«Κεντρικό ζήτημα που απασχολεί το 18ο Συνέδριο του Κόμματος είναι πώς θα προχωρήσει η ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, ώστε πραγματικά το 18ο Συνέδριο του Κόμματος να γίνει Συνέδριο αντεπίθεσης». Με τα παραπάνω λόγια ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας, ξεκίνησε την παρουσίαση των Θέσεων της ΚΕ για το 18ο Συνέδριο σε σπουδαστές και σπουδάστριες του ΤΕΙ Αθήνας, που με προσήλωση παρακολούθησαν την παρουσίαση και συνέβαλαν με τις ερωτήσεις τους στη συζήτηση.

Οπως σημείωσε εισηγητικά ο Δ. Αρβανιτάκης, «ισχυρό ΚΚΕ σε αντεπίθεση, κομμουνιστές και λαϊκό κίνημα σε αντεπίθεση, είναι ένας στόχος αμετακίνητος, για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις - από καλύτερες θέσεις σήμερα - για τη συγκρότηση του Αντιμονοπωλιακού Αντιιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου, που θα ηγηθεί της πάλης για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία». «Ταυτόχρονα - σημείωσε - μαζί με το Συνέδριο και με τις Θέσεις για το σοσιαλισμό αναδεικνύουμε την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού ως τη μόνη απάντηση στην καπιταλιστική ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Αρα, λοιπόν, αντεπίθεση παντού».

Η παρουσίαση των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ πυροδότησε μια ουσιαστική συζήτηση με τους σπουδαστές. Σχετικά με τους παράγοντες που θα ενισχύσουν τις θετικές διεργασίες, για να προσεγγίσουν περισσότεροι εργαζόμενοι το ΚΚΕ, ο Δ. Αρβανιτάκης τόνισε: «Να γίνουμε καλύτεροι. Και το λέω, γιατί αυτό που επιδιώκουμε με το Συνέδριο είναι όσο μπορούμε - και υπάρχει μια καλύτερη βάση σήμερα - να επιταχύνουμε θετικές εξελίξεις υπέρ της εργατικής τάξης και της επαναστατικής αλλαγής».

Ακόμα, υπογράμμισε: «Να γίνουμε καλύτεροι. Αλλά Κόμμα πρωτοπορίας σημαίνει ταυτόχρονα να έχουμε ως Κόμμα τέτοια γνώση της θεωρίας μας και της επιστήμης, τέτοια γνώση, που να μπορείς, ως πρωτοπορία, όταν δημιουργηθούν και τέτοιου είδους συνθήκες - που βεβαίως έχουμε συμβάλει και συμβάλλουμε και εμείς στη δημιουργία τους - να μπορέσει το ΚΚΕ να παίξει το ρόλο της πρωτοπορίας, δηλαδή του οργανωτή, του εμπνευστή, του καθοδηγητή του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για την εξουσία».

Πρόσθεσε ότι με βάση την πείρα του ΚΚΕ αλλά και την πείρα από τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών, αναδεικνύεται ότι χρειάζεται Κόμμα «που θα μπορεί με επιστημονικό τρόπο να αναλύει ποια είναι η κατάσταση κάθε φορά, και στην οικονομία και στην κοινωνία, ποιες οι τάξεις, οι ομάδες που κινούνται, το επίπεδο συνείδησής τους... Για να μπορέσεις να παίξεις έναν τέτοιο ρόλο σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, όπου πλέον ως πρωτοπορία σχεδόν γίνεσαι ένα με τις επαναστατημένες μάζες και προχωράς μπροστά». Και τόνισε ότι χρειάζεται «Κόμμα στοχοπροσηλωμένο στην υπόθεση της εργατικής τάξης, το οποίο στηρίζεται στην εργατική τάξη, στις συμμαχίες της. Κόμμα με στελέχη που να γινόμαστε καλύτεροι και με τη θεωρία μας, και πρέπει να εξελισσόμαστε και να διαβάζουμε και να παρακολουθούμε, να οικοδομούμε στην εργατική τάξη και την εργατική νεολαία, να προωθούμε συμμαχίες. Αδιάλλακτοι απέναντι στον αντίπαλο και τα κόμματά του. Με πρωτοπόρα στάση ζωής και δουλειάς, στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια. Και ένα τέτοιο Κόμμα, όχι μόνο για τις συνθήκες τις προεπαναστατικές, δηλαδή, να είναι έτοιμο, ή για την επαναστατική αλλαγή ή για τις δυσκολίες, αν υπάρξουν. Να αντέξεις δηλαδή. Με την ανατροπή που έγινε πριν 18 χρόνια, είναι τεράστιο ζήτημα η αντοχή που έδειξε το ΚΚΕ και δεν είπε "γυρίζω την πλάτη, πάω στον καπιταλισμό"... Και τέτοιο Κόμμα πρωτοπόρο χρειάζεται και σε συνθήκες και μετά την επανάσταση. Δηλαδή και σε συνθήκες που κατακτάει την εξουσία η εργατική τάξη χρειάζεται Κόμμα που θα δρα ως πρωτοπορία».

«Πρωτοπορία και τώρα και πάντα πρέπει να είναι ένα Κομμουνιστικό Κόμμα και μια Κομμουνιστική Νεολαία. Και τώρα που είναι υπαρκτές οι σημερινές δυσκολίες και αύριο που μπορεί να είναι ακόμα περισσότερες», υπογράμμισε.

