Ως κόρη οφθαλμού προσέχει το τραπεζικό σύστημα η κυβέρνηση, προσφέροντας κυριολεκτικά γην και ύδωρ στο τραπεζικό κεφάλαιο, ακολουθώντας κατά πόδας την πολιτική των προκατόχων της. Ο Γ. Αλογοσκούφης, για παράδειγμα, δηλώνει περήφανος που «το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει σήμερα ισχυρές βάσεις» στη χώρα καθώς και «κεντρική θέση στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης». Δεν έκρυψε μάλιστα ότι η στήριξη των τραπεζών είναι δικομματική επιλογή: «Η πολιτική αποκρατικοποιήσεων που ακολουθήσαμε ενίσχυσε το τραπεζικό σύστημα», είπε μιλώντας χτες σε εκδήλωση για την Εμπορική Τράπεζα και συνέχισε: «Είναι μια πολιτική που ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση και ολοκληρώθηκε με δύσκολες αποφάσεις από τη δική μας κυβέρνηση. Είναι μια απόδειξη ότι πρέπει να συνεχίζουμε ο ένας το έργο του άλλου και όχι να το γκρεμίζουμε». Λεπτομέρεια βέβαια ότι το έργο αυτό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχει αποδειχθεί ολέθριο για τα λαϊκά νοικοκυριά, αλλά εξαιρετικά προσοδοφόρο για τις τράπεζες που βλέπουν τα κέρδη τους να «τρέχουν» με ιλιγγιώδεις ρυθμούς την τελευταία δεκαετία. Ο τραπεζικός τομέας μπορεί πλέον να είναι πλήρως ιδιωτικοποιημένος, αλλά σε πείσμα των ισχυρισμών του υπουργού κάθε άλλο παρά έχει «συμβάλει στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας»...
Αφού ελέω νέας ΚΑΠ, «χαντακώθηκε» η εγχώρια καλλιέργεια τεύτλων, σήμερα η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης εξαναγκάζεται να προχωρήσει σε εισαγωγές ζάχαρης για να καλύψει τις ανάγκες της. Η ΕΒΖ, εξαιτίας της μειωμένης εγχώριας παραγωγής, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και την κάλυψη των αναγκών της χώρας, οι οποίες φτάνουν τους 240.000 τόνους, απευθύνεται πλέον στις αγορές του εξωτερικού, προκειμένου να εξασφαλίσει τις ποσότητες ζάχαρης που χρειάζεται. Η ΕΒΖ προγραμματίζει εισαγωγή 60.000 τόνων ζάχαρης από το εργοστάσιό της στη Σερβία, ενώ παράλληλα προωθεί συμφωνίες για επιπλέον 50.000 τόνους από άλλες χώρες της ΕΕ, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, ενώ θα προχωρήσει και στην αξιοποίηση αποθεμάτων των 20.000 τόνων που διαθέτει. Αξίζει να σημειωθεί ότι η φετινή παραγωγή τεύτλων υπολείπεται της αναγκαίας για τα εναπομείναντα εργοστάσια της ΕΒΖ, στο Πλατύ Ημαθίας, στις Σέρρες και στην Ορεστιάδα. Οι Ελληνες τευτλοπαραγωγοί, εξαιτίας των αρνητικών γι' αυτούς ρυθμίσεων της νέας ΚΑΠ και των ασύμφορων τιμών για το προϊόν τους, καλλιέργησαν φέτος, αντί για 220.000 στρ. που ήταν το πλάνο της ΕΒΖ, βάσει της «κουτσουρεμένης» ποσόστωσης των 156.000 τόνων, μόνο 140.000 στρέμματα, που μπορούν να αποδώσουν το πολύ 105.000 τόνους ζάχαρης. Αλλο ένα πλεονασματικό προϊόν έγινε ελλειμματικό, εξαιτίας της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής, με αποτέλεσμα το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο να επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο.
Το γεγονός μάλιστα ότι πέντε μόλις μήνες μετά την ψήφιση του τελευταίου νόμου 3655, εμφανίζεται η Εθνική Αναλογιστική Αρχή, και επαναφέρει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που πρόβαλε η κυβέρνηση πριν την ψήφιση του νόμου, για να επιβάλλει τη συνέχεια της αντιασφαλιστικής επίθεσης, γίνεται καθαρό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα επιχείρηση κατά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Γι' αυτό τον λόγο επιστρατεύονται από την κυβέρνηση, τα ίδια προσχήματα, η ίδια κινδυνολογία περί «βιωσιμότητας» και «ελλειμμάτων», ο κίνδυνος της «δημοσιονομικής σταθερότητας»! Ενοχοποιούν δηλαδή τους εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους, για τα οικονομικά τους, όταν έξι στους δέκα λαμβάνουν σύνταξη κάτω από 600 ευρώ. Και μόνο αυτό δείχνει τις πραγματικές τους επιδιώξεις.