ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ποιος σκοτώνει;

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η παγκόσμια ημέρα πρόληψης των οδικών ατυχημάτων που είναι η 13η Οκτωβρίου, ημέρα Δευτέρα, εάν την παρακάμψουμε, θα μας σκοτώσει!». Αυτό αναφέρει, ούτε λίγο - ούτε πολύ, σε Δελτίο Τύπου που απέστειλε ο δημοσιογράφος Κώστας Πουλιάσης και συντονιστής - όπως δηλώνει - «καμπάνιας για την Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης Οδικών Ατυχημάτων και επίσημο μέλος Ευρωπαϊκής Χάρτας για την Οδική Ασφάλεια», καλώντας μας να ασχοληθούμε με το θέμα...

Του απαντάμε, λοιπόν:

Οι κακοτράχαλοι και γεμάτοι παγίδες δρόμοι της χώρας μας σκοτώνουν και όχι, βέβαια, οι διάφορες «παγκόσμιες μέρες» αν τις παρακάμψει κανείς.

Η ανυπαρξία συντήρησης του εθνικού οδικού δικτύου σκοτώνει. Που αναμένεται να μείνουν ακόμη πιο ασυντήρητοι, καθώς το ταμείο από τις εισπράξεις των διοδίων έχει παραδοθεί πλέον σε δύο μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους, που θα συντηρούν μόνο τους δρόμους ευθύνης τους, που αποτελούν μόλις το ένα δέκατο του οδικού μας δικτύου...

Οι ελλιπείς σημάνσεις, η ανυπαρξία στηθαίων ασφαλείας και φωτισμού από το σύνολο σχεδόν του επαρχιακού οδικού δικτύου είναι αυτά που σκοτώνουν.

Ο νέος ΚΟΚ σκοτώνει, καθώς είναι προσανατολισμένος μόνο σε εισπρακτική λογική και όχι εμπέδωσης συνειδήσεων ασφαλούς κυκλοφορίας...

Και πάνω απ' όλα η παράδοση του οδικού δικτύου στους μεγαλοκατασκευαστές για να βγάζουν κέρδη από τη χρήση τους είναι που σκοτώνει.

Κι όλα αυτά, για τα οποία το «Δίκτυο ευρωπαϊκής οδικής ασφάλειας» δε λέει κουβέντα, είναι θέματα για τα οποία - εμείς τουλάχιστον - γράφουμε κάθε μέρα. Ας απευθυνθεί, λοιπόν, και ο ίδιος σε όσους μας κυβερνούν μέχρι τώρα (είτε ΝΔ είτε ΠΑΣΟΚ), η εγκληματική πολιτική των οποίων έχει φέρει το λαό να ζει και σε καθεστώς οδικής ανασφάλειας κι ας πληρώνει «χαράτσια»...

Μεγάλα λόγια στη λογική της διαχείρισης

Ενα διαφορετικό μέλλον θέλει για τη νεολαία ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όπως είπε χτες στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας. Και για να το έχουν - είπε - «πρέπει να αλλάξει η πολιτική. Πρέπει να πάμε σε βαθιές τομές και ριζικές αλλαγές». Μην τρομάζετε. Εσπευσε αμέσως να δώσει διευκρινίσεις ως προς το τι πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση που θα στηρίζει το κόμμα του: «Να αλλάξει το καθεστώς των ελαστικών εργασιακών σχέσεων». Πρόσφατα βέβαια ο Αλ. Αλαβάνος είχε αποσαφηνίσει ότι αναφέρονται σε οποιαδήποτε άλλη μορφή πλην της πλέον διαδεδομένης, της μερικής απασχόλησης. «Να βάλει ζητήματα που έχουν σχέση και με την οικονομική κρίση για το δημόσιο τομέα, για τη σχέση δημόσιου και ιδιωτικού». Τι δηλαδή; Να οριοθετήσουν τα «χωράφια» τους; Μα από μόνη της η παραδοχή πως ο ιδιωτικός τομέας θα συνεχίσει να δρα, εγγυάται την τέτοια λειτουργία του δημοσίου που θα υπηρετεί τα συμφέροντά του και μόνο. «Στις δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας να υπάρχει, στις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις, τουλάχιστον δημόσια παρουσία». Στους στρατηγικής σημασίας τομείς να υπάρχει μια παρουσία!

Θλιβεροί. Ακόμα και ως επίδοξοι διαχειριστές του συστήματος.

Διγλωσσία και οπορτουνισμός

Η διγλωσσία των οπορτουνιστών του ΣΥΝ δεν έχει όρια. Αυτή τη φορά «χτύπησε» η Πολιτική Κίνηση του ΣΥΝ στα Ανω Λιόσια. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε καταδικάζει και ζητάει την ανάκληση της «ομόφωνης» απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου για την κατάργηση της Κυριακής Αργίας στα καταστήματα του δήμου. Και τι κάνει στη συνέχεια; Κατηγορεί τις Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ ότι «πλήττουν την ενότητα του λαϊκού κινήματος διαδίδοντας μέσω συκοφαντικών ανακοινώσεων ότι ο ΣΥΝ συμφωνεί με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας».

Αυτό όμως που εσκεμμένα δε λέει και προσπαθεί να αποκρύψει είναι ότι η ομόφωνη απόφαση του ΔΣ πάρθηκε και με τις ψήφους της δημοτικής παράταξης που στηρίζει. Τι άλλο να πει κανείς; Είναι συνήθης τακτική του ΣΥΝ. Οταν βρίσκεται στις αίθουσες και στα γραφεία των «θεσμών» να συμφωνεί με κάθε αντιλαϊκή - αντιδραστική πρόταση και μετά να βγαίνει στον κόσμο και να το παίζει «επαναστατική» και «αγωνιστική» δύναμη ενάντια σ' αυτά που ο ίδιος ψήφισε! Κι όταν αποκαλύπτονται οι πομπές των οπορτουνιστών και στριμώχνονται, τότε αρχίζουν και κραυγάζουν σε βάρος του ΚΚΕ, για να κοροϊδέψουν τους εργαζόμενους. Μάταιος ο κόπος τους.

