18ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ ΣΥΖΗΤΑΜΕ

Ανακοίνωση της Επιτροπής για το Δημόσιο Διάλογο του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ

Η Επιτροπή για το Δημόσιο Προσυνεδριακό Διάλογο του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ ενημερώνει τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, όσους θέλουν να πάρουν μέρος στη δημόσια συζήτηση με βάση τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ στο ένα ή και στα δύο θέματα του 18ου Συνεδρίου, για τα εξής ζητήματα:

1. Ο διάλογος θα διεξαχθεί στα δύο θέματα του Συνεδρίου (1ο θέμα: Απολογισμός από το 17ο Συνέδριο και καθήκοντα του Κόμματος έως το 19ο Συνέδριο, 2ο θέμα: Θέσεις για το σοσιαλισμό) από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» και της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» (ΚΟΜΕΠ) και θα αρχίσει με τη δημοσίευση των Θέσεων της ΚΕ.

2. Η Επιτροπή Διαλόγου θα παραλαμβάνει κείμενα για δημοσίευση στον «Ριζοσπάστη», μέχρι 15 Γενάρη 2009 για το 1ο θέμα και μέχρι 20 Γενάρη 2009 για το 2ο θέμα. Για δημοσίευση στην ΚΟΜΕΠ, μέχρι 15 Δεκέμβρη 2008 και για τα δύο θέματα.

3. Καθένας και καθεμιά, που θέλει να συμβάλει στο διάλογο, μπορεί να στείλει ένα σημείωμα για κάθε θέμα του συνεδρίου. Ανώτατο όριο έκτασης για το 1ο θέμα: Για τον «Ριζοσπάστη», μέχρι οκτακόσιες (800) λέξεις ή για την ΚΟΜΕΠ, μέχρι χίλιες τριακόσιες (1.300) λέξεις. Ανώτατο όριο έκτασης για το 2ο θέμα: Για τον «Ριζοσπάστη» μέχρι χίλιες διακόσιες (1.200) λέξεις ή για την ΚΟΜΕΠ μέχρι δύο χιλιάδες (2.000) λέξεις.

4. Κάθε κείμενο πρέπει να έχει απαραίτητα το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση και το τηλέφωνο του συντρόφου ή της συντρόφισσας, του φίλου ή της φίλης, που συμμετέχει στο διάλογο, προκειμένου η Επιτροπή να έχει τη δυνατότητα της επικοινωνίας μαζί του.

5. Τα κείμενα πρέπει να στέλνονται ταχυδρομικώς στη διεύθυνση: Κεντρική Επιτροπή ΚΚΕ, Λεωφόρος Ηρακλείου 145, ΤΚ 14231 και να έχουν την ένδειξη: «Για την Επιτροπή Προσυνεδριακού Διαλόγου», είτε μέσω των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ. Για τη διευκόλυνση της δουλειάς της Επιτροπής, παρακαλούμε τους συμμετέχοντες στο διάλογο, όσοι έχουν τη δυνατότητα, να στέλνουν το κείμενό τους και σε ηλεκτρονική μορφή με δισκέτα.

6. Σημειώματα που τυχόν έρθουν στην Επιτροπή είτε εκπρόθεσμα είτε ξεπερνούν την έκταση που έχει προσδιοριστεί, δε θα δημοσιευτούν. Θα τεθούν, όμως, υπόψη των αντιπροσώπων του 18ου Συνεδρίου. Επίσης, δε θα δημοσιευτούν κείμενα ανώνυμα, με ελλιπή στοιχεία, είτε με περιεχόμενο εκτός των θεμάτων του δημόσιου διαλόγου.

Από την εξόρμηση στο Ηράκλειο Αττικής

ΠΑΝΕΞΟΡΜΗΣΗ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»

Νέο ελπιδοφόρο μήνυμα

Το μήνυμα της αναγκαιότητας και επικαιρότητας του σοσιαλισμού σήμερα, της πολύτιμης και χρήσιμης σε αυτήν την προοπτική για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των αναγκαίων, για τα λαϊκά στρώματα, συμπερασμάτων και διδαγμάτων από την πρώτη ιστορική προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και σε μια σειρά άλλες σοσιαλιστικές χώρες τον 20ό αιώνα, πρόβαλαν οι κομμουνιστές και νεολαίοι της ΚΝΕ σ' όλη την Ελλάδα, με τη μαζική συμμετοχή τους στην εξόρμηση με το Κυριακάτικο «Ρ» και τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό.

Οι συζητήσεις που γίνονταν την ώρα που ο Ρ» έφτανε στα χέρια των ανθρώπων του μόχθου, αντανακλούν την εκτίμηση που τρέφει ο λαός μας για το ΚΚΕ, αλλά και την πίστη ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων στις ιδέες και τα οράματα του σοσιαλισμού που δεν έσβησαν ούτε και μετά τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες.

Η προσπάθεια συνεχίστηκε με επιμονή και χτες Δευτέρα σε χώρους δουλειάς, με προσωπική κουβέντα και συζήτηση. Δουλειά που θα ενταθεί το επόμενο διάστημα με συσκέψεις και εκδηλώσεις στην πορεία προς το 18ο Συνέδριο του Κόμματος.

