Μιλώντας προχτές το βράδυ στη Βουλή, για το νομοσχέδιο «Ρύθμιση θεμάτων ιδιωτικών επιχειρήσεων, παροχής υπηρεσιών ασφαλείας και γραφείων ιδιωτικών ερευνών» (βλ: εταιρείες «σεκιούριτι» και ιδιωτικοί ντεντέκτιβ), ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης επιβεβαίωσε τον εαυτό του. Αφ' ενός ως όργανο του πιο χυδαίου, ωμού και πρωτόγονου αντικομμουνισμού. Κι, αφετέρου, ως έμπλεος ρατσισμού και μισανθρωπίας.

Κατ' αρχάς, διόλου τυχαία για το ρόλο που παίζει, παίρνοντας το λόγο επέλεξε να ονοματίσει και να «απαντήσει» στον εκπρόσωπο του ΚΚΕ που είχε μιλήσει νωρίτερα. «Ακουσα με ιδιαίτερη προσοχή τους προλαλήσαντες και ιδιαιτέρως τον αξιότιμο κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος», είπε, για να ξεκινήσει την κινδυνολογία του περί «εγκληματικότητας» που «δεν μπορέσαμε να ελέγξουμε», αποσιωπώντας τα πολιτικοοικονομικά αίτια του εγκλήματος, αίτια σύμφυτα με το σάπιο σύστημα που υπηρετεί.

Σε αυτό το πλαίσιο, μίλησε για «γκετοποίηση του κέντρου της Αθήνας» από εγκληματούντες αλλοδαπούς. «Επομένως», συνέχισε, «ό,τι κατατείνει προς μία κοινωνία που θα αποδράσει από το φόβο, ενίοτε και τον πανικό, είναι καλοδεχούμενο», επικροτώντας την παραπέρα αστυνομοκρατία, που, όπως έχει επανειλημμένα αποδειχτεί, τελικά λειτουργεί όχι για τη λεγόμενη ασφάλεια του κατοίκου, αλλά για τον εκφοβισμό του εργάτη και του νέου που θέλει να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή.

Κι επειδή ο Καρατζαφέρης (και τα στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ.) γνωρίζει ότι αυτός ο εργάτης στο ΚΚΕ βρίσκει τη φωνή του, στο ΚΚΕ επέλεξε να απαντήσει, με τα πιο χοντροκομμένα ψεύδη και ανακρίβειες: «Είπατε, κύριε κοινοβουλευτικέ εκπρόσωπε του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, πολλή αστυνομία, νομοθετούμε για αστυνομία. Μα, αυτό που πρεσβεύετε εσείς, όπου εφαρμόστηκε, εφαρμόστηκε πάντα με δυνατή αστυνομία. Θυμηθείτε, επί Σοβιετικής Ενωσης, ο μόνος ισοδύναμος με τον Στάλιν ήταν ο Μπέρια. Είδαμε προχθές τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Μα, τόση αστυνομία δεν έχουμε δει ποτέ, ούτε σε αμερικάνικα έργα. Η Κίνα. Είχα πάει πριν λίγα χρόνια στην Κούβα, όπου έγινα δεχτός από τον Φιντέλ Κάστρο και θυμάμαι τα αστυνομικά μέτρα, που μου έκαναν τέτοια εντύπωση, που είναι ακόμη χαραγμένη στην καρδιά μου. Κομμουνιστικά καθεστώτα. Εκεί, λοιπόν, επιτρέπεται η ανάπτυξη αστυνομικών μέτρων και αστυνομικών δυνάμεων και απαγορεύεται εδώ; Για ποιο λόγο; Πώς βασίστηκε αυτή τη στιγμή η οποιαδήποτε δύναμη καταστολής στα κομμουνιστικά καθεστώτα, στην αστυνομία και εδώ το απαγορεύουμε;». Φαιά προπαγάνδα και γκαιμπελική ψευδολογία.

Στο ίδιο ύφος, συνέχισε ως απολογητής των πιο φασιστικών συμπεριφορών που έχουν παρατηρηθεί από διάφορα ένστολα «καλόπαιδα», αλλά και μιμούμενος «θεωρητικούς» της Ασφάλειας παλαιότερων, αλήστου μνήμης, εποχών: «Πρέπει, λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε ότι η αστυνομία δεν είναι εχθρός του πολίτη, η αστυνομία, όπως και να το κάνουμε, είναι αρωγός της καλύτερης κοινωνικής συμπεριφοράς. Οταν, λοιπόν, αντιμετωπίζουμε έτσι την αστυνομία με αυτόν τον τρόπο τον καχύποπτο, την απαξιώνουμε και επιτρέπουμε σε διάφορες κομματικές φωνές να είναι ο μπασκίνας, τότε αντιλαμβάνεστε ότι θα έχουμε τέτοιας ποιότητας συμπεριφορά και από την άλλη πλευρά».

