Τον κομμουνιστή επιστήμονα, που έθεσε τον εαυτό του και την επιστήμη του στην υπηρεσία του πιο λαμπρού ταξικού αγώνα, τιμά η ΚΕ του ΚΚΕ την επόμενη Κυριακή
Ο Πέτρος Κόκκαλης εντάχτηκε στις γραμμές του ΚΚΕ το 1944. Εθεσε τον εαυτό του και τις επιστημονικές του γνώσεις στην υπηρεσία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και της κορυφαίας στιγμής της ταξικής πάλης στη χώρα μας, πολεμώντας μέσα από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού. Η δράση του, από την ένταξή του στο ΚΚΕ μέχρι και το θάνατό του, είναι η αταλάντευτη δράση ενός κομμουνιστή επιστήμονα, που υπηρετεί τον αγώνα της εργατικής τάξης τόσο μέσα από την πολιτική δράση, όσο και μέσα από το μετερίζι της εφαρμογής και ανάπτυξης της επιστήμης.
Σε όλη τη διάρκεια του άνισου αγώνα που διεξήγαγε ο Δημοκρατικός Στρατός, ο Π. Κόκκαλης στάθηκε ένας από τους πρωτοπόρους αγωνιστές του, τόσο ως ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά στελέχη - διατέλεσε υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης - όσο και ως επιστήμονας και γιατρός, που κάτω από τις πλέον αντίξοες και δύσκολες συνθήκες επιτελούσε το έργο του με συνέπεια.
Ο Π. Κόκκαλης γεννήθηκε στις 18 Σεπτέμβρη του 1896, στη Λιβαδειά. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή στην Αθήνα στα 1911-1913 και συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο (1913-1914), στη Ζυρίχη (1915-1916) και στη Βιέννη (1916-1917). Το 1918-1919, εργάστηκε ως βοηθός του καθηγητή Σερβέν στη Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου της Βέρνης. Από εκεί πήρε το δίπλωμά του και το Γενάρη του 1919, ανακηρύχτηκε σε δόκτορα της Ιατρικής.
Ο Π. Κόκκαλης έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1944. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και από τον Απρίλη έως τον Οκτώβρη του 1944 διατέλεσε γραμματέας (σ.σ. υπουργός) Υγείας και Πρόνοιας της ΠΕΕΑ, δηλαδή της Κυβέρνησης του Βουνού. Συμμετείχε στον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού και διατέλεσε υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης, καθόλη τη διάρκεια της ζωής της. Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Επιστημονικής Εταιρείας Μελέτης Νεοελληνικών Προβλημάτων «Επιστήμη - Ανοικοδόμηση», της γνωστής ΕΠ-ΑΝ.
Μετά τον Εμφύλιο ακολούθησε το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς. Στο διάστημα 1950-1955, ανέπτυξε μεγάλη δράση από τη θέση του υπευθύνου της ΕΒΟΠ (Επιτροπή Βοήθειας στο Παιδί), προσφέροντας όλες του τις δυνάμεις στην υπηρεσία των αναγκών των παιδιών των πολιτικών προσφύγων. Το 1950 πήρε μέρος στο συνέδριο που ίδρυσε το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης, του οποίου και αναδείχτηκε μέλος. Από το Μάη του 1955, εργάστηκε ως διευθυντής του Ινστιτούτου Πειραματικής Χειρουργικής της Καρδιάς και των Αγγείων στην Ακαδημία Επιστημών του Βερολίνου, η οποία τον εξέλεξε παμψηφεί μέλος της, το 1959. Το 1957 έγινε καθηγητής στην έδρα της Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Χούμπολντ. Ταυτόχρονα, από το 1957 έως το 1962, διατέλεσε πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Πολιτικών Προσφύγων Ελλάδος (ΚΕΠΠΕ).
Την 1η Δεκέμβρη του 1961, τιμήθηκε με το ανώτατο παράσημο «Εργασίας» από την κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.Ενδεικτικός του τρόπου που ο ίδιος ο Πέτρος Κόκκαλης αντιμετώπιζε τον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και το ρόλο των κομμουνιστών επιστημόνων είναι και ο λόγος του προς τους νέους ανθυπολοχαγούς - απόφοιτους της Σχολής Υγειονομικών κατά την ορκωμοσία τους στις 14 Μάρτη 1949.
Τότε, ως υπουργός Υγείας της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (ΠΔΚ), ο Π. Κόκκαλης στο λόγο του τόνισε τα καθήκοντα που έχουν οι απόφοιτοι της σχολής σαν αξιωματικοί του ΔΣΕ πρώτα, σαν υγειονομικά στελέχη ύστερα. Εσείς είστε παιδιά του λαού, είπε, και θα φροντίζετε με όλα τα μέσα και με αδελφική αγάπη και στοργή για να σώσετε τους ηρωικούς τραυματίες μας. Τα βιβλία σας δεν πρέπει να τα κλείσετε αλλά να συμπληρώνετε διαρκώς τις γνώσεις σας. Η ΠΔΚ θα κάνει το κάθε τι για να σας βοηθήσει ν' ανταποκριθείτε καλύτερα στη σοβαρή αποστολή σας.