Στις Θέσεις της ΚΕ για το 18ο Συνέδριο γίνεται αναφορά για κρίση στην οικονομία των ΗΠΑ. Τι είναι οικονομική κρίση;

Αν και οι ορισμοί δεν μπορούν πάντα να δώσουν με σαφήνεια τόσο την περιγραφή όσο και την ουσία ενός φαινομένου, μπορούμε να πούμε το εξής: Κρίση είναι η αναταραχή, ή και διακοπή του κύκλου της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου δεν είναι μόνιμη, αδιάκοπη, αλλά διακόπτεται περιοδικά και η άνοδος εναλλάσσεται με την πτώση. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται «κυκλική οικονομική κρίση».

Διευρυμένη καπιταλιστική αναπαραγωγή σημαίνει ότι οι καπιταλιστές την υπεραξία, άρα και τα κέρδη που καρπώνονται, δεν την καταναλώνουν ολόκληρη, ως εισόδημα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος το ξαναρίχνουν στην παραγωγή, κάνουν δηλαδή επενδύσεις, διευρύνοντας τις διαστάσεις του κεφαλαίου τους, προκειμένου να αυξάνουν την υπεραξία, άρα και τα κέρδη που αντλούν. Αυτή η συνεχής διαδικασία, που αυξάνει το κεφάλαιο, διακόπτεται περιοδικά.

Κατά τη διάρκεια της κρίσης περιορίζεται η εμπορική πίστωση, δημιουργούνται αναταραχές στο χρηματοπιστωτικό τομέα και αδυναμία του να ανταποκριθεί στην κυκλοφορία χρηματικού κεφαλαίου, όπως στην τωρινή κρίση, π.χ. μειώνεται η προσφορά χρηματικού κεφαλαίου για δανεισμό. Περιορίζεται η πώληση εμπορευμάτων και αυξάνονται τα αποθέματά τους, τα απούλητα εμπορεύματα, ενώ πέφτουν οι τιμές. Παρουσιάζεται αδυναμία πληρωμής δανείων σε τράπεζες από επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί. Ο όγκος της παραγωγής μειώνεται και διάφορες επιχειρήσεις χρεοκοπούν και κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται. Εχουμε, δηλαδή, καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη.

Οι κρίσεις οφείλονται στο γεγονός της κοινωνικοποίησης της παραγωγής και της ατομικής (καπιταλιστικής) ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της. Αρα, η αιτία και το αναπόφευκτο των κρίσεων βρίσκονται μέσα στη βασική οικονομική αντίθεση του καπιταλισμού.

Στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τα εμπορεύματα παράγονται με τη συλλογική εργασία πολλών μαζί εργατών. Η παραγωγή, επομένως, γίνεται κοινωνική. Ακριβώς η μεγάλη καπιταλιστική παραγωγή προϋποθέτει τον κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας σε ολοένα και μεγαλύτερη ανάπτυξη. Γεγονός που σημαίνει την ολοένα και πιο στενή και αμοιβαία σχέση ανάμεσα σε ξεχωριστές επιχειρήσεις και κλάδους. Οπως για παράδειγμα ανάμεσα σε ενεργειακές επιχειρήσεις και άλλες βιομηχανίες, οι οποίες επίσης συνδέονται με επιχειρήσεις παραγωγής πρώτων υλών. Αλλά ακόμη και ένα τελικό προϊόν (π.χ. αυτοκίνητο), είναι αποτέλεσμα διαφορετικών επιχειρήσεων του ίδιου κλάδου, αφού ο κινητήρας του παράγεται σε άλλη επιχείρηση, αλλά εξαρτήματα (π.χ. το πλαίσιό του, οι τροχοί, τα λάστιχα, κλπ.) σε άλλες επιχειρήσεις και η συναρμολόγησή του να γίνεται σε άλλη επιχείρηση.

Η κοινωνική παραγωγή διαρθρωμένη σε πολλές ξεχωριστές επιχειρήσεις, ιδιοκτησίας διαφορετικών καπιταλιστών, σημαίνει ότι αυτοί οι καπιταλιστές παράγουν καθένας για τον εαυτό του με τάση την όσο το δυνατό μεγαλύτερη παραγωγή, για να αποκομίσουν περισσότερα κέρδη, αφού η παραγωγή είναι κοινωνική, αλλά η ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της ατομική. Ετσι, όμως, η παραγωγή γίνεται άναρχη, αφού κίνητρο, νόμος είναι το κέρδος. Οι καπιταλιστές παράγουν σε μια άγνωστη αγορά, ως προς τις δυνατότητες πούλησης όλων των εμπορευμάτων τους. Από τη στιγμή που δεν μπορούν να πουληθούν τα εμπορεύματα, αρχίζουν να εμφανίζονται τα σημάδια της κρίσης. Και αυτό γιατί στην καπιταλιστική παραγωγή δεν μπορεί να υπάρξει αντιστοιχία στην κοινωνική παραγωγή και στη δυνατότητα πραγματοποίησης όλης της παραγωγής, αφού οι καπιταλιστές δεν παράγουν για την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας, αλλά για το κέρδος.