«Το σύστημα θα συνταράσσεται από οικονομικές κρίσεις, από αντιθέσεις», σημείωσε ο Δ. Αρβανιτάκης, και επισήμανε: «Η κρίση επιβεβαιώνει ότι είναι επίκαιρος ο σοσιαλισμός. Στην οικονομική κρίση οι λύσεις είναι δύο. Την κρίση πώς την ξεπερνάει ο καπιταλισμός; Κλείνουν ορισμένες επιχειρήσεις, απολύονται εργάτες, πέφτουν μισθοί και συντάξεις, ξεπερνιέται η κρίση και ξαναρχίζει πλέον η άνοδος, καινούριες επενδύσεις, κλπ. Και η Ελλάδα είναι σε φάση που λόγω Βαλκανικής και ξένων επενδύσεων έχει μια ανάπτυξη, αλλά η κρίση θα έρθει». «Ο άλλος τρόπος είναι επαναστατική έξοδος από την κρίση, η ρήξη με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Αυτό σημαίνει εργατικό κίνημα αδιάλλακτο, να αδιαφορήσει δηλαδή το εργατικό κίνημα αν χάνει και κάνας τραπεζίτης. Να αδιαφορήσει η εργατική τάξη και όχι να ζητάει, όπως ο Αλαβάνος και ο ΣΥΝ, να εξασφαλιστούν και οι τράπεζες κλπ.»...

«Το σύστημα δεν παίρνει μερεμέτια για να δουλέψει καλύτερα. Πρέπει να ανατραπεί», υπογράμμισε ο Δ. Αρβανιτάκης, και υπογράμμισε πως ανατροπή σημαίνει: «Πρώτον, οι κεφαλαιοκράτες θα χάσουν την ιδιοκτησία τους και οι μεγάλες επιχειρήσεις θα είναι ιδιοκτησία εργατικής εξουσίας, με εργατικό έλεγχο, που θα δουλεύουν για να εξυπηρετούν ανάγκες που έχει η εργατική τάξη και η νεολαία. Αυτά δεν είναι και εύκολα πράγματα. Γι' αυτό χρειάζεται ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ και εργατικό και λαϊκό κίνημα».

Σχετικά με τις προϋποθέσεις που υπάρχουν για το σοσιαλισμό στην Ελλάδα τόνισε: «Μια επανάσταση θα γίνει στην Ελλάδα και αυτή θα είναι σοσιαλιστική». Για να προσθέσει: «Το λέμε όχι γιατί έτσι θέλουμε, αλλά γιατί εξετάζουμε με βάση τη θεωρία μας και την επιστήμη πού βρίσκεται ο καπιταλισμός σήμερα στην Ελλάδα».

«Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα είναι ανεπτυγμένος σε ένα μέσο επίπεδο», σημείωσε, και πρόσθεσε: «Υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση μέσων παραγωγής σε κλάδους και στο τραπεζικό σύστημα. Η τεράστια συγκέντρωση φέρνει στην επιφάνεια την ανάγκη απαλλοτρίωσης αυτών των ιδιοκτητών», ενισχύονται τα ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας, «η εργατική τάξη είναι η μεγαλύτερη τάξη στην Ελλάδα, η αστική τάξη είναι ένα 5% του πληθυσμού, η εργατική τάξη είναι πάνω από 60%».

Ακόμα, επισήμανε: «Παίρνουμε υπόψη μας επίσης το επίπεδο συνείδησης που έχει η εργατική τάξη και κυρίως οι σύμμαχοί της. Εμείς λέμε να συμμαχήσει η εργατική τάξη με τη φτωχή και μεσαία αγροτιά - που δεν είναι μεγάλο ποσοστό φυσικά - και με τα μεσαία στρώματα στις πόλεις. Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ένα μεγάλο τμήμα δεν έχει φτάσει στο επίπεδο να δέχεται τη σοσιαλιστική επιλογή, την επιλογή δηλαδή της σοσιαλιστικής επανάστασης. Γι' αυτό διατυπώνουμε την πρόταση για τη συγκρότηση άμεσα του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου», το οποίο θα έχει ξεκάθαρο στόχο «σε επίπεδο οικονομίας να κοινωνικοποιηθούν τα μεγάλα μέσα παραγωγής, συν η Παιδεία, η Υγεία, δηλαδή η κοινωνική πολιτική, την αποδέσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ και την πάλη για τη λαϊκή εξουσία. Στη λαϊκή εξουσία για εμάς θα είναι η επαναστατική εξουσία της εργατικής τάξης».

Κλείνοντας την εκδήλωση - συζήτηση ο Δ. Αρβανιτάκης προέτρεψε τους σπουδαστές και τις σπουδάστριες να μελετήσουν τις Θέσεις της ΚΕ και να συμβάλλουν στον προσυνεδριακό διάλογο, τονίζοντας: «Διαβάστε, συζητήστε, σκεφτείτε, γράψτε στον προσυνεδριακό διάλογο. Γιατί μπορεί να υπάρχουν οι δυσκολίες από το σύστημα κλπ., αλλά δεν το λέμε ως σύνθημα αυτό, δηλαδή "Ισχυρό ΚΚΕ - Αντεπίθεση". Υπάρχουν στοιχεία τα οποία σηματοδοτούν αυτή τη δυνατότητα και πρέπει να συμβάλετε, γιατί είστε η νέα βάρδια εργατών, η νέα βάρδια επιστημόνων - όσοι φτάσετε μέχρι εκεί - και επίσης και η νέα βάρδια που θα συμβάλει ακόμα περισσότερο μέσα στο εργατικό επαναστατικό κίνημα».