Σκορπώντας σύγχυση

«Εμείς δε λέμε ότι θα πεθάνει. Αντιθέτως, λέμε ότι βρισκόμαστε σε μια πάρα πολύ δύσκολη καμπή. Και δε λέμε ότι καταρρέει ο καπιταλισμός κι ότι καταρρέει το σύστημα. Λέμε ότι χρεοκοπεί». Τάδε έφη Αλ. Τσίπρας, πρόεδρος του ΣΥΝ, χτες στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ.

Μάλλον δεν έχουν καταλήξει εκεί στην Κουμουνδούρου τι ακριβώς συμβαίνει. Γιατί, με την ίδια ευκολία που προχτές ο Αλ. Τσίπρας έλεγε ότι το σύστημα καταρρέει, σήμερα λέει ότι χρεοκοπεί, αύριο μπορεί να πει κάτι άλλο. Σε δουλιά να βρίσκονται. Ποια δουλιά; Να σκορπάνε σύγχυση σ' αυτούς που τους ακούνε.

Συνδιαχειριστές και στην κρίση

Με άξονα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, όπου και εκδηλώνονται τα κρισιακά φαινόμενα και οι οξυμένες αντιφάσεις του εκμεταλλευτικού συστήματος, κράτη, κυβερνήσεις, κέντρα του μεγάλου κεφαλαίου, τραπεζίτες και άλλοι συνδιαχειριστές φουλάρουν τις αντιλαϊκές μηχανές. Οι παρεμβάσεις τους - με άφθονο ζεστό και δωρεάν κρατικό χρήμα - έρχονται να διασφαλίσουν την «ομαλή» και απρόσκοπτη λειτουργία του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, την αναπαραγωγή του, την ικανότητα των κεφαλαιοκρατών να απομυζούν παραπέρα τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο, να λεηλατούν σε ολοένα και πιο αναβαθμισμένο επίπεδο τα εισοδήματα, το μόχθο των λαϊκών τάξεων και στρωμάτων.

Ταυτόχρονα και παράλληλα με την κρίση, οι διάφοροι «αριστερούτσικοι» ψάλτες νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εξαπατήσουν τα λαϊκά στρώματα. Ξεδιάντροπα και χυδαία, οι εν λόγω αγοραίοι «αναλυτές» ...ψυχανεμίζονται και ισχυρίζονται ότι, τάχα, τα πράγματα αλλάζουν προς το ...καλύτερο, ότι αλλάζει ακόμη και ο χαρακτήρας της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής. Γιατί, λένε ότι, τώρα, λόγο στην οικονομία έχει το κράτος. Λες και το κράτος και οι μηχανισμοί του ήταν μέχρι τώρα «ταξικά ουδέτεροι». Αυτήν την παραφιλολογία, αυτές τις απόλυτα ξεκομμένες από την πραγματικότητα και τα λαϊκά συμφέροντα «αντιλήψεις» πλασάρουν το τελευταίο διάστημα και στην Ελλάδα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου της υποταγής.

Τέτοιες αντιδραστικές απόψεις - και πολιτική - διακινεί και το ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο και των επεξεργασιών της γερασμένης διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, από κοντά και οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η όποια «κριτική» τους αφορά μόνο κάποιες από τις πτυχές εκείνες, που όχι απλά δεν ακουμπούν τη ρίζα του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά που, αντίθετα, έρχονται να το διασώσουν. Αυτό που προκλητικά απουσιάζει από τις «αναλύσεις» τους, είναι το υποκείμενο της ιστορίας: Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όλοι όσοι γεύονται τα «καλά» της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κρίσης. Αυτό που ξορκίζουν - γιατί θανάσιμα το μισούν! - δεν είναι άλλο παρά οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες, η δυναμική που μπορεί να αναπτυχθεί με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και αποφασιστικότητα και σε περίοδο κρίσης του εκμεταλλευτικού συστήματος, όπως η σημερινή.

Η στρατηγική της πλουτοκρατίας δεν αλλάζει με κούφια και ανέξοδα λόγια και «αναλύσεις». Αυτό, άλλωστε, διαμηνύουν με το πλέον κατηγορηματικό τρόπο τα όργανα της ΕΕ, οι κυβερνήσεις, οι κεντρικές τράπεζες και Οργανισμοί της πλουτοκρατίας. Προχτές, για παράδειγμα, η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας, στη ρότα των συγκεκριμένων κατευθύνσεων, επανέφερε τη Στρατηγική της Λισαβόνας, δηλαδή τα συγκεκριμένα και επεξεργασμένα μέτρα και διαβαθμισμένους στόχους για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας - επιχειρηματικότητας του κεφαλαίου. Σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, η Στρατηγική της Λισαβόνας, όσο ποτέ άλλοτε, είναι το αποφασιστικό εργαλείο για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, που ακουμπάει για τα καλά κάθε πτυχή της ζωής για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά.

Αυτά από την πλευρά του κεφαλαίου, των «αριστερών» και «δεξιών» συνδιαχειριστών, είτε στην κρίση, είτε στην «ανάπτυξη». Γιατί, από την πλευρά των εργατών, ο μονόδρομος που προβάλλει είναι η κλιμάκωση των αγώνων για την ολόπλευρη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, σε ρήξη και ανατροπή με την εφαρμοζόμενη πολιτική και με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.