον κόπο και τον πλούτο του ελληνικού λαού. Στόχος τους η ενίσχυση του δικομματισμού, χειραγωγώντας την εργατική τάξη και το λαό στην αστική πολιτική.

Τα ΜΜΕ σε μόνιμη βάση δουλεύουν σταθερά στην κατεύθυνση της χειραγώγησης της λαϊκής κοινής γνώμης και κατά περίπτωση παρεμβαίνουν, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων. Στο πλαίσιο αυτής της λειτουργίας τους τηρούν μια σειρά κανόνες, όπως αυτός της συστηματικής αποσιώπησης της φωνής του ΚΚΕ, ενώ δε λείπουν και οι περιπτώσεις της συνειδητής διαστρέβλωσης της πολιτικής του και της καλλιέργειας του αντικομμουνισμού. Τα στοιχεία από τις σχετικές μετρήσεις όπου καταγράφεται ο τηλεοπτικός χρόνος ανά κόμμα είναι καταλυτικά.

Η λειτουργία των ΜΜΕ, με τα ιδιωτικά να δείχνουν περισσότερο υπερβάλλοντα ζήλο, συνδέεται άμεσα με τους πολιτικούς στόχους της άρχουσας τάξης. Στις σημερινές συνθήκες, όπου ο δικομματισμός αντιμετωπίζει δυσκολίες στο να χειραγωγήσει το λαό, σπεύδουν να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους. Κοινός παρονομαστής της παρέμβασης των ΜΜΕ είναι η υποτίμηση και η απαξίωση του λαϊκού παράγοντα και η μετατροπή του σ' ένα είδος ευμετάβλητου δημοσκοπικού ευρήματος, που πάει πότε εδώ και πότε εκεί, ανάλογα με τις κινήσεις εντυπωσιασμού που γίνονται στη βιτρίνα της πολιτικής σκηνής, αποθεώνοντας την πολιτική που ασκείται από τις κορυφές και εγκλωβίζοντας την πολιτική αντιπαράθεση στο πλαίσιο μιας σύγκρουσης προσώπων λιγότερο ή περισσότερο «ικανών» ή «ανίκανων».

Ακόμη και όταν προβάλλουν λαϊκά προβλήματα ρίχνοντας ευθύνες για τη μη λύση τους, συγκαλύπτουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της ασκούμενης πολιτικής, καθώς τυχόν ανάδειξή του θα συνέβαλε στη συνειδητοποίηση και την ενεργοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και, ταυτόχρονα, εξορκίζουν τις συλλογικές μορφές πάλης και διεκδίκησης ως «ντεμοντέ» και «αναποτελεσματικές». Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό που προβάλλεται ως αμφισβήτηση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική είναι οι προσωπικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις μεταξύ κυβερνητικών στελεχών, ενώ από πλευράς «αντιπολίτευσης» του ΠΑΣΟΚ αυτό που κυρίως προβάλλεται είναι ζητήματα «ηθικής» τάξης που αφορούν πρόσωπα και ζητήματα «νομιμότητας» που αφορούν πολιτικές, ανώδυνα όλα αυτά, καθώς δεν αγγίζουν τον πυρήνα του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Ο βομβαρδισμός του λαού με το ποιος αρχηγός είναι πιο ικανός μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στοχεύει άμεσα στην ανάκαμψη της φθοράς του δικομματικού συστήματος διακυβέρνησης και στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας του απέναντι στις λαϊκές συνειδήσεις, ακόμα και με τη «θυσία» ορισμένων προσώπων. Πρόκειται για μια μεγάλη συμπαιγνία εξαπάτησης του λαού. Ομως, οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα περισσότερο από κάθε άλλη φορά όχι μόνο έχουν συμφέρον, αλλά και τη δύναμη να τους χαλάσουν τα σχέδια. Μέσα από ένα κίνημα ανυπακοής και απειθαρχίας στις πολιτικές που εκπορεύονται από τον ευρωμονόδρομο των μονοπωλίων και των κομμάτων τους, μαζικής εγκατάλειψής τους, ώστε να «καίνε» τα χαρτιά όσων επιχειρούν να εφαρμόσουν τις «εναλλακτικές λύσεις» του συστήματος. Βάζοντας ρότα ανατροπής.

«Κρίση» και συντάξεις πείνας

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει μια διεθνής συγκυρία, η οποία είναι πάρα πολύ δύσκολη». Οσο και αν ακούγεται απίστευτο, αυτό ήταν το «επιχείρημα» που επικαλέστηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για να δικαιολογήσει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων (έξι στους δέκα) ζουν με λιγότερο από 600 ευρώ. Το βαθύτερο μήνυμα όμως που έστειλε ο εκπρόσωπος είναι ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να κάνει το παραμικρό να στηρίξει τους απόμαχους της δουλειάς που βουλιάζουν ολοένα και πιο βαθιά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. «Δεδομένης της συγκυρίας την οποία διάγουμε, η προσπάθεια που κάνουμε είναι για τις λιγότερες δυνατόν απώλειες συνολικά», είπε χαρακτηριστικά ο Θ. Ρουσόπουλος, παραδίδοντας τους συνταξιούχους στο έλεος της αντιλαϊκής λαίλαπας. «Ξεχνάει» ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι στο διάστημα που η διεθνής αλλά και η εγχώρια οικονομία βρίσκονταν στη φάση της «ανάπτυξης» η θέση των συνταξιούχων και των εργαζομένων χειροτέρεψε, παρ' όλο που ο παραγόμενος πλούτος αυξήθηκε σημαντικά. «Ξεχνάει» επίσης ότι η «μεταρρύθμιση» για το Ασφαλιστικό όχι μόνο «αδιαφόρησε» για τις συντάξεις πείνας αλλά και σπρώχνει ολοένα και περισσότερους σε αυτά τα επίπεδα, μειώνοντας τις εργοδοτικές εισφορές και μεγαλώνοντας τα κέρδη... Ας μην αυταπατώνται όμως. Θα έχουν εργαζόμενους και συνταξιούχους συνεχώς μπροστά τους.