Στη συνέχεια έσπευσε πάλι να αναπτύξει τις ξενοφοβικές θεωρίες του περί «επέλασης λαθρομεταναστών». Οτι «πρέπει να λάβουμε κάθε μέτρο ελέγχου των λαθρομεταναστών γιατί κάθε λαθρομετανάστης είναι ένα φορτίο το οποίο πρέπει να αντιληφθούμε, είναι ένα φορτίο το οποίο όλοι μας ξέρουμε ότι υπάρχει (...) αυτές τις ημέρες ακούω το εξής εκπληκτικό: Τα νηπιαγωγεία μας δε χωράνε τα παιδιά. Μα, εφόσον έχουμε τη μεγαλύτερη υπογεννητικότητα (...) δεν έχουμε παιδιά, έχουμε υπογεννητικότητα, πώς τα σχολεία μας δε φτάνουν για τα παιδιά μας; (...) Διότι, ακριβώς κάτω από το πλαίσιο που πρέπει, της ανθρώπινης και της πολιτισμένης αντιμετώπισης, στα θρανία αυτά κάθονται τα παιδιά των μεταναστών»...

Και παραίνεσε την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών: «Μη φοβάστε να υπερασπιστείτε το έργο της αστυνομίας. Πάντα, όταν γίνεται κάτι από έναν αστυνομικό για έναν πολίτη, διογκώνεται στον Τύπο. Οταν, όμως, ένας πολίτης βιαιοπραγεί βάναυσα εναντίον αστυνομικού (σ.σ:!), τότε η είδηση απαγορεύεται καν να παιχτεί στα δελτία ειδήσεων (σ.σ: πάλι!). Ο αστυνομικός ζητάει ισότητα στην αντιμετώπιση».

Ρατσισμός, ξενοφοβία, αντικομμουνισμός, φαιά προπαγάνδα ξανά και ξανά. Πικρές, σκληρές πτυχές του εκμεταλλευτικού συστήματος, που ο λαός μας τις έχει βιώσει στο πετσί του. Γι' αυτό και πρέπει με τον πιο άμεσο τρόπο να αποδοκιμάσει πολιτικά όλες εκείνες τις δυνάμεις που τις αντιπροσωπεύουν.

Σχεδόν καθημερινά πλέον περιδιαβαίνει τα ΜΜΕ, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης, διακηρύσσοντας ότι αποτελεί κομμάτι της «μεγάλης παράταξης» με τη ΝΔ κι εμφανιζόμενος ως διαθέσιμος προς στήριξη του δικομματισμού.

Χτες το πρωί, στον τηλεοπτικό σταθμό «Mega», ερωτηθείς για ενδεχόμενη συνεργασία του με τη ΝΔ, επανέλαβε τη νέα του «γραμμή», αυτή που εγκαινίασε τις τελευταίες μέρες: ότι «η παράταξη έχει δύο κόμματα τώρα», ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. Εξ ου και είπε ότι μπορεί «τα οικονομικά να τα κουβεντιάσουμε, τα εθνικά να τα δούμε». Πολύ βολικά δε για τον ίδιο, περιόρισε τις όποιες ενστάσεις του στο πρόσωπο του υπουργού Επικρατείας Θ. Ρουσόπουλου. Ετσι ώστε αν αυτός αποπεμφθεί, να ανοίξει ο δρόμος για σύμπραξη με τη ΝΔ. Μάλιστα, επιμένοντας στον Ρουσόπουλο είπε ότι «είναι ξένο σώμα», ότι «δεν έχει ιδεολογικούς δεσμούς με τη ΝΔ».

Ανάλογη δήλωση έκανε στο ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9.84», ότι «ο Ρουσόπουλος πρωτοψήφισε ΝΔ το 2004, μέχρι τότε ψήφιζε Αριστερά - όπως ξέρετε - κομμουνιστής ων». Σε αντίθεση με τον ίδιο, που, όπως είπε, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «City Press», διατηρεί «μία σχέση αμοιβαίας εκτίμησης με πολλούς βουλευτές της ΝΔ, με τους οποίους βρεθήκαμε σε δύσκολα μετερίζια στη δύσκολη περίοδο στις δεκαετίες του '80 και του '90».

Γενικά, στο «Mega» περιόρισε την κριτική όχι στην εφαρμοζόμενη πολιτική, αλλά στον Ρουσόπουλο, στον Βουλγαράκη, συζύγους αξιωματούχων του κυβερνώντος κόμματος. Αναμενόμενο, εφόσον ο ίδιος και οι συν αυτώ σκοπεύουν στο να συνεχίζουν - ως «ηθικά άμεμπτοι» καπιταλιστές - αυτήν ακριβώς την αντιλαϊκή πολιτική.

Ούτε τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ απέκλεισε. «Αν πρόκειται για την Ελλάδα, θα μπορούσαμε να πάμε με τον οποιονδήποτε», ανέφερε συγχέοντας εύηχα, αλλά επίτηδες και αποπροσανατολιστικά για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, τα συμφέροντα του εργάτη και μικρομεσαίου αγρότη, με αυτά του βιομήχανου, του μεσάζοντα και μεγαλέμπορου.

Φυσικά, έτοιμος προς στήριξη του δικομματισμού εμφανίστηκε και στη «City Press», όπου ξαναμίλησε περί «μεγάλης παράταξης»: «Η κάλπη θα διατάξει τι θα κάνουμε. Αν διατάξει να κάνουμε διάλογο ή κάτι περισσότερο από διάλογο, θα ακολουθήσουμε την επιταγή της κάλπης»...