Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές έχουν δημιουργήσει έναν πολιτικό «κώδικα επικοινωνίας» που, παρά τις φραστικές κατά καιρούς αντιπαραθέσεις μεταξύ των στελεχών τους, διατηρεί ανοιχτή τη «θύρα» της προσέγγισης ανάμεσα στα δυο κόμματα, τα οποία σε τακτά χρονικά διαστήματα ανταλλάσσουν προσκλητήρια συνεργασίας και αναζητούν «κοινά πεδία» δράσης. Ο «διάλογος» λοιπόν ξεκίνησε. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει την εξέλιξη, αλλά ένα είναι το δεδομένο: Οι ηγεσίες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ καταθέτουν θέσεις, προτάσεις και απόψεις αναζητώντας «πλατφόρμες συνεργασίας», αποκαλύπτοντας ότι ο ένας στο «πρόσωπο» του «άλλου» διακρίνει πάντα έναν εν δυνάμει πολιτικό σύμμαχο, με τον οποίο έχει προγραμματικές και στρατηγικές συγκλίσεις.
Ο Αλ. Αλαβάνος κάλεσε την προηγούμενη Κυριακή το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έσπευσε εκ προοιμίου να εντάξει στις «δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης» που θα σταθούν απέναντι στη ΝΔ, να δράσει από κοινού με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Για να μην ξεπουληθεί η «Ολυμπιακή», για την υπεράσπιση του δημόσιου Πανεπιστημίου, για να μην προχωρήσει η σκανδαλώδης εκχώρηση δημόσιας γης στη Μονή Βατοπεδίου, για την αποτροπή δημιουργίας ΝΑΤΟικού Κέντρου στη Σούδα, για την καθιέρωση της «απλής αναλογικής». Ο Αλ. Αλαβάνος πρότεινε σ' ένα κόμμα που επιχείρησε πέντε φορές να ιδιωτικοποιήσει την «Ολυμπιακή Αεροπορία» να ...αντισταθεί τώρα στο σχέδιο ξεπουλήματός της! Ζήτησε από το ΠΑΣΟΚ, του οποίου το πρόγραμμα βρίθει από θέσεις για την ιδιωτικοποίηση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, να υπερασπιστεί το δημόσιο χαρακτήρα των ΑΕΙ! Πρότεινε «κοινή δράση» για το Βατοπέδιο, όταν οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ υπέγραψαν τις πρώτες εκχωρήσεις στα μοναστήρια. Ζήτησε από ένα «νεοταξικό» κόμμα που από τη θέση της κυβέρνησης συμμετείχε σε κάθε ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό και σήμερα απ' αυτή της αντιπολίτευσης συνηγορεί για την παραπέρα εμπλοκή της χώρας, να ...εναντιωθεί σε ΝΑΤΟικές αποφάσεις! Πρότεινε στον έτερο πυλώνα του δικομματικού συστήματος να ταχτεί υπέρ της απλής αναλογικής, ξεχνώντας προφανώς το πλήθος των καλπονοθευτικών νομοθετημάτων του!
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί μεν να «απέρριψε» τις προτάσεις του Αλ. Αλαβάνου, ταυτόχρονα όμως χαιρέτισε την πρωτοβουλία του, κρατώντας ανοιχτό το δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στα δυο κόμματα, αφού το επόμενο διάστημα η επιτροπή που έχει συγκροτήσει ο Γ. Παπανδρέου για το «διάλογο με την Αριστερά» ετοιμάζει να καταθέσει τις δικές της προτάσεις «κοινής δράσης» που, όπως τόνισε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπακωνσταντίνου, αποτελούν «για το ΠΑΣΟΚ κεντρικό πολιτικό στόχο».
Η κίνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν αναμενόμενη τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αφού το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι διεκδικεί την «αυτοδυναμία» στις επόμενες εκλογές. Την απόρριψη την ανέμενε και η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αφού, όπως έχει δηλώσει, βρίσκεται εκτός των άμεσων σχεδιασμών της μια πιθανή «κεντρική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ»!
Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι οι θέσεις και τα προγράμματα των δυο κομμάτων εκπορεύονται από την ίδια βάση, τη σοσιαλδημοκρατία. Διαπνέονται από τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, την πειθαρχία και τη συμμόρφωση απέναντι στην ΕΕ και τις στρατηγικές της επιλογές, προς όφελος της ενίσχυσης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Αυτή η κοινή εκπόρευση των προγραμμάτων και στόχων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει «δοκιμαστεί» εξάλλου και στο επίπεδο των κινημάτων. Στελέχη των δύο κομμάτων συνεργάζονται αξιοθαύμαστα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στο συνδικαλιστικό χώρο, «θεσμούς» μέσα από τους οποίους φρόντισαν να υπηρετήσουν τις προγραμματικές θέσεις και τις πολιτικές επιλογές των κομμάτων, στηρίζοντας και προωθώντας τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις για ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και στην Κοινωνική Ασφάλιση, έτσι όπως αυτές υπαγορεύονται από τα ευρωενωσιακά κέντρα, για την εξυπηρέτηση των ζωτικών αναγκών της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με κοινό στόχο: Την επιβολή της κυρίαρχης πολιτικής και την αποτροπή της ριζοσπαστικοποίησης των εργαζομένων.
Οι κοινές δράσεις που συζητούν σήμερα ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και οι πιθανές «εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης» που θα παρουσιάσουν αύριο, με τις οποίες θα υπόσχονται στους εργαζόμενους «αναδιανομή του εισοδήματος» και μια «ανθρώπινη κοινωνία», αποτελούν μια φενάκη ολκής αφού δε θίγουν τον πυρήνα του εκμεταλλευτικού συστήματος. Οι προτάσεις «σημείων», όποιο αριθμό και αν έχουν και από όποιο ή όποια κόμματα και αν γίνονται, δε δίνουν λύση στα λαϊκά προβλήματα αν μέσα σ' αυτές δεν ξεκαθαρίζεται η κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής που θα ακολουθήσουν οι προτείνοντες όταν πάρουν την πολιτική εξουσία.
Σήμερα, τα πολιτικά κόμματα κρίνονται από τη θέση που παίρνουν απέναντι στις επιταγές των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των μονοπωλίων και με βάση αυτή τη θέση αποδεικνύουν ποιας τάξης τα συμφέροντα υπηρετούν. Η εμπειρία των υπόλοιπων λαών της Ευρώπης (Ιταλία, Γαλλία, κ.ά.) έχει αποδείξει πεντακάθαρα ότι κανένα «αντιδεξιό μέτωπο», καμιά «κεντροαριστερή κυβέρνηση» δε συγκρούστηκε με τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών. Το αντίθετο μάλιστα. Εφάρμοσαν με συνέπεια μια φιλομονοπωλιακή πολιτική πλήττοντας κάθε λαϊκό δικαίωμα.