Η νοθεία που εξελίσσεται αυτές τις μέρες στις εκλογές του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας και Πλεκτικής Β. Ελλάδας, με την παράταξη του ΣΥΝ να πρωτοστατεί, με στόχο τη διατήρηση των πλαστών συσχετισμών, είναι η κορυφή του παγόβουνου της στρατηγικής στο συνδικαλιστικό κίνημα, που θέλει τα συνδικάτα εκφυλισμένα και τους εργαζόμενους έρμαια της εργοδοσίας και του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού. Είναι το αναγκαίο σκαλοπάτι στη διαμόρφωση συσχετισμών τέτοιων που θα επιτρέπουν στην εργοδοσία να απολαμβάνει αυξήσεις στους μισθούς μικρότερες του ενός ευρώ στη διετία, ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, χρυσοφόρες ιδιωτικοποιήσεις, αμύθητα κέρδη από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.

Το παράδειγμα του Συνδικάτου της Θεσσαλονίκης είναι αποκαλυπτικό. Ο βίος και η πολιτεία του έχει καταγραφεί στη συνείδηση των εργαζόμενων με συγκεκριμένα στοιχεία, που παρουσιάστηκαν δημόσια από το ΠΑΜΕ:

• Το «δραστήριο» και «μαζικό» συνδικάτο που λιβανίζει ο ΣΥΝ, δείχνει μεγάλη δυστοκία ακόμα και όταν είναι να καταγγείλει το κλείσιμο ενός εργοστασίου, ή να εκδώσει μία ανακοίνωση γι' αυτό.
• Πριν από 6 - 7 μήνες, 45 εργαζόμενοι στην κλωστοϋφαντουργία του ΑΚΑ απολύθηκαν. Οι υπόλοιποι 40 μεταφέρονται σε άλλο εργοστάσιο στο Κιλκίς, χωρίς κανένας να διασφαλίζει το εργασιακό τους μέλλον. Η πλειοψηφία του συνδικάτου σιώπησε και συναίνεσε στην όλη διαδικασία.
• Στο «Ουράνιο Τόξο» όλοι οι εργαζόμενοι απολύθηκαν με τη συναίνεση του σωματείου. Και όταν πριν από 2 χρόνια κατέλαβαν το εργοστάσιο για να συγκρατήσουν τα μηχανήματα και να πιέσουν για λύση, τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της παράταξης του ΣΥΝ βρέθηκαν απέναντί τους.
• Η βιοτεχνία ΑΞΙΟΝ και ΡΑΜΕΡ, ιδιοκτησίας Αποστολάκη στη Δυτική Θεσσαλονίκη, έκλεισε μετά από τις καλοκαιρινές διακοπές. 60 εργαζόμενοι βρέθηκαν στο δρόμο χωρίς να βγει ούτε μία ανακοίνωση του Σωματείου, το οποίο μάλιστα φέρεται να έχει και ενεργή συμμετοχή στην αποδοχή των απολύσεων.
• Η πρόεδρος του επιχειρησιακού σωματείου της ΜΙΝΕΡΒΑ, σε προηγούμενη εργατική διαφορά, πήρε το μέρος της εργοδοσίας στην Επιθεώρηση Εργασίας και δεν έγραφε την εργαζόμενη στο σωματείο γιατί δεν την είχε προσλάβει μόνιμα η επιχείρηση.
• Στις απεργίες του κλάδου τα τελευταία χρόνια, στελέχη του ΣΥΝ στο Σωματείο, λειτουργούν σαν απεργοσπάστες. Είναι οι ίδιοι που μαζί με τους ΣΥΝεταίρους στη ΓΣΕΕ παλεύουν για να επιδοτηθεί ο Λαναράς με νέα θαλασσοδάνεια.

Αυτή είναι ενδεικτικά μόνο η «δράση» του Συνδικάτου όπου πλειοψηφεί ο ΣΥΝ. Στο όνομα του «εφικτού», που μόνο την εργοδοσία συμφέρει, τα στελέχη του ΣΥΝ και της ΠΑΣΚΕ κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να εθίσουν τους εργαζόμενους στη λογική υποταγής στα συμφέροντα του εργοδότη. Κλείνουν σε όλες τις πτώσεις τα «αγωνιστικά» τροπάρια ενάντια στη μετανάστευση των επιχειρήσεων, έχοντας ψηφίσει τα κόμματά τους τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που απελευθέρωσε την κίνηση των κεφαλαίων, την εγκατάσταση των επιχειρήσεων σε μέρη όπου η εργασιακή εκμετάλλευση αποφέρει (έστω και μεσοπρόθεσμα) το μεγαλύτερο κέρδος.

Αυτή είναι η στρατηγική που δεσμεύει τις δυνάμεις της συναίνεσης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι η στρατηγική των κομμάτων που υπηρετούν αυτοί που κόπτονται για ένα «ακομμάτιστο» δήθεν συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτοί που θέλουν τους εργαζόμενους στρατευμένους στη διάσωση και συντήρηση ενός συστήματος που στη βάση του έχει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτοί που προσκυνούν την ανταγωνιστικότητα και την πολιτική της ΕΕ επειδή ακριβώς τα κόμματά τους κάνουν το ίδιο. Αυτό είναι που καθορίζει τη δράση τους, την τακτική τους. Γι' αυτό και δεν μπορούν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των εργαζόμενων. Επειδή ακριβώς η στρατηγική τους είναι εχθρική με τις πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι η νοθεία. Αλλοιωμένα μητρώα, απαγόρευση στους εκπροσώπους του ΠΑΜΕ να δουν τα μητρώα - έγγραφα του σωματείου τους, καμένα μητρώα και δημιουργία νέων χωρίς κανένα έλεγχο, μαζικές διαγραφές μελών του σωματείου και εγγραφές πολλών μελών χωρίς ενημερώσεις, εν κρυπτώ εκλογές με δικαστικό αντιπρόσωπο που έχει καταγγελθεί επανειλημμένα με βαρβάτες παρανομίες στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κλήση της αστυνομίας για να αποτρέψει τον έλεγχο της νόθας διαδικασίας από το ΠΑΜΕ, είναι μερικά μόνο απ' όσα κατέγραψε και κατήγγειλε το ΠΑΜΕ σχετικά με τις πρόσφατες εκλογές.

Ολα τα παραπάνω είναι ένα «μεμονωμένο περιστατικό»; Σε καμιά περίπτωση. Αρκεί μια αναδρομή στην πρόσφατη ειδησεογραφία για να αποκαλύψει τους οπορτουνιστές και τη στρατηγική τους.

• Μόλις πριν από λίγες μέρες, η παράταξη του ΣΥΝ στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης ψήφισε υπέρ της «πρόσληψης» 200 συμβασιούχων στην υπηρεσία Πρασίνου, νομιμοποιώντας τις ελαστικές μορφές απασχόλησης που υποτίθεται ότι ο ΣΥΝ αντιπαλεύει στα λόγια! Λίγες μέρες μετά και αφού προηγήθηκε η κατακραυγή από το ΠΑΜΕ, οι ίδιοι εκπρόσωποι καταψήφισαν ανάλογες «προσλήψεις» σε άλλη υπηρεσία του Δήμου!
• Στα Ανω Λιόσια, με την ψήφο της παράταξης του ΣΥΝ, η δημοτική αρχή προχώρησε στην άρση της κυριακάτικης αργίας των καταστημάτων. Λίγες μέρες μετά και ύστερα από παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων που τους αποκάλυψαν από την πρώτη στιγμή, η Πολιτική Κίνηση του ΣΥΝ στα Ανω Λιόσια έβγαλε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει την «ομόφωνη» απόφαση και ζητάει την ανάκλησή της. Σαν να μην ήταν δημοτικοί σύμβουλοι που στηρίζει αυτοί που την υπερψήφισαν! Βρίσκει μάλιστα το θράσος και καταγγέλλει τις Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ ότι «πλήττουν την ενότητα του λαϊκού κινήματος διαδίδοντας μέσω συκοφαντικών ανακοινώσεων ότι ο ΣΥΝ συμφωνεί με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας»! Μήπως το ίδιο δεν κάνουν οι ΣΥΝασπισμένοι και στον Ιματισμό της Θεσσαλονίκης; Αφού επιδοθούν στο όργιο της νοθείας, καταγγέλλουν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ που τους αποκαλύπτει.
• Στον «ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟ» άμεσα χάνουν τη δουλειά 135 εργαζόμενοι. Η Επιθεώρηση Εργασίας δηλώνει ότι όσα συμβαίνουν στην εταιρεία «είναι συμφωνία σωματείου και εταιρείας»! Πρόεδρος του σωματείου είναι στέλεχος του ΣΥΝ.

ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΥΝ, σε ό,τι αφορά τη στρατηγική τους, δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν σε συνδικαλιστικό (και όχι μόνο) επίπεδο. Γι' αυτό και η αλληλοστήριξή τους, με ξεκάθαρο στόχο το ΠΑΜΕ, παίρνει εκτός όλων των άλλων και τη μορφή της εκλογικής συνεργασίας. Εχουμε και λέμε:

• Το Γενάρη του 2006, στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και η παράταξη του ΣΥΝ («Αυτόνομη Παρέμβαση» - ΑΠ) συγκρότησαν κοινό ψηφοδέλτιο για να αποτρέψουν την ενίσχυση του ΠΑΜΕ.
• Τον Φλεβάρη του 2001, στο 36ο συνέδριο της Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού, ΠΑΣΚΕ και ΑΠ συγκρότησαν κοινό ψηφοδέλτιο, επισφραγίζοντας τις νόθες διαδικασίες.
• Το Μάρτη του 2007 ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και ΑΠ κατέβηκαν για πολλοστή φορά σε κοινό αντι-ΠΑΜΕ ψηφοδέλτιο στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας. Στο τελευταίο συνέδριο, η παράταξη του ΣΥΝ συμμετείχε στο κοινό ψηφοδέλτιο με στέλεχός της, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής στο νησί.
• Τον Φλεβάρη του 2007, στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Φαρμάκου οι τρεις παρατάξεις κατέβασαν κοινό ψηφοδέλτιο. Το ίδιο είχαν κάνει (κοινό ψηφοδέλτιο) και το Μάρτη του 2004 οι ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ.
• Τον Νοέμβρη του 2005, στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού και Δέρματος (ΟΕΚΙΔΕ) ΠΑΣΚΕ και ΑΠ κατέβηκαν από κοινού στις εκλογές για το νέο ΔΣ, ενώ τη συνεργασία ολοκλήρωσε η ΔΑΚΕ στις εκλογές για αντιπροσώπους στη ΓΣΕΕ. Στόχος, η ταξική διοίκηση της Ομοσπονδίας.
• Το Δεκέμβρη του 2003 ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και ΑΠ συγκρότησαν κοινό ψηφοδέλτιο στο συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος.
• Τον Μάρτη του 2003 ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και ΣΥΝ, στον Ενωτικό Σύλλογο της Τράπεζας Πειραιώς προχώρησαν σε εκλογές χωρίς παραβάν, με εκβιασμούς, ακόμα και επιστολικές ψήφους για να αλλοιωθεί η βούληση των εργαζομένων.
• Τον Γενάρη του 2002, στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Λέσβου, η παράταξη του ΣΥΝ κατέβηκε με τη ΔΑΚΕ.
• Το Μάρτη του 2007 στον «ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟ», το σωματείο με πραξικοπηματικό τρόπο οδηγήθηκε εσπευσμένα σε επανάληψη των εκλογών. ΠΑΣΚΕ και ΑΠ κατέβηκαν σε κοινό ψηφοδέλτιο, μαζί με ένα κομμάτι της ΔΑΚΕ.
• Το Μάη του 2005 (όπως και το Μάη του 2002) στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ), ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ κατέβηκαν στις εκλογές σαν «Ενωτική Κίνηση Υγειονομικών», σε κοινό δηλαδή ψηφοδέλτιο.

Στο αντιπάλεμα της στρατηγικής που εκπροσωπεί στο εργατικό κίνημα ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός έχει ιδιαίτερη, ξεχωριστή σημασία η κατανόηση του ρόλου που παίζουν στη διαμόρφωση των συσχετισμών οι εκλογές στα πρωτοβάθμια συνδικάτα, στα κλαδικά, αλλά και γενικότερα, σε κάθε συνδικαλιστική βαθμίδα. Η αλλαγή των συσχετισμών υπέρ των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, η ήττα και στις εκλογές της γραμμής που προωθούν οι δυνάμεις της συναίνεσης, είναι όροι αναγκαίοι για το δυνάμωμα και τη ριζοσπαστικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος, την απόσπαση ουσιαστικών κατακτήσεων, το αντιπάλεμα της πολιτικής που εχθρεύεται τα εργατικά συμφέροντα.