Οι αυταπάτες για τον καπιταλισμό...

Μέχρι χτες πιστεύαμε ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αποτελούσαν μια στρατηγική επιλογή του συστήματος, σε βάθος χρόνου, επιβεβλημένη από τις σύγχρονες ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Μέχρι χτες πιστεύαμε ότι σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη οι κυβερνώντες, ως πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, ήταν χρεωμένοι με την προώθησή τους, όσο το δυνατόν ταχύτερα. Χτες, όμως ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, μας ενημέρωσε ότι κάνουμε λάθος!

Κατά τα λεγόμενά του, στην επίσκεψή του στην «Εθνική Ασφαλιστική», δεν υπάρχει κεφάλαιο, δεν έχει στρατηγική, δεν έχει πολιτικούς εκπροσώπους που την υλοποιούν. Εχει απλά την ατυχία ο ελληνικός λαός να κυβερνάται από μια κυβέρνηση η οποία «τα τελευταία χρόνια, δυο χρόνια τουλάχιστον, έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο. Ξεπουλάει ό,τι βρει μπροστά της. Εφαρμόζει μια σκληρή άδικη κοινωνικά πολιτική»! Γιατί το κάνει αυτό; Για «να αποφύγει μια νέα επιτήρηση (...) για να επιτύχει αυτόν το στόχο ξεπουλάει ό,τι βρει μπροστά της»!

Αναμένει αμοιβή

«Δεν υπάρχει Δεξιά, δεν υπάρχει Αριστερά. Υπάρχει μόνο Ελλάδα και πάλι Ελλάδα» διακήρυσσε προχτές το βράδυ ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης, σε εκδήλωση του κόμματός του. Αλλη μια προσπάθειά του να «εξαφανίσει» τις ταξικές διαφορές και να αποπροσανατολίσει τα λαϊκά στρώματα. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος φρόντιζε η εφημερίδα που εκδίδει («Α1») να φιλοξενεί, 3 Μάη 2008, στο πρωτοσέλιδό της την εξής δήλωσή του (άλλη μια διαπίστευση στα συμφέροντα που υπηρετεί): «Οσο περνάει από το χέρι μου δε θα αφήσω κυβέρνηση και εθνικά θέματα να περάσουν στα χέρια της Αριστεράς».

Κι εφόσον δίνει τις εξετάσεις του εκεί που (του) πρέπει, αναμένει και την ανταμοιβή του. Εξ ου και την περιέγραψε πάλι προχτές: «Ξέρουν ότι η επόμενη κυβέρνηση δεν μπορεί να μην έχει τη συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ.». Καθείς με τις αγωνίες του, κι αυτός συμπλήρωμα του δικομματισμού στην άσκηση της ίδιας αντεργατικής πολιτικής.

... και η κούφια δημαγωγία

Μέσα στο αντικυβερνητικό του κρεσέντο ο Αλ. Τσίπρας ξέχασε ότι η «Εθνική Ασφαλιστική» έχει προ πολλού ιδιωτικοποιηθεί. Και εξαπέλυσε μύδρους ενάντια στο επιχειρούμενο ξεπούλημά της, καλώντας σε αγώνες για να αποτραπεί! Και έμπλεος ανησυχίας συμμερίστηκε τα περί «αφελληνισμού της ασφαλιστικής αγοράς», καυτηριάζοντας το γεγονός ότι «όταν ιδρύθηκε η Εθνική Ασφαλιστική, ένας από τους ιδρυτικούς της στόχους ήταν να μη φεύγει το εθνικό κεφάλαιο. Να μη φεύγουν χρήματα από την ελληνική αγορά στο εξωτερικό. Σήμερα, αυτός ο ιδρυτικός στόχος καταπατάται»! Τι να του πούμε εμείς τώρα; Οτι ο ταξικός χαρακτήρας του κεφαλαίου δεν επηρεάζεται ούτε αλλάζει προς το φιλολαϊκότερο, από «εθνικότητα»; Οτι για το λαό είναι αδιάφορο είτε «αφελληνιστεί» είτε όχι η οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία που νοιάζεται μόνο για το σεντούκι της; Οτι η λύση υπέρ του λαού δε βρίσκεται στο παράδειγμα των ΗΠΑ, το οποίο επικαλείται όπου βρεθεί και όπου σταθεί, ότι δήθεν εκεί «αλλάζουν στρατηγική», ότι τάχα και οι κυβερνήσεις της Ευρώπης «προβληματίζονται για τα αποτελέσματα της πολιτικής τους», σε αντίθεση με τη χώρα μας, όπου η κυβέρνηση «συνεχίζει να μην καταλαβαίνει τίποτα»! Πού αλήθεια είδε την αλλαγή στρατηγικής και τον προβληματισμό για την εφαρμοζόμενη πολιτική, η ηγεσία του ΣΥΝ; Οι μόνες αλλαγές και οι μόνοι προβληματισμοί αφορούν στη διάσωση του συστήματος, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του. Οχι στην ανακούφιση των λαών.