Να μας συμπαθάνε οι τελωνειακοί, αλλά η διοίκηση της Ομοσπονδίας τους την πάτησε την πεπονόφλουδα που της έριξε η κυβέρνηση. Κάτι είπε ο υπουργός για «επιδόματα» και «καλοπληρωμένους υπαλλήλους» και η διοίκηση των τελωνειακών αντί να απαντήσει με επιχειρήματα και να αντιτάξει στις υπουργικές δηλώσεις τις σύγχρονες ανάγκες διαβίωσης των εργαζομένων, που μένουν συνεχώς πίσω προκειμένου να εξασφαλίζονται τα κέρδη της πλουτοκρατίας, ζητάει από την κυβέρνηση να καταθέσει στη Βουλή καταστάσεις με τα... επιδόματα που δίνονται σε «κάθε κλάδο υπαλλήλων», για να αποδείξουν, λέει, ότι οι «τελωνειακοί είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι του υπουργείου Οικονομικών» και «έχουν μεσαίου επιπέδου επιδόματα έναντι των άλλων υπαλλήλων του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα»...

Αρνητική, για να μην πούμε τίποτα άλλο, είναι και η εντύπωση που αφήνει ακόμα μια διατύπωση που υπάρχει στη σχετική ανακοίνωση της Ομοσπονδίας των τελωνειακών, αναφορικά με «το τι εργασία προσφέρει κάθε κλάδος» εργαζομένων στο δημόσιο. Είναι μια διατύπωση, που παραπέμπει κατευθείαν στους υποβολιμαίους αφορισμούς για δημοσίους υπαλλήλους-τεμπέληδες και αργόσχολους, που τζάμπα τους πληρώνει το κράτος και άλλα παρόμοια.

Ο δρόμος αυτός είναι αδιέξοδος και η διοίκηση της Ομοσπονδίας οφείλει να το γνωρίζει. Γιατί ρίχνει «λάδι στη φωτιά» της προπαγάνδας διαχωρισμού και καλλιέργειας αντιθέσεων ανάμεσα σε τμήματα και κλάδους εργαζομένων, πέφτοντας στην καλοστημένη παγίδα που πάντα έχουν στημένη οι εχθροί των εργαζομένων. Τέτοιου είδους συγκρίσεις αντικειμενικά συκοφαντούν τους εργαζόμενους και ευνοούν εκείνους που συστηματικά απεργάζονται σχέδια διάσπασης και διαχωρισμού των εργαζομένων, όχι με βάση τις πραγματικές ανάγκες, αλλά επιδιώκοντας την απομόνωση όσων μπορεί να αμείβονται σχετικά καλύτερα και να εργάζονται σε λιγότερο απάνθρωπες συνθήκες από άλλους. Αντικειμενικά αυτή η προπαγάνδα της Ομοσπονδίας των τελωνειακών συμβάλλει σε εφαρμογή πολιτικών αφαίρεσης δικαιωμάτων και ισοπέδωσης προς τα κάτω του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων αντί να συμβάλλει στην ταξική ενότητα δράσης για βελτίωση της ζωής των εργατικών, των λαϊκών οικογενειών. Ενώ ενισχύει την πολιτική μοιράσματος της φτώχειας ανάμεσα στους εργαζόμενους, με την αφαίρεση από αυτούς που βρίσκονται σε λίγο καλύτερη θέση, για την ώρα, για να δοθούν ψίχουλα σε εξαθλιωμένους. Ετσι όμως και το κράτος και οι κυβερνήσεις βολεύονται και οι επιχειρηματίες κερδίζουν περισσότερα.

Σοβαρό πρόβλημα αποτελεί και στο νέο νοσοκομείο Τρικάλων η έλλειψη χώρου πάρκινγκ αυτοκινήτων, που έχει ως αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται αφάνταστα και οι εργαζόμενοι σ' αυτό, αλλά και οι ασθενείς που το επισκέπτονται. Λύση στο πρόβλημα προθυμοποιήθηκε να δώσει ο Δήμος Τρικκαίων, παραχωρώντας ένα οικόπεδό του, που βρίσκεται δίπλα στο νοσοκομείο, προκειμένου να λειτουργήσει ως πάρκινγκ.

Μη βιάζεστε, όμως, να καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι η Δημοτική Αρχή Τρικάλων διακατέχεται από αγνά αισθήματα κοινωνικής προσφοράς. Με το αζημίωτο το κάνει, την κερδοσκοπία αναζητά. Διότι, για να παρκάρει κάποιος το αυτοκίνητό του στο πάρκινγκ του νοσοκομείου, πρέπει να πληρώσει 1 ευρώ την ώρα και 25 λεπτά για κάθε τέταρτο της ώρας επιπλέον, ενώ η μηνιαία χρέωση αντιστοιχεί στα 60 ευρώ.

Αποδεικνύεται, λοιπόν, για μια ακόμα φορά, ότι, τη σήμερον ημέρα, οι δήμοι έχουν μετατραπεί σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, που ψάχνουν κάθε τρόπο και εκμεταλλεύονται κάθε περίσταση για να βάζουν χέρι στην τσέπη του